Εχει πολλά σημεία αναφοράς το φετινό πρωτάθλημα έως τώρα. Το αήττητο του ΠΑΟΚ και η πορεία προς τον τίτλο που διαγράφει είναι ένα απ’ αυτά. Το ωραίο ποδόσφαιρο, με τις πολλές τελικές προσπάθειες και τις τέσσερις νίκες στις καθυστερήσεις, που δείχνουν τη… λύσσα που έχει ο Ολυμπιακός, είναι ένα δεύτερο. Η πορεία του νεανικού Παναθηναϊκού, η δεύτερη σερί σεζόν που ο Ατρόμητος αποτελεί μια πολύ ευχάριστη έκπληξη, τα σκαμπανεβάσματα του Αρη, η κακή πορεία, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, του Αστέρα.
Ολα αυτά μπορούν να συζητηθούν, να αναλυθούν, να βγάλουμε συμπεράσματα. Ομως, το πιο αξιοσημείωτο όλων είναι η καθίζηση της ΑΕΚ. Το πώς η Ενωση… κατάφερε ύστερα από 11 αγωνιστικές, επί της ουσίας να παραδώσει τα σκήπτρα της. Το πώς μια ομάδα που πέρυσι έπρεπε κάποιος να φτύσει αίμα για να την κερδίσει, φέτος χάνει με κάτω τα χέρια από ομάδες υποδεέστερες από εκείνη.
Μοιάζουν μπερδεμένοι όλοι στην ΑΕΚ. Ο στόχος της πρόκρισης στο Τσάμπιονς Λιγκ σκέπασε τα πάντα το καλοκαίρι. Και καλώς τα σκέπασε. Επειτα από τρεισήμισι μήνες όμως η Ενωση βρίσκεται στην έβδομη θέση της βαθμολογίας. Οχι μόνο έχει μείνει 12 ολόκληρους βαθμούς πίσω από την κορυφή, αλλά μοιάζει ανήμπορη και να επιστρέψει στη διεκδίκηση του τίτλου. Δεν πήρε τη νίκη σε κανένα ντέρμπι, δεν φάνηκε συνεπής σε κανένα κομβικό σημείο της σεζόν έως τώρα, δεν έβγαλε στόφα πρωταθλήτριας. Σαν ένα τέλος εποχής μιας ομάδας που τρύπησε το ταβάνι της και πλέον πρέπει να χτίσει απ’ την αρχή.
Με ποιον στο τιμόνι; Ο Μαρίνος Ουζουνίδης άκουσε τον Δημήτρη Μελισσανίδη να τον στηρίζει, όμως στην Ελλάδα το έχουμε δει πολλές φορές το έργο αυτό. Και είναι αλήθεια ότι οι προπονητές σήμερα είναι και αύριο δεν είναι. Κι ας τους έχει στηρίξει η διοίκηση. Θα πρέπει να μοχθήσει πιο πολύ από ποτέ στην καριέρα του ο Ουζουνίδης για να μη χαρακτηριστεί αποτυχημένος σε μια δουλειά που ήρθε σαν… δώρο για τον ίδιο στις αρχές του περασμένου καλοκαιριού. Και θα φέρει κι εκείνος πολλές ευθύνες αν σπαταλήσει μια τέτοια σπουδαία ευκαιρία που του παρουσιάστηκε.
Σχόλια
Τελευταία Νέα
