Τάρλοου Δημήτρης

Με τον Δημήτρη Ημελλο γνωριστήκαμε το 2000 στην πρώτη παραγωγή που έκανα για το θέατρο Πορεία, στη «Φρεναπάτη» του Τόνι Κούσνερ, μια ελεύθερη διασκευή του έργου «L’ Illusion comique» του Πιερ Κορνέιγ. Τον γνώρισα επί της ουσίας μέσω του Στάθη Λιβαθινού που έκανε τότε τη σκηνοθεσία, με τον οποίο συνεργαζόταν και τον είχε στείλει για […]

Δύο άνθρωποι, χτυπημένοι από πολύ πρόσφατους θανάτους ανθρώπων του ίδιου αίματος, συνομιλούν ανταλλάσσοντας γραπτά μηνύματα. Η διάρκεια των ανταλλαγών αυτών κράτησε κάποιες νύχτες: τα ζητήματα που προέκυπταν, απρόβλεπτα, είχαν τέτοια σημασία και για τους δύο ώστε η αναγκαιότητα να συνδιαλλαγούν πάνω σ’ αυτά επέβαλε τον δικό της χρόνο. Οσα ειπώθηκαν έχουν τη Μαρίνα Καραγάτση ως απτό κίνητρό τους, αυτό όμως ήταν τόσο επείγουσας και προτρεπτικής σημασίας, ώστε το θέμα που λέει ο τίτλος ήρθε στην πορεία ως κυρίαρχο φέρνοντας μαζί του πολλά από εκείνα που συνήθως, για πολλούς λόγους, αποφεύγονται να θιγούν ευθέως και σοβαρά, ακόμα και σε ώρες όπου το πένθος δεν είναι ενεργό. Ο αναγνώστης, σε όποια θέση και αν βρίσκεται, και αν το θέλει, είναι ευπρόσδεκτος συνομιλητής τους.