Από τη μία ο Ιντέγε, από την άλλη ο Βέλλιος. Από τη μία ο Γιακουμάκης, από την άλλη ο Εμάν. Από τη μία, προσπάθεια για παραμονή του Ματέο Γκαρσία, από την άλλη, προσπάθεια για παραμονή του Δημήτρη Χατζηισαΐα. Από τη μία ο Αρης και από την άλλη ο Ατρόμητος. Δύο ομάδες που ο σχεδιασμός τους προχωράει με… αριστοτεχνικό τρόπο. Και μας δίνει τη βεβαιότητα πως η επένδυση που κάνουν οι δύο σύλλογοι θα δικαιωθεί για ακόμα μια φορά από το ίδιο το ποδόσφαιρο.
Και ο Αρης και ο Ατρόμητος μπήκαν στην πρώτη πεντάδα με το σπαθί τους. Αξια θα μπουν στην ευρωπαϊκή μάχη σε λίγες μέρες. Σχεδόν βέβαιο φαντάζει πως θα είναι στην ίδια θέση και σε έναν χρόνο από σήμερα, με τις ομάδες που φτιάχνουν. Οπου προέκυψε κενό, το κάλυψαν. Ο,τι ζητούν οι προπονητές, οι διοικήσεις είναι εκεί να το κάνουν πραγματικότητα.
Ποδοσφαιρική υγεία, πίστη στο πλάνο, οικονομική άνεση και μια ποδοσφαιρική πρόοδος που έρχεται ως αποτέλεσμα όλων αυτών. Με έλληνες προπονητές που έχουν και την εμπειρία και τις γνώσεις να εξελίξουν τα πρότζεκτ και να δούμε όμορφο ποδόσφαιρο και ανταγωνιστικές ομάδες, που θα προσπαθήσουν και πάλι να μπουν στο… μάτι των μεγάλων.
Ηταν έτσι κι αλλιώς δύο γήπεδα όπου κανένας δεν περνούσε ευχάριστα, από τη νέα σεζόν όμως το Περιστέρι και το Κλεάνθης Βικελίδης φαίνεται ότι θα είναι ένας αληθινός μπελάς για κάθε ομάδα που θα τα επισκέπτεται. Αν το δικό τους σκεπτικό ακολουθήσουν και οι υπόλοιπες ομάδες, τότε είναι βέβαιο πως το πρωτάθλημα θα γίνει και πιο όμορφο και πιο ανταγωνιστικό. Αλλωστε δεν χρειάζονται και έξοδα που θα σε βγάλουν εκτός προϋπολογισμού. Οπως συνηθίζει να λέει ο Σπανός, «μέχρι εκεί που φτάνει το πάπλωμα».
