Μπορεί να πυροδοτηθούν τάσεις διάλυσης της Ευρώπης επειδή η Γερμανία παραμένει αμετανόητα προσκολλημένη σε μία εθνοκεντρική πολιτική, εις βάρος των άλλων εταίρων; Μπορεί να ανατραπούν οι πολιτικές ισορροπίες, εντός του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, επειδή η Γερμανία αρνείται για παράδειγμα τις προτάσεις πολλών κρατών-μελών για το ευρωομόλογο; H απάντηση είναι προς το παρόν όχι, όσο αρνητική και αδικαιολόγητη να θεωρείται από τούς άλλους εταίρους η στάση της. Ακόμη και τώρα, τούτη την ώρα που οι οικονομίες κινδυνεύουν να τσακιστούν από μία βαθιά ύφεση, χειρότερη από την προηγούμενη, εξαιτίας μιας τρομακτικής πανδημίας, που θα έλεγε κανείς ότι η Γερμανία θα βάλει νερό στο κρασί της. Νέες ρητορικές και τάσεις διάλυσης, δυστυχώς, εκτιμάται ότι θα αρχίσουν να εκδηλώνονται πολύ αργότερα, όταν θα κλείσει κατά κάποιο τρόπο ο κύκλος της νέας οικονομικής κρίσης και θα ανοίξει περισσότερο, δραματικά και επικίνδυνα, το χάσμα μεταξύ του πλούσιου Βορρά (κυρίως της Γερμανίας) και του οικονομικά αποδυναμωμένου Νότου. Η κρίση αυτή, θα έχει δυσανάλογες επιπτώσεις μεταξύ των κρατών-μελών, και θα είναι οδυνηρές, εάν δεν υπάρχει ένας ισχυρός μηχανισμός εξισορρόπησης και συλλογικού χρέους για την αντιμετώπιση των συνεπειών της.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ