Μου το είπαν. «Μην πας, είναι τέρας!». Δεν τους άκουσα, κι έτσι άφησα δυο ώρες να χαθούν βλέποντας το «Lost River», το σκηνοθετικό ντεμπούτο δηλαδή του Ράιαν Γκόσλινγκ. Ο οποίος, σαν ηθοποιός, παραμένει ταλαντούχος. Αλλά σαν σκηνοθέτης, φοβάμαι πως δεν το χει. Έχεις ήδη ένα ταλέντο βρε Ράιαν, γιατί θέλεις να καρπωθείς και δεύτερο;
Ταινία σαν το «Lost River» δεν θα έκανε ο Ντέιβιντ Λιντς ούτε μετά από δέκα απανωτά εγκεφαλικά. Από την άλλη, χαμός έγινε με τη νέα ταινία των αδελφών Νταρντέν «Δυο μέρες και μια νύχτα» – και δικαίως.
Οπου η Μαριόν Κοτιγιάρ έχει ένα Σαββατοκύριακο για να πείσει τους συναδέλφους της να απαρνηθούν ένα επίδομα χιλίων ευρώ, ώστε εκείνη να κρατήσει τη δουλειά της. Αγωνία, ρεαλισμός και ανθρωπιά στη πρώτη Ευρωπαϊκή ταινία που μιλά για την οικονομική κρίση μα και το φλέγον ζήτημα της αλληλεγγύης τόσο ουσιαστικά. Θα πάρει Μεγάλο βραβείο τούτο εδώ, να μου το θυμηθείτε.
