Ραγκούση Πέπη

Για να είμαι ειλικρινής, δεν ξέρω ποιοι επανέρχονται με το φως του λύκου διότι δεν έχω κατορθώσει να τελειώσω το ομότιτλο μυθιστόρημα της Ζυράννας Ζατέλη. Από κάποιο δικό μου προφανώς πρόβλημα – δεν είναι βιβλίο που διαβάζεται στην παραλία, κι εγώ το είχα πάρει σε διακοπές – αφού, το 1994, είχε κερδίσει το Κρατικό Βραβείο […]

Ηταν το 1980, μια ανάσα μετά τη Μεταπολίτευση. Στην πρώτη μου δουλειά, είχα την τύχη να έρχεται συχνά στο γραφείο ένα κορυφαίο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, ένας αγωνιστής που είχε περάσει όλα τα χρόνια της χούντας σε εξορίες και φυλακές. Ηταν ο δικηγόρος της εταιρείας και προσωπικός φίλος του διευθυντή, του αείμνηστου Αλέκου Πατσιφά, και εγώ […]

Από τότε που ήμουν παιδί έπαιζα ένα, ας το πούμε, παιχνίδι που ωστόσο με την πάροδο του χρόνου αποδείχθηκε εξαιρετικά ανακουφιστικό. Κάθε φορά που κάτι με προβλημάτιζε, κάτι με στενοχωρούσε, το… εκφωνούσα. Σαν να περιέγραφα δηλαδή αυτό καθαυτό το γεγονός, χωρίς «σάλτσες», σε ένα τρίτο, φανταστικό πρόσωπο. Αυτό με βοηθούσε να το δω όπως πραγματικά […]

Το 1955, ο Ελβετός Φρήντριχ Ντύρενματ έγραψε την «Επιστροφή της γηραιάς κυρίας». (Ο αυθεντικός τίτλος είναι «Η επίσκεψη της γηραιάς κυρίας» αλλά στην καθ’ ημάς έχει επικρατήσει η «επιστροφή»). Πρόκειται για μία κωμικοτραγωδία (κλαυσίγελος δηλαδή) που εκτυλίσσεται σε μια μικρή, φτωχή πόλη στην οποία επιστρέφει η Ζαχανασιάν, μία πολύ πλούσια και πολύ εκκεντρική γηραιά κυρία […]

«Δειλά, κοιτούσαμε τριγύρω και περιεργαζόμασταν ο ένας τον άλλον με απορία. Μετά, αποπειραθήκαμε μερικά βηματάκια εκτός στρατοπέδου. Αυτή τη φορά δεν μας ούρλιαξαν εντολές ούτε και υπήρχε η ανάγκη να σκύψεις γρήγορα για να αποφύγεις κάποιο χτύπημα ή κλωτσιά. “Ελευθερία” μονολογούσαμε αν και κανείς δεν μπορούσε να τη συλλάβει». Ετσι περιγράφει ο κρατούμενος του Αουσβιτς […]

Η ζωή της Κάρλα Σοφία Γκασκόν θα μπορούσε να γίνει ταινία. Γεννήθηκε αγόρι πριν από 53 χρόνια στην Ισπανία. Στην εφηβεία της γνώρισε σε ένα κλαμπ τη Μαρίσα Γκουτέρες. Ο έρωτας μεταξύ του αγοριού που ήταν ακόμη η Κάρλα και του κοριτσιού ήταν κεραυνοβόλος και έγιναν αμέσως ζευγάρι. Στα 25 τους παντρεύτηκαν και από τότε […]

Για να είμαι ακριβής, χθες γιόρταζε όλη η Γη αλλά, λόγω ειδησεογραφίας, μετέφερα τη γιορτή, σε αυτήν τη στήλη, μία μέρα μετά. Πάντως σαν χθες, πριν από 21 χρόνια, σε ένα δωμάτιο της εστίας του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, ένας φοιτητής που έμοιαζε λίγο με χαριτωμένο καρτούν, ανακάλυπτε το μέλλον. Το ήξερε άραγε τότε; Μια ρομαντική […]

Είναι η απειλή που ακουγόταν στις γειτονιές σε περασμένες δεκαετίες. «Γιαννάκη αν δεν μαζευτείς σε πέντε λεπτά, θα σε σκοτώσω στο ξύλο». Και όταν ο Γιαννάκης επέστρεφε στο σπίτι ύστερα από μία ώρα, η μάνα που είχε εξαπολύσει την απειλή είτε δεν είχε πάρει είδηση πόση ώρα είχε περάσει, είτε την είχε ξεχάσει, είτε του […]

Την περασμένη εβδομάδα είχα γράψει σε αυτή τη στήλη για την απόφαση της μεγαλύτερης χορωδίας της Βρετανίας να βάλει Χ στο τραγούδι των Police «Every breath you take», συνδυάζοντας μάλιστα με τη συζήτηση που έχει ανοίξει για το πόσα γραμμάρια σεξισμός φουσκώνουν τον μισογυνισμό στα τραγούδια του Καζαντζίδη. Κάποιοι λοιπόν, εμμέσως πλην σαφώς, μου την […]

Ας το πάρουμε από την αρχή. Ενας ευειδής άνδρας που έχει κάνει καριέρα ως μοντέλο συντάσσεται με ένα κόμμα. Που δεν είναι ακριβώς πολιτικό κόμμα. Τροφοδοτείται όχι από την πίστη αλλά από την ευπιστία σε ό,τι αφορά την πίστη κάποιων ψηφοφόρων. Αρκετών ώστε να του δώσουν θέση στη Βουλή. Το κόμμα κατεβαίνει στις ευρωεκλογές. Και […]

Θυμάμαι πότε είδα για πρώτη φορά τον Ιάσονα Τριανταφυλλίδη. Ηταν κάπου στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1980, όταν μια μέρα εισέβαλε στα γραφεία του «Ταχυδρόμου» στη Χρήστου Λαδά. Και χρησιμοποιώ συνειδητά το ρήμα «εισέβαλε» διότι ο Ιάσονας δεν έμπαινε απλώς σε έναν χώρο, από την πρώτη στιγμή τον καταλάμβανε με την πληθωρική παρουσία του. […]

Δύο άνθρωποι έφυγαν με διαφορά μιας μέρας ο ένας από τον άλλον. Και η εκδημία τους προκάλεσε μεγάλη συγκίνηση στον, έστω και λίγο παραμορφωτικό, καθρέφτη της κοινωνίας μας που είναι τα σόσιαλ μίντια. Δύο άνθρωποι εντελώς διαφορετικοί, σαν από άλλον πλανήτη. Ο ένας αρχιεπίσκοπος, ο άλλος ποδοσφαιριστής. Ο ένας άνθρωπος της Εκκλησίας, ο άλλος των […]

Χθες ήταν η τρίτη Δευτέρα μετά την Πρωτοχρονιά, η πιο μελαγχολική λένε του χρόνου, διότι οι γιορτές είναι ήδη μακρινό παρελθόν, οι επόμενες αργίες αργούν, ακόμη πιο πολύ αργούν τα πρώτα ανοιξιάτικα σκιρτήματα και μπλα, μπλα, μπλα. Οι Αμερικανοί τη λένε Blue Monday (να δείτε που σε ελάχιστα χρόνια θα τη γιορτάζουμε όπως το Thanksgiving […]