«Πειραγμένος» Μάνος

Μπορεί η δισκογραφία να ακούει όλα αυτά τα χρόνια τον επιθανάτιο ρόγχο της, αλλά έχει πού και πού τις… εκλάμψεις της: οι τελευταίες παραγωγές που αφορούν το έργο του Χατζιδάκι τον αναδεικνύουν σε «σωτήρα» της χαμένης της τιμής! Ποιος να το περίμενε; Εργα όπως το δύσκολο για το ελληνικό κοινό «Μano’s, Jazz tribute to Manos Hadjidakis» που κυκλοφόρησε πριν από μερικούς μήνες από την ιστορική ετικέτα Verve (Universal) – μια τζαζ προσέγγιση τραγουδιών του Χατζιδάκι από το κουιντέτο του πιανίστα Δημήτρη Καλαντζή σε συνεργασία με την Καμεράτα που είχαμε δει σε πρώτη παρουσίαση στο Μέγαρο Μουσικής – έγινε χρυσό (πάνω από 4.000 κομμάτια).

Αλλά και η σύμπραξη του ακορντεονίστα Χρήστου Ζερμπίνου και του μαέστρου και πιανίστα Μίλτου Λογιάδη στο «Βαλς των χαμένων ονείρων» (ΕΜΙ) – διασκευές Χατζιδάκι για πιάνο και ακορντεόν – έχει μια ανέλπιστη ζήτηση από το κοινό, τόσο ο δίσκος όσο και τα λάιβ που έγιναν μετά την έκδοσή του. Κι ας μην είχαμε συνηθίσει να επιβραβεύονται δίσκοι οργανικοί – πόσω μάλλον της τζαζ. Τι συμβαίνει λοιπόν;

«Υπάρχουν φίλοι που παραγγέλλουν το CD και περιμένουν μέρες για να φτάσει στο κατάστημα», λέει ο Δημήτρης Καλαντζής που και ο ίδιος ομολογεί την έκπληξή του για την αποδοχή της δουλειάς αυτής. «Το βασικότερο απ’ όλα», λέει, «είναι ότι και ο δίσκος αλλά και τα λάιβ, μας έδειξαν ότι ένας από τους πρωταρχικούς μας στόχους επετεύχθη. Το να φέρουμε το ελληνικό κοινό λίγο πιο κοντά στην τζαζ μέσα από ένα ρεπερτόριο που του είναι οικείο».

Η πρόκληση όμως για τον έλληνα τζάζμαν και το κουιντέτο του – Τάκης Πατερέλλης (σαξόφωνο), Ανδρέας Πολυζωγόπουλος (τροµπέτα), Γιώργος Γεωργιάδης (µπάσο) και Αλέξανδρος Δράκος Κτιστάκης (τύµπανα) – δεν ήταν μόνον αυτή: «Το δύσκολο σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι να πιάσεις την εσωτερική διάθεση των κομματιών, το «μουντ» τους δηλαδή και να το εκφράσεις με μια άλλη γλώσσα». Και μάλιστα σε κομμάτια που δεν έχουν καμία σχέση με τζαζ.

Και γιατί επέλεξε Χατζιδάκι; «Γιατί μου άρεσε» – απλά.

Οι Μίλτος Λογιάδης (υπήρξε διευθυντής της Ορχήστρας των Χρωμάτων) και Χρήστος Ζερμπίνος συνεργάστηκαν στο «Βαλς των χαμένων ονείρων» (ΕΜΙ) σε παραγωγή Μίνωα Μάτσα. Πιάνο και ακορντεόν με 17 κλασικές μελωδίες του Μάνου από τις πιο γνωστές και πολυακουσμένες, χωρίς ιδιαίτερες παρεμβάσεις. Γιατί πάλι Χατζιδάκι; Ο Χρήστος Ζερμπίνος, συνεργάτης της Ορχήστρας των Χρωμάτων και του ίδιου του Χατζιδάκι, λέει ότι είχε πάντα στο μυαλό του έναν δίσκο σαν κι αυτόν.

Ομως η απάντηση του Λογιάδη ήταν κάτι σαν «πάλι Χατζιδάκι; και η κουτσή Μαρία, Χατζιδάκι κάνει». Αλλά επέμενε. Και τον κατάφερε. «Ηταν ο τρόπος που δουλέψαμε που έκανε τη διαφορά. Δεν του έλεγα ποτέ ποιο κομμάτι θα γράφαμε για να υπάρξει η αθωότητα της πρώτης φοράς. Εκείνος στο πιάνο, εγώ στο ακορντεόν και μάλιστα σε διαφορετικούς χώρους ο καθένας μέσα στο στούντιο, παίξαμε τα κομμάτια με μια ανάσα». Το «Βαλς των χαμένων ονείρων» τους οδήγησε και σε λάιβ εμφανίσεις που ήταν πάντα γεμάτες από ένα πληροφορημένο κοινό. «Είναι μεγάλη ικανοποίηση για μας», λέει ο Χρήστος Ζερμπίνος. «Είναι η απόδειξη ότι όποια κρίση και να υπάρχει, ο κόσμος ψάχνει και τελικά ανακαλύπτει τις καλές μουσικές».