Ενας δεύτερος με σημαντική προσφορά

Δεν μπορεί να ειπωθεί πως ήταν από τους πληρέστερους κυνηγούς που φόρεσαν τη φανέλα του Ολυμπιακού. Για τον Αχμέντ Χασάν ο λόγος. Ψηλός, όχι ιδιαίτερα γρήγορος και με τεχνική που δύσκολα θα την αποκαλούσες «τέλεια», ο φορ από την Αίγυπτο όταν έμπαινε στο ζύγι με τον Ελ Αραμπί, έχανε από τα… αποδυτήρια. Ουδέποτε διεκδίκησε τον ρόλο του βασικού στην ενδεκάδα. Αλλά και ποτέ δεν γκρίνιαξε γι’ αυτό. Γνώριζε καλά. Οχι μόνο τις δυνατότητές του, αλλά και τον ακριβή ρόλο του στο ρόστερ. Δύσκολα συμβαίνει αυτό με τους ποδοσφαιριστές της τωρινής εποχής που πάντα θέλουν να αγωνίζονται είτε είναι καλύτεροι από όσους επιλέγει ο προπονητής είτε όχι. Θα πει κάποιος και σωστά, πως και ο Χασάν θα ήθελε να μπαίνει με την αρχική ενδεκάδα στο γήπεδο. Ουδεμία αντίρρηση. Ωστόσο, ακόμη κι όταν τον έριχναν στη μάχη στο δεύτερο ημίχρονο ή στο τελευταίο 20λεπτο, ακόμη ακόμη και να έπαιζε ένα πεντάλεπτο, τα έδινε πραγματικά όλα. Και δεν πρόκειται για σχήμα λόγου. Το είπε και στη χθεσινή του, γεμάτη συναίσθημα, ανάρτηση ο Χασάν. Πάλευε μέχρι το τελευταίο λεπτό. Και μετά το 90′. Ποιος αλήθεια, ξεχνά, πόσο κομβικός ήταν στα τελευταία λεπτά του παιχνιδιού; Την ικανότητά του να ξεκλειδώνει άμυνες όταν αυτές είχαν υπέρ τους τον χρόνο που κυλούσε αλλά ο Χασάν είχε σύμμαχο την ικανότητα και την ευστροφία να βρίσκεται πάντα εκεί που πρέπει; Σημάδευε τα δίχτυα, έδινε τρίποντα στον Ολυμπιακό, γνώριζε την αποθέωση. Θα μπορούσε να τον χαρακτηρίσει κάποιος ως καλό στρατιώτη της ομάδας,