Πιο δυνατά!

Η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας Ζωή Κωνσταντοπούλου έχει υποσχεθεί στους συγγενείς, αλλά και στις ψυχές (sic) των θυμάτων των Τεμπών ότι θα αντέξει. Οσο και αν της επιτίθενται και τη λοιδορούν, εκείνη δεν θα λυγίσει. Θα αντέξει! Αυτό η κ. Κωνσταντοπούλου το ξεστόμισε, με τον τόνο της πολύπαθης ηρωίδας στη φωνή, σε συνέντευξή της και είναι από εκείνα που προκαλούν ένα είδος δέους στον ακροατή που καταλαβαίνει τι έχει μόλις ακούσει. Διότι, για την κ. Κωνσταντοπούλου, το θέμα είναι πάντα ο εαυτός της. Οι νεκροί ούτως ή άλλως έφυγαν, όμως και οι ζωντανοί έχουν πάψει να υπάρχουν, διότι η κ. Κωνσταντοπούλου τους εκπροσωπεί όλους και, συνεπώς, της επιτρέπεται να κάνει και να λέει ό,τι θέλει και όποτε το θέλει, όπως την περασμένη εβδομάδα στη Βουλή. Είναι η λουδοβίκεια προσέγγιση («το κράτος είμαι εγώ»), αλλά στη δικαιοσύνη.

Πώς υποφέρεται ένας τόσο επιθετικός εγωκεντρισμός; (Δεν είναι ρητορικό το ερώτημα, διότι ο συμπαθέστατος αντιπρόεδρος της Βουλής Θανάσης Μπούρας από τύχη γλίτωσε τον λεγόμενο νταμπλά…) Ο ένας τρόπος είναι η απάθεια. Εχετε προσέξει, λ.χ., πόσο απαθή και ανέκφραστα είναι μονίμως τα πρόσωπα των δύο βουλευτών που κάθονται πάντα μαζί της στα έδρανα; (Εννοώ τον φαλακρό κύριο και την κυρία με τα κατσαρά μαλλιά και τα γυαλιά. Λυπάμαι που δεν ξέρω τα ονόματά τους ακόμη, αλλά η πρόεδρος δεν επέτρεψε να τα μάθουμε, διότι η ίδια επισκιάζει τα πάντα…) Εν πάση περιπτώσει, αυτό το είδος της άμυνας δεν είναι προσιτό για τον καθένα. Οι υπόλοιποι, που δεν φταίνε σε τίποτα, πώς μπορούν να προστατευτούν από τη θεομηνία Ζωή όταν ξεσπάει;

Με τον τρόπο του Κώστα Τασούλα, δηλαδή με το χιούμορ. Γελοιοποιώντας την, αλλά με τη λεπτότητα που αρμόζει στην περίπτωσή της. Συγκεκριμένα, η προτροπή του Προέδρου της Βουλής στην κ. Κωνσταντοπούλου να μιλάει πιο δυνατά, κάθε φορά που εκείνη διέκοπτε, διασκέδασε τον εκνευρισμό στην αίθουσα, επειδή ο κ. Τασούλας δεν το έλεγε επιθετικά, αλλά σαν να το εννοούσε σοβαρά. Την κορόιδευε κανονικά, δηλαδή, χωρίς όμως να μπορεί να τον κατηγορήσει κανείς ότι την περιπαίζει. Ελπίζω κάποιος καλλιτέχνης ή μουσικός παραγωγός να σκαρώσει ένα χιπ-χοπ με Ζωή και το «πιο δυνατά». Ενόψει καλοκαιριού, θα κάνει θραύση στις ντισκοτέκ και τα μπιτσόμπαρα.

ΚΡΥΟ ΠΙΑΤΟ

Ο Αλέξης Τσίπρας μάθαμε ότι έκανε ένα τηλεφώνημα αβροφροσύνης στον διάδοχό του, όσο εκείνος ήταν στην κατασκήνωση, που ο ίδιος έλεγε «θητεία». Ο σκοπός της διαρροής ήταν να δείξει ότι, αν δεν επουλώθηκαν οι πληγές που άφησε το πραξικόπημα Τσίπρα, τουλάχιστον αποκαταστάθηκαν οι διμερείς σχέσεις και μιλάνε μεταξύ τους. Ενόψει ευρωεκλογών, δεν μπορεί να υπάρχει η πολυτέλεια των ανοικτών διαφορών. Πρέπει, για το κοινό συμφέρον, να δοθεί προς τα έξω η εικόνα της ενότητας. Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι για να έχει παρουσία ο Τσίπρας στην πολιτική πρέπει να έχει και έδρα στη Βουλή ως πρώην πρωθυπουργός. Συνεπώς, έχει ανάγκη τον ΣΥΡΙΖΑ και τον πρόεδρό του, τουλάχιστον μέχρι τις ευρωεκλογές. Η σφαγή θα ακολουθήσει μετά και είναι αναπόφευκτη, διότι ο Τσίπρας δεν έχει μέλλον ούτε αν ο Κασσελάκης καταφέρει να εδραιωθεί. Ο λόγος είναι ότι, αν ο σημερινός πρόεδρος καταφέρει να φτιάξει τον ΣΥΡΙΖΑ στα μέτρα του, κατ’ αρχάς δεν θα λέγεται έτσι και, δεύτερον, ο Τσίπρας δεν θα έχει καμία θέση εκεί. Εκτός, βέβαια, αν ο Στέφανος έρθει πρώτος στις ευρωεκλογές, όπως λέει ότι πιστεύει.

Εννοείται, όμως, ότι η απόπειρα ανατροπής του Κασσελάκη, που επιχείρησε τόσο βιαστικά και ερασιτεχνικά ο Τσίπρας, δεν είναι κάτι που μπορεί να ξεπεραστεί μεταξύ τους. Φάνηκε από τον τρόπο με τον οποίο ο Κασσελάκης έθαψε τον Τσίπρα, στη συνέντευξη που έδωσε στην ιταλική «La Stampa». Και μόνο ο τρόπος με τον οποίο ξεκινά να μιλά για εκείνον φτάνει για να καταλάβει κάποιος την περιφρόνηση που εκφράζει ο σημερινός πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ για τον προκάτοχό του: «Ο Αλέξης είναι ένας καλός άνθρωπος, έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε…». Ο,τι και αν του αναγνωρίζει, απαριθμώντας στη συνέχεια τα επιτεύγματα της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, μετά από μια τέτοια εισαγωγή παύουν να έχουν αξία. Ο Αλέξης είναι λοιπόν ένας καλός άνθρωπος και η εκδίκηση τρώγεται πάντα κρύα…