Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Μπετόβεν: Παραλλαγές και ρόντο, Βλαντιμίρ Φέλτσμαν, NIMBUS, 3 CD
Καθηγητής στο κορυφαίο Mannes College of Music του NSSR της Νέας Υόρκης, ο Βλαντιμίρ Φέλτσμαν έχει μακρά πορεία στη μουσική, η οποία σε μεγάλο βαθμό προσδιορίστηκε από τα πολιτικά πράγματα της νεανικής εποχής του, όπως άλλωστε πολλών επίσης σπουδαίων συμπατριωτών του που αγωνιούσαν να ξεφύγουν από το σοβιετικό καθεστώς.
Με πρώτο τη τάξει το Ωδείο της Μόσχας, ίσως το σημαντικότερο του 20ού αιώνα μαζί με εκείνο του Παρισιού, η ΕΣΣΔ διέθετε ένα εκτεταμένο και εξαιρετικά υψηλού επιπέδου δίκτυο από μουσικές σχολές, από τις τάξεις των οποίων βγήκαν δεκάδες μετέπειτα διεθνείς αστέρες, ανάμεσα στους οποίους και ο Φέλτσμαν. Ωστόσο η καταπίεση του σοβιετικού καθεστώτος ήταν πολλαπλή: όχι μόνο πολιτική, αλλά και αμιγώς μουσική μα και προσωπική, με όρους στη λογική της μαφίας. Οσο κι αν αυτό ακούγεται παράξενο ή υπερβολικό, δεν είναι. Γιατί περί τίνος πρόκειται όταν ήθελαν να ταξιδέψουν έξω από τα όρια του Συμφώνου της Βαρσοβίας και ο μόνος τρόπος να το πετύχουν, αν το πετύχαιναν, ήταν να εκβιάζονται με την κράτηση των μελών της οικογένειάς τους; Αυτή ήταν μια συστηματική (και όχι σπάνια) πρακτική που συνήθως έφερνε αποτέλεσμα. Οχι όμως με τον Φέλτσμαν.
Εχοντας σπουδάσει στη Μόσχα και στο Λένινγκραντ και έχοντας ήδη «κατακτήσει» μουσικά την αχανή χώρα του, ο σχεδόν τριαντάχρονος τότε πιανίστας αιτήθηκε για πρώτη φορά άδεια να ταξιδέψει στη Δύση το 1979. Του είχε επιτραπεί να φύγει μόνο μία φορά, το 1971, όταν κέρδισε τελικά τον διαγωνισμό Μαργκερίτ Λονγκ στο Παρίσι. Ωστόσο το 1979 η αίτησή του εξόργισε τόσο πολύ το καθεστώς που όχι απλώς δεν την έδωσε αλλά, αντίθετα, του απαγόρευσε να παίζει πλέον και μέσα στην ΕΣΣΔ και στις χώρες επιρροής της. Χρειάστηκε να περάσουν περίπου δέκα χρόνια μέχρι αυτή η άδεια τελικά να δοθεί, αλλά και πάλι, με όμηρο τη σύζυγό του καθώς και τον μικρό γιο του, που έπρεπε να μείνουν πίσω - αυτός ήταν ο όρος για τη δική του έξοδο.
Ο Φέλτσμαν έφυγε, αλλά δεν γύρισε. Ταξίδεψε στην Αμερική, όπου θριάμβευσε στο Κάρνεγκι Χολ μα και έπαιξε στον Λευκό Οίκο του Ρέιγκαν. Σύντομα όμως μπόρεσε να επιστρέψει, όχι επειδή το καθεστώς άλλαξε γνώμη αλλά επειδή αυτό ξαφνικά κατέρρευσε. Οι συναυλίες του στη μετασοβιετική Ρωσία στις αρχές της δεκαετίας του '90 είναι θρυλικές - η οικογένειά του όμως είχε πλέον διαλυθεί και το τι ακριβώς απέγινε με αυτή μετά την αυτομόληση του Φέλτσμαν στις Ηνωμένες Πολιτείες παραμένει ακόμη ένα είδος μυστηρίου.
Ο Φέλτσμαν έγινε αμερικανός πολίτης το 1995 και έκτοτε ζει στην Πολιτεία της Νέας Υόρκης. Η ΕΣΣΔ δεν υπάρχει πια, εδώ και δεκαετίες. Τον «δώρισε», όπως πολλούς άλλους, στους Αμερικανούς. Και σήμερα δικαίως θεωρείται ένας από τους κορυφαίους πιανίστες και δασκάλους της εποχής μας, ο νέος δίσκος του οποίου περιλαμβάνει τις αριστουργηματικά ερμηνευμένες αυτές παραλλαγές του Μπετόβεν, που οι αρετές της θα συγκινήσουν όσους ενδιαφέρονται για αυτή τη σπουδαία μουσική, ιδίως για τον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται τις «εσωτερικές» φωνές της.
