Ηχεί σαν μελωδία στ’ αφτιά. Ο αθλητισμός επιστρέφει. Γιατί έχει τέτοια δύναμη. Και δύσκολα μπορείς να του αντισταθείς. Χθες, γνωστοποιήθηκε πως με κοινή υπουργική απόφαση ανοίγουν αθλητικές εγκαταστάσεις.
Ηταν επόμενο. Τα πράγματα εξελίσσονται καλά, το «γιατί όχι;» ακούγεται όλο και περισσότερο και έχει να κάνει με το ενδεχόμενο να ανοίξουν σταδιακά τα «παράθυρα» και να δούμε από κει τους αγώνες που τόσο μας λείπουν.
Αλλά επειδή όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο και με κάποιον τρόπο, όλα στην ώρα τους.
Πάει να πει, οι ομάδες μπορούν να συνεχίσουν την προετοιμασία τους και να σκεφθούν το επόμενό τους βήμα, τα σύνολα της μικρότερης Λίγκας δικαιούνται να επιχειρήσουν να δουν τους ποδοσφαιριστές τους σε ατομικές προπονήσεις, οι ερασιτέχνες αθλητές μπορούν να ξαναπατήσουν γνώριμές τους επιφάνειες και φυσικά οι αστέρες των ομάδων μπάσκετ να δείξουν στους πρωταγωνιστές την οδό της επιστροφής.
Το ενδιαφέρον ποιο είναι; Πώς μπορεί κάποιος να διαπιστώσει ότι μπορεί να επανέλθει η κατάσταση σε ένα επίπεδο που όλοι θέλουμε; Οι διαιτητές από χθες γυμνάζονται σε αθλητικές εγκαταστάσεις.
Δηλαδή, σε ανοιχτά γήπεδα. Αυτό έχει τη σημασία του. Γιατί είναι εντελώς διαφορετικό να τρέχουν και να κάνουν (αμέτρητα ίσως) χιλιόμετρα δίχως κάποιο νόημα και άλλο να βάλουν πλάνο και στόχο στην προπόνησή τους. Να τρέχουν στο χορτάρι ενός γηπέδου, να κάνουν τις ασκήσεις που απαιτούνται σε έναν ποδοσφαιρικό χλοοτάπητα.
Ολα, όμως, όχι με βιασύνη.
Το δεύτερο βήμα ήρθε. Ας είναι όλοι προσεκτικοί. Στη Σούπερ Λίγκα, τα υψηλά κλιμάκια δεν κρύβουν ότι μπορεί να επαναρχίσουν οι αγώνες στα μέσα του Ιουνίου, ίσως και λίγο νωρίτερα. Το περιμένουμε. Το έχουμε ανάγκη. Οπως έχουμε ανάγκη να κοιτάμε την υγεία όλων.
