Εμβολι(α)σμοί

Δύο αντίστροφης φοράς παραλογισμοί αμαυρώνουν ένα επίτευγμα της επιστήμης που θα έπρεπε να είναι καμάρι της ανθρωπότητας. Πολίτες και ηγεσίες θα έπρεπε να είναι ευγνώμονες που, μέσα σε λιγότερο από έναν χρόνο, και με μια συνεργασία των καλύτερων μυαλών του κόσμου η οποία πραγματικά έσπασε τα σύνορα και τους εγωισμούς, η επιστήμη πέρασε από το «διάβασμα» του γονιδιώματος του θανατηφόρου ιού στη δημιουργία εμβολίων, στη δοκιμασία τους και, ήδη, στη χρήση τους για περιορισμό και, ελπίζεται, εξάλειψη της πανδημίας. Τα κράτη όφειλαν, τώρα που μιλάμε, να έχουν ήδη σκεφτεί, και αυτά σε συνεργασία μεταξύ τους, πώς να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της επόμενης ημέρας, που δεν είναι διόλου λίγες: μεταφορά, διατήρηση, εξασφάλιση ικανού αριθμού εμβολίων, ίση μεταχείριση πολιτών και διατύπωση ορθολογικών κριτηρίων για τη σειρά με την οποία θα εμβολιασθούν οι πληθυσμοί, πρόβλεψη και πρόληψη ενδεχόμενων παρενεργειών ή ενός «τρίτου κύματος», μετάβαση από τον εμβολιασμό στην ανοσία. Υπάρχουν τόσα πολλά να γίνουν, και είναι τόσο θετικά αυτά που η επιστήμη επιτρέπει να γίνουν, που κάθε άλλη ενασχόληση φαντάζει όχι απλώς περιττή πολυτέλεια αλλά ύβρις.