Σήματα

Νισάφι πια με «το αβγό του φιδιού» και κόντρα «το αβγό του φιδιού», όταν τα φιδάκια βολτάρουν προ πολλού, ναι, και εδώ σ’ εμάς, μπροστά στα αμβλυμένα ανακλαστικά μας.

Κι αν τώρα η Νορβηγία προσπαθεί να καταλάβει τι της συνέβη, εμείς ελάχιστα περιθώρια αθωότητας και άγνοιας δικαιούμαστε να ‘χουμε.

Ποιος τα εκκόλαψε τα αβγά, ποιος τα ταΐζει τα φιδάκια και τα μοσχαναθρέφει, ας ανοίξουμε τις τηλεοράσεις μας και ας μετρήσουμε γενναιόδωρους οικοδεσπότες, να αερίζουν σε καθημερινή βάση αυτά ακριβώς τα φιδάκια!

Μακάρι να μην υπάρξουν και εδώ φυσικοί αυτουργοί σαν τον Νορβηγό, τους ηθικούς όμως τους έχουμε ήδη, είδος εν απολύτω επαρκεία.

Από την τραγωδία της Νορβηγίας, κι ένα, με το συμπάθιο, γλωσσικό:

Για την «έκρηξη στο κέντρο του Όσλου» άκουσα σ’ ένα δελτίο ειδήσεων. Όντως, δεν είπαμε ποτέ το Όσλο – του Όσλου, κι ας είπαμε το Μαρόκο – του Μαρόκου κ.ά. Χίλιες φορές όμως αυτή η παραδρομή, αυτό το προς τη «σωστή» κατεύθυνση «λάθος», παρά «το ηφαίστειο της Αίτνα» και «το λιμάνι της Κατάνη» που άκουσα την περασμένη μόλις εβδομάδα.

Όπου η γενική πια τάση ακλισίας ξένων ονομάτων ή δανείων που τα κλίναμε από παλιά έφτασε τώρα και σε ονόματα που συνδέονται με την πιο αρχαία ιστορία, ακόμα και με την ελληνική μυθολογία η Αίτνα, ειδικότατα με την ελληνική ιστορία η Κατάνη (που ιταλικά στο κάτω κάτω είναι Κατάνια).