Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Σύνδεση μέλους
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η σφοδρότητα με την οποία έπληξε την οικονομία η πανδημία οδήγησε σε πρωτοφανούς μεγέθους αποφάσεις ενίσχυσης των πληττόμενων, σε κλίμακα που δεν είχαμε ξαναδεί στη σύγχρονη οικονομική ιστορία. Μια από τις παγίδες όλων αυτών των μέτρων ενίσχυσης ήταν και παραμένει, να μην προκαλέσουν περαιτέρω στρεβλώσεις στην αγορά, από αυτές που προκαλεί από μόνη της η κρίση. Το παράδειγμα της ρύθμισης των ενοικίων στο Βερολίνο, είναι ενδεικτικό πως μια λάθος απόφαση μπορεί να απορρυθμίσει πλήρως μια αγορά. Θα θυμάστε τη συζήτηση πριν από έναν χρόνο και στην Ελλάδα για το θέμα των ενοικίων. Τότε είχε πέσει στο τραπέζι η πρόταση γενικού παγώματος στο ύψος των ενοικίων. Τελικά η κυβέρνηση αποφάσισε να τα αφήσει ελεύθερα στη διακύμανση και να αναλάβει αρχικά ένα μικρό μέρος και τους τελευταίους μήνες ένα μεγαλύτερο μέρος της καταβολής για λογαριασμό των πληττόμενων, με χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό. Δεν υπέκυψε στους λαϊκιστές.
Στο Βερολίνο αντίθετα εφάρμοσαν την πιο «λαοφιλή» λύση του παγώματος των ενοικίων. Συγκεκριμένα αποφασίσθηκε ότι τα ενοίκια όλων των διαμερισμάτων που χτίστηκαν πριν από το 2014, θα παγώσουν στα επίπεδα της 18ης Ιουνίου 2019 και για πέντε χρόνια. Επιπλέον υπήρχε η δυνατότητα στους ενοικιαστές να μειώσουν τις τιμές σε κάποια «υπερβολικά» σύμφωνα με την τοπική νομοθεσία μισθώματα.
Στη γερμανική πρωτεύουσα πράγματι οι τιμές ανέβαιναν με πρωτοφανή ρυθμό ακόμα και τις πρώτες εβδομάδες της πανδημίας. Συνήθως ωστόσο αυτά τα προβλήματα αυξημένης ζήτησης, λύνονται με αντίστοιχη αύξηση της προσφοράς. Εν προκειμένω η λύση θα μπορούσε να είναι η μείωση της γραφειοκρατίας, για την ταχεία χωροθέτηση και κατασκευή νέων κατοικιών.
Τελικά επικράτησε η άποψη του «κόκκινο-πράσινου-κόκκινου» κυβερνητικού συνασπισμού του κρατιδίου που ανήκει το Βερολίνο. Δηλαδή των τριών αριστερών μπλοκ στο γερμανικό πολιτικό φάσμα: των Σοσιαλδημοκρατών, των Πράσινων και της Αριστεράς (με ρίζες από το κομμουνιστικό κόμμα της Ανατολικής Γερμανίας).
Αποτέλεσμα η αγορά ενοικίου στο Βερολίνο να χωριστεί στα δύο. Από τη μια τα διαμερίσματα που χτίστηκαν πριν από το 2014, των οποίων τα ενοίκια λόγω της ρύθμισης φάνηκε να μένουν σταθερά και από την άλλη τα νεώτερα ακίνητα των οποίων τα ενοίκια εκτοξεύτηκαν. Οι τιμές σε αυτή τη δεύτερη κατηγορία έγιναν ακόμα πιο απρόσιτες για τους περισσότερους πολίτες.
Στην πρώτη κατηγορία των με κρατική εντολή παγωμένων ενοικίων, παρατηρήθηκε και έλλειψη κινητικότητας, καθώς όσα ξενοικιάζονταν οι ιδιοκτήτες τους έσπευδαν να τα πουλήσουν, προκειμένου να εξαργυρώσουν την αξία που υπήρχε πριν από την κρίση. Αρα δεν έβγαιναν στην αγορά προς ενοικίαση, μειώνοντας ακόμα περισσότερο την προσφορά. Η στρέβλωση που έχει επιτευχθεί στη γερμανική πρωτεύουσα είναι εντυπωσιακή. Ειδικοί της κτηματαγοράς θεωρούν ότι θα πάρει χρόνια να βρει ξανά την ισορροπία της. Το παράδειγμα του Βερολίνου, είναι ενδεικτικό πως μια λάθος κυβερνητική απόφαση μπορεί να προκαλέσει ζημιά για πολλά χρόνια στο κόστος ζωής των πολιτών. Δείχνει και κάτι άλλο, πως ο λαϊκισμός και οι «εύκολες» λύσεις που υπαγορεύει, μπορεί να καταστρέψει τις οικονομίες.
