Το ευρωπαϊκό μπάσκετ είναι ένα ηφαίστειο που εξερράγη το καλοκαίρι του 2016, αλλά παραμένει ενεργό και η λάβα της αέναης σύγκρουσης μεταξύ FIBA και Euroleague Basketball θα συνεχίσει να προκαλεί πληγές στο δημοφιλές σπορ. Εχοντας διανύσει τους πρώτους πέντε μήνες της σεζόν και αποκτήσει εξοικείωση με τα αχαρτογράφητα νερά της Ευρωλίγκας (Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός) και του νεοσύστατου Τσάμπιονς Λιγκ (ΑΕΚ, Αρης, ΠΑΟΚ), «ΤΑ ΝΕΑ» επιχειρούν να καταγράψουν τα θετικά και τα αρνητικά των δύο διοργανώσεων, «φωτίζοντας» το έντονο παρασκήνιο ενόψει της επόμενης αγωνιστικής περιόδου.

ΒΑΡΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ. Σύμφωνα με τις μετρήσεις της Euroleague Basketball, το νέο φορμάτ (16 ομάδες με σύστημα round robin, πλέι οφ και φάιναλ φορ) έχει αποφέρει σημαντική αύξηση του ανταγωνισμού και του ενδιαφέροντος, καθώς το 20,6% των αγώνων κρίνεται κάτω από τρεις πόντους και το 33,8% κάτω από πέντε πόντους, έχει αυξηθεί η επιθετική συγκομιδή των ομάδων κατά 7,4 πόντους σε σχέση με πέρυσι, ενώ σε επίπεδο προσέλευσης θεατών σημειώθηκε αύξηση των εισιτηρίων κατά 26% σε σχέση με την αντίστοιχη περσινή περίοδο. Ως αρνητικό θα μπορούσε να θεωρηθούν οι συχνοί μυϊκοί τραυματισμοί, οι οποίοι οφείλονται εν πολλοίς στο βεβαρημένο πρόγραμμα αγώνων και ταξιδιών, στη διαφοροποίηση των προπονήσεων, ακόμη και στον διαταραγμένο ύπνο των αθλητών. Και αναμφισβήτητα, η απουσία γαλλικής ομάδας, η οποία στερεί την εξάπλωση του προϊόντος σε μια αγορά 67 εκατομμυρίων κατοίκων!

Την ίδια στιγμή και ενώ οι «αιώνιοι» Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός έχουν δεκαετή εγγυημένα συμβόλαια με την Ευρωλίγκα, οι εντυπώσεις των τριών εκπροσώπων της χώρας στο Τσάμπιονς Λιγκ είναι «comme ci, comme ca», υπό την έννοια ότι ο ανταγωνισμός κρίνεται αρκετά υψηλός, αλλά υπάρχουν και αδυναμίες, όπως το επίπεδο της διαιτησίας. Αγωνιστικά, ο Αρης, η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ θα δυσκολευτούν αρκετά για να προκριθούν στις 8 της διοργάνωσης, αντιμετωπίζοντας στους επαναληπτικούς τις Βιλερμπάν (Τρίτη), Μονακό και Τενερίφη (Τετάρτη) αντιστοίχως εκτός έδρας, κουβαλώντας δύο ισχνές νίκες (ΑΕΚ – Μονακό 69-68, ΠΑΟΚ – Τενερίφη 66-63) και μια ισοπαλία (Αρης – Βιλερμπάν 67-67).

ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ. Η διοργάνωση έχει πρωτοτυπήσει στα digital και social media με αρκετές καινοτομίες, όπως η ενότητα «tough call» που αφορά διαιτητικές αποφάσεις, ωστόσο είναι μείον το ότι ο πρωταθλητής δεν προκρίνεται αυτοδικαίως στην Ευρωλίγκα, ενώ και η επιλογή της πόλης διεξαγωγής του φάιναλ φορ, που συζητείται να ανατεθεί σε μια εκ των τεσσάρων φιναλίστ, ενδέχεται να δημιουργήσει καβγά.

Στο διά ταύτα. Αυτή τη στιγμή γίνονται πολλές ζυμώσεις στο παρασκήνιο σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Οι Γάλλοι και οι Ιταλοί δείχνουν αποφασισμένοι να επιστρέψουν στο Eurocup, από όπου αποχώρησαν λόγω των γνωστών απειλών αποκλεισμού από τις εγχώριες διοργανώσεις, όπως συνέβη στην περίπτωση της ΑΕΚ. Στη FIBA υπάρχει σκέψη για μείωση των ομάδων από 40 σε 32, αφού, κακά τα ψέματα, η «γέννηση» εν μια νυκτί του Ε’ Ομίλου για να χωρέσουν οι ομάδες που είχαν δηλώσει συμμετοχή στο Eurocup έκρυβε προχειρότητα.

Το σενάριο της συγχώνευσης

To σημαντικό είναι ότι FIBA και Ευρωλίγκα επεξεργάζονται ένα σενάριο που φαντάζει ιδανικό: τη συνέχιση της Ευρωλίγκας ως ναυαρχίδας και της συγχώνευσης του Eurocup με το Τσάμπιονς Λιγκ. Μια τέτοια εξέλιξη θα εξάλειφε τη σύγχυση που προκαλούν οι πολλές διοργανώσεις αλλά για να ευοδωθεί θα πρέπει οι αντιμαχόμενες πλευρές να ρίξουν πολύ νερόστο κρασί τους.