Το πιο φλέγον

Και ξαφνικά, συνωστισμός. Η Ελλάδα, η Ιταλία και η Γαλλία επιδιώκουν να ηγηθούν της αποστολής της ΕΕ στην Ερυθρά Θάλασσα, διαβάζουμε στη χθεσινή El País, η οποία σαν να βγάζει μια θλίψη για το γεγονός ότι η Ισπανία αρνήθηκε να συμμετάσχει στην πολυεθνική επιχείρηση. Στη χώρα αυτή παίχτηκε τις προηγούμενες ημέρες ένα δράμα: το υπουργείο Εξωτερικών τάχθηκε υπέρ και το υπουργείο Αμυνας κατά, με τον πρωθυπουργό Πέδρο Σάντσεθ να συντάσσεται τελικά με τη δεύτερη άποψη, προκαλώντας δυσαρέσκεια στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Eδώ, πάλι, τα πράγματα ήταν απλούστερα. Ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Νίκος Δένδιας πέταξε ξαφνικά την ιδέα να συντονίζεται η επιχείρηση «Ασπίδες» κατά των ανταρτών Χούθι από το στρατηγείο της Λάρισας. Η κυβέρνηση συντάχθηκε με την πρόταση. Και η ανταπόκριση των Βρυξελλών ήταν κατ’ αρχήν θετική. Η απόφαση θα ληφθεί σε λίγες ημέρες, αλλά οι πληροφορίες αναφέρουν ότι οι χώρες που θα λάβουν μέρος θα είναι επτά (Γαλλία, Ιταλία, Γερμανία, Ολλανδία, Βέλγιο, Ελλάδα, Δανία), η Ελλάδα θα αναλάβει τη διοίκηση «εν όρμω», η Γαλλία τη διοίκηση «εν πλω», ενώ η Ιταλία θα αρκεστεί σε έναν υποδιοικητή.

Oσο περίεργο κι αν φαίνεται, η κυβέρνηση κατάφερε να διχάσει ΚΑΙ σε αυτό το θέμα την αντιπολίτευση. Ο τομεάρχης Εθνικής Αμυνας του ΣΥΡΙΖΑ Ευάγγελος Αποστολάκης, που βρίσκεται κοντά στον πρόεδρο του κόμματος, είχε ταχθεί αρχικά εναντίον της συμμετοχής της φρεγάτας «Υδρα» στην αποστολή, για να αλλάξει στάση στη συνέχεια και να συμφωνήσει με τον συντονισμό της από την Ελλάδα, αφού κάτι τέτοιο «μας δίνει σαν χώρα». Ο λόγος της μεταστροφής του φαίνεται πως ήταν ο χαρακτηρισμός της αποστολής ως «ανεξάρτητης» και «αμυντικής».

Η τομεάρχης Εξωτερικών Ρένα Δούρου, όμως, έχει άλλη άποψη. Είναι δυνατόν – διερωτάται – να νικηθούν οι αντάρτες Χούθι έξι χρόνια μετά τον βομβαρδισμό τους από τη Σαουδική Αραβία; Αρνητικοί εμφανίζονται επίσης το ΠΑΣΟΚ (που αμφιβάλλει για το κατά πόσον ο χαρακτήρας της αποστολής θα είναι αμυντικός), η Νέα Αριστερά (που κατηγορεί την κυβέρνηση ότι εμπλέκει τη χώρα σε μια εμπόλεμη κατάσταση) και το ΚΚΕ (που καλεί σε λαϊκή επαγρύπνηση και δράση για να αποτραπούν οι επικίνδυνοι κυβερνητικοί σχεδιασμοί).

Το ΟΧΙ αυτό δεν είναι προφανώς ενιαίο. Υπάρχουν οι «αντιιμπεριαλιστές», αυτοί που υποστηρίζουν δηλαδή τους Χούθι, τη Χεζμπολάχ, τη Χαμάς, τους Πασνταράν και οποιονδήποτε άλλο στρέφεται εναντίον του μισητού αμερικανικού παράγοντα. Υπάρχουν και οι «πονηροί», που πιστεύουν ότι δεν υπάρχει κανείς λόγος να παίρνεις ρίσκα για να υπερασπιστείς τις αρχές σου, τους συμμάχους σου, ακόμη και την ίδια την ασφάλειά σου, από τη στιγμή που είναι έτοιμοι άλλοι να το κάνουν για λογαριασμό σου.

Kάθε κόμμα και κάθε πολιτικός, όμως, κρίνεται από τη στάση του απέναντι στα φλέγοντα ζητήματα της εποχής του. Και το πιο φλέγον σήμερα είναι η υπεράσπιση της δημοκρατίας.