Ο διάλογος ήταν χαριτωμένος. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρήκε ενδιαφέρουσα την ενδυματολογική επιλογή του Σταύρου Θεοδωράκη να συνδυάσει, στη βιβλιοπαρουσίαση του Κωστή Χατζηδάκη, κόκκινες κάλτσες με παπούτσια που είχαν μπλε κορδόνια. Θα ήθελε, είπε, «μετά τις εκλογές η κόκκινη κάλτσα να έχει περιοριστεί και να έχει περισσότερο μπλε κορδόνι». Ο Σταύρος απάντησε με μια άλλη παρατήρηση επί της θεοδωρακικής ενδυμασίας. Επεσήμανε ότι ο γαλάζιος αρχηγός δεν πρόσεξε την καρφίτσα σε σχήμα Κρήτης που είχε στο πέτο του για να συμβολίσει «την κατεύθυνση, ότι με τόλμη προχωρούμε απέναντι στο μέλλον και όχι με συνεχείς υποχωρήσεις». Αν έχει μια αξία η στιχομυθία τους, αυτή δεν είναι στυλιστική. Οι κόκκινες κάλτσες, εξάλλου, απείχαν πολύ από το να είναι «δήλωση» σαν κι αυτές που έκανε ο Μπους ο πρεσβύτερος με τις κάλτσες του. Και η καρφίτσα στο σχήμα της λεβεντογέννας σίγουρα δεν πληροί τις προϋποθέσεις του αξεσουάρ που φοριέται στο πλαίσιο της «διπλωματίας της μόδας». Αξία έχει το ύφος της κουβέντας. Γιατί θα μπορούσε κάτι να λέει για τη σχέση των δύο.

Σχέση

Ποια είναι, άραγε, αυτή; Οσοι συνομιλούν και με τον έναν και με τον άλλον υποστηρίζουν ότι «σε προσωπικό επίπεδο τα πάνε πολύ καλά». «Μπορούν», προσθέτουν, «να μιλήσουν την ίδια γλώσσα» – εκείνη που αμφότεροι θα περιέγραφαν ως γλώσσα των μεταρρυθμίσεων. Προφανώς τους ενώνει και ο κοινός τόπος καταγωγής – στον οποίο συναντιούνται συνήθως όταν συμπίπτουν. Η άνεση, άρα, που αποτυπώνεται σε πειράγματα σαν το μητσοτακικό όντως υπάρχει μεταξύ τους. Από την άλλη, όμως, υπάρχει και μια απόσταση που δύσκολα μικραίνει. Δύσκολα επειδή την προκαλεί αμοιβαία καχυποψία. Ο μεν Θεοδωράκης, σύμφωνα με ανθρώπους που γνωρίζουν, πάντα θα βλέπει επιφυλακτικά τον αρχηγό του κόμματος στο οποίο έχει μετακινηθεί όχι μόνο ένα σεβαστό ποσοστό της εκλογικής βάσης του Ποταμιού, αλλά και ορισμένα στελέχη του – πολλώ δε μάλλον τώρα που αναμένονται κι άλλες μεταγραφές από τη Σεβαστουπόλεως στην Πειραιώς. Ο δε Μητσοτάκης, παρά την άνεση κινήσεων που του δίνει η θέση του εν αναμονή πρωθυπουργού, δεν μοιάζει πάντα σίγουρος για το πόσο σταθερός είναι ο Θεοδωράκης στις πολιτικές του τοποθετήσεις.