Δύο αποβάσεις σε ένα σύνορο

Μία επίμονη διπλωματική διεργασία και δύο ογκώδεις στρατιωτικές ασκήσεις εξελίσσονται παράλληλα στο ελληνοτουρκικό κάδρο. Αφενός ο ήδη ημιθανής διμερής διάλογος. Αφετέρου η υπερτροφική τουρκική στρατιωτική άσκηση «Γαλάζια πατρίδα» στο Αιγαίο και η εντυπωσιακής ισχύος ελληνοαμερικανική «Defender» στη Θράκη. Από ελληνικής πλευράς υποστηρίζεται ότι ο διάλογος αφορά στην υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ, ενώ από τουρκικής ασκείται πίεση να είναι «εφ’ όλης της ύλης». Οι δύο ασκήσεις δεν έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά. Η τουρκική είναι σκληρά επιθετική, η ελληνοαμερικανική αμυντική. Οι Τούρκοι, που παράλληλα προκαλούν διαρκώς, δοκιμάζουν το σύνολο σχεδόν των όπλων που μπορούν να επιστρατεύσουν σε έναν καθολικό πόλεμο με την Ελλάδα. Οι ΗΠΑ και η Ελλάδα ενεργούν ουσιαστικά πάνω στο παλιό σενάριο της αποτροπής της καθόδου δυνάμεων από τον βορρά στο Αιγαίο. Δεν είναι πολιτικώς ορθό να λέγεται σήμερα κάτι τέτοιο, αλλά ουσιαστικά αυτό ακριβώς είναι. Είναι συνεπώς ξεκάθαρο ότι η γεωπολιτική σημασία του Αιγαίου βρίσκεται αυτή τη στιγμή με τον πιο οξύ τρόπο στο διεθνές επίκεντρο. Οταν όμως έχουμε δύο ταυτόχρονες «αποβάσεις» σε ένα γεωγραφικό χώρο από τις δύο πλευρές του, όπως εν προκειμένω αυτή τη στιγμή στο Αιγαίο, τι σημαίνει; Σημαίνει ότι ο χώρος αυτός, έχει, ουσιαστικά, καταστεί σύνορο. Ενα υπό διαμόρφωση σύνορο ανάμεσα στη Δύση και σε άλλα σχήματα, απροσδιόριστης βιωσιμότητας και ακρίβειας, που μόλις τα τελευταία χρόνια έχουν προκύψει.