Δεν ήταν νύχτα. Το ρολόι του Φόρου στο κέντρο της Ζακύνθου είχε πριν λίγο σημάνει 9 το πρωί, όταν η τρομερή βοή, η ανθρώπινη αναταραχή και η αίσθηση του θανάτου έκαναν τον χρόνο να χαθεί. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Μια άγρια σεισμική δόνηση μεγέθους 6,4 Ρίχτερ είχε μόλις χτυπήσει τα Επτάνησα εκείνο το πρωινό της 9ης Αυγούστου του 1953. Ολοι τρόμαξαν – κανείς, όμως, δεν μπορούσε να φανταστεί αυτό που θα ακολουθούσε: Για 45 ώρες επικράτησε ησυχία, οι περισσότεροι είχαν ήδη πιστέψει ότι το κακό πέρασε, όταν τα ξημερώματα της 11ης Αυγούστου ο Εγκέλαδος επέστρεψε και πάλι, ακόμη πιο  θυμωμένος: 6,8 Ρίχτερ ανατολικά της Ζακύνθου. Και εξακολούθησε την επόμενη ημέρα με ολοκληρωτική καταστροφή: 7,2 Ρίχτερ με επίκεντρο την Κεφαλονιά. Τα Επτάνησα βρίσκονταν στη δίνη ενός φαινομένου τρομερού ακόμη και για τα παγκόσμια δεδομένα, μιας τραγωδίας που άλλαξε για πάντα τη ροή της ζωής σε αυτά τα νησιά. Η Ζάκυνθος, η Κεφαλονιά και η Ιθάκη ισοπεδώθηκαν. Θρήνησαν 455 νεκρούς και 21 αγνοούμενους, ενώ οι τραυματίες ξεπέρασαν τους 2.400. Βράχοι έπεφταν στη θάλασσα, πτώματα γέμιζαν τους δρόμους, πυρκαγιές έκαιγαν επί τρεις μέρες κορυφώνοντας την απόγνωση του πληθυσμού.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ