Θα τελειώσουμε όμως με κάθε μορφή φασισμού;

Αυτή την εβδομάδα συνέβη κάτι καταπληκτικό. Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος, τα κόμματα, οι πολιτικοί αρχηγοί στοιχήθηκαν πίσω από έναν κοινό στόχο: το τέλος του ναζιστικού μορφώματος. Και ήταν η πρώτη φορά που ο στόχος ήταν κοινός και αδιαπραγμάτευτος. Χωρίς «ναι μεν αλλά». Μπορούν να γραφτούν πολλά για τα λάθη του παρελθόντος, όπως τις εκδρομές στο Καστελλόριζο με στελέχη και βουλευτές της Χρυσής Αυγής ή δηλώσεις όπως «δεν υπάρχουν ευπρόσδεκτες και μη ευπρόσδεκτες ψήφοι» για να περάσει ο εκλογικός νόμος. Ομως, το πολιτικό σύστημα αποφάσισε να τα αφήσει όλα αυτά στο παρελθόν και να γράψει μία νέα σελίδα συνομολογώντας: «Ποτέ Ξανά». Για να μη γίνει όμως ξανά, θα πρέπει να συνομολογήσουμε και ως κοινωνία ότι θα αφήσουμε πίσω και άλλες πρακτικές που οδηγούν ή αποτελούν φασισμό. Δεν υπάρχει κακός φασίστας που λέει ότι θέλει να κάψει ένα θέατρο που ανεβάζει παράσταση με την οποία διαφωνεί όπως είχαν κάνει οι χρυσαυγίτες και ταυτόχρονα «δίκαια» αγανακτισμένος πολίτης που φωνάζει «να καεί να καεί το μπουρδέλο η Βουλή». Φασισμός είναι να είσαι εναντίον του κοινοβουλευτισμού, των νόμων και του Συντάγματος, χωρίς αστερίσκους και χωρίς αυτό να δικαιολογείται ή να καθορίζεται με βάση το εάν είναι αριστερό, κεντρώο ή δεξιό το υπόβαθρο.