«Το πρώτο μάθημα ζωής το οποίο μας πρόσφερε το ντοκιμαντέρ είναι να μην παρατάμε ποτέ αυτό που αγαπάμε. Ο καλύτερος παίκτης όλων των εποχών είχε απορριφθεί στην πρώτη σχολική ομάδα! Αναδείχθηκε επίσης η σημασία της διάρκειας και της αφοσίωσης στους στόχους, ενώ αποδεικνύεται περίτρανα ότι κανείς δεν είναι τέλειος. Ο Τζόρνταν ήταν γήινος, είχε αδυναμίες, έκανε λάθη στη ζωή του εκτός γηπέδου, αλλά όταν βρίσκεται κάποιος σε τέτοιο επίπεδο είναι δύσκολο να διαχειριστεί τη δόξα, τη φήμη και τη δημοσιότητα. Επίσης αντιλαμβανόμαστε ότι σε ένα γκρουπ ανθρώπων πρέπει να υπάρχουν διακριτοί ρόλοι και αλληλοσεβασμός. Τέλος, είναι προφανές ότι ο αθλητισμός δεν περιορίζεται στο “τρέχω και καρφώνω”, αλλά επεκτείνεται επίσης στην κοινωνική διάσταση και στο μη μετρήσιμο όφελος που προσφέρουν τα σωστά πρότυπα».







