Η ΑΕΚ αποφάσισε «φωναχτά» και μέσα σε δύο μέρες να τελειώσει τρεις ποδοσφαιριστές της. Τρεις σημαντικούς για την ίδια και την πορεία της ώς την κατάκτηση του τίτλου ποδοσφαιριστές. Και όχι μόνο αποφάσισε να γνωστοποιήσει σε όλο τον κόσμο πως επί της ουσίας δεν ανήκουν πλέον στην ομάδα και δεν πρόκειται να συνεχίσει τη διαπραγμάτευση ανανέωσης μαζί τους, αλλά τους έκανε και… διεκδικήσιμους. Αφήνει τους ανταγωνιστές της να ανοίξουν την αγκαλιά τους και να κάνουν εκείνοι παιχνίδι. Με λίγα λόγια, με κάποιον τρόπο τους «χαρίζει».
Σιμόες, Μπακασέτας και Λαμπρόπουλος θα βγουν στην αγορά με γαλόνια την παρουσία τους στην ΑΕΚ που πανηγύρισε έναν τίτλο πρωταθλήματος. Οχι ως κομπάρσοι σε αυτή την πορεία, αλλά ως πρωταγωνιστές. Κυρίως ο Σιμόες αποτελεί τούτη την ώρα ίσως την πιο «value for money» επιλογή για οποιονδήποτε αποφασίσει να ασχοληθεί μαζί του και να τον βάλει στη φαρέτρα του. Ενας χαφ που έχει δείξει τα διαπιστευτήριά του, ένας χαφ που μπορεί να σταθεί στο υψηλότερο επίπεδο, έστω κι αν δημιουργικά δεν μπορεί να θεωρηθεί κάτι το εντυπωσιακό.
Μπακασέτας και Λαμπρόπουλος είναι δύο Ελληνόπουλα που αξίζει να τα προσέξεις. Που έχουν αποκτήσει εμπειρίες και παραστάσεις, που γνωρίζουν τις απαιτήσεις μιας μεγάλης ομάδας. Σε καλή ηλικία και με μεταπωλητική αξία. Η ΑΕΚ ίσως να μην έχει ζυγίσει καλά την επιλογή της, να μην έχει αντιληφθεί πως η δική της πολιτική μπορεί να αποτελέσει πρόβλημα ακόμα και για την ίδια αύριο-μεθαύριο.
Παράλληλα, στέλνει και ένα μήνυμα προς κάθε ποδοσφαιριστή της. Ενα μήνυμα που δεν είναι θετικό για πιθανή διαπραγμάτευση με καθέναν απ’ αυτούς στο μέλλον. Διότι όλοι θα έχουν στο μυαλό τους πως η διοίκηση του συλλόγου τελείωσε εν μία νυκτί τρεις ποδοσφαιριστές επειδή… νευρίασε. Δεν είναι καλό για μια διοίκηση να απλώνει ένα σύννεφο φόβου πάνω από τα αποδυτήρια. Εχει αντίκτυπο στο γήπεδο. Και για όσα συμβαίνουν στις τέσσερις γραμμές δεν ευθύνονται πάντα μόνο οι ποδοσφαιριστές.
