Η εκπομπή της ΕΤ1 «Οι κεραίες της εποχής μας» ανοίγει συχνά παράθυρο σε βιβλία και συγγραφείς που περνούσαμε από δίπλα και για κάποιον ακατανόητο λόγο τα προσπερνούσαμε. Ο Θοδωρής Καλλιφατίδης έφυγε για τη Σουηδία στα μέσα της δεκαετίας του 1960, εγκαταστάθη- κε στη Στοκχόλμη, έκανε οικογένεια και ανάμεσα σε άλλα αξιώθηκε να γράψει περίπου 30 βιβλία, που όλα έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 20 γλώσσες. Από τα πρώτα του βιβλία, όλα από τις Εκδόσεις Γαβριηλίδη, μέχρι το τελευταίο Φίλοι και Εραστές, που μόλις κυκλοφόρησε, η πλούσια θεματολογία του κινείται από το σύγχρονο αστυνομικό μυθιστόρημα (Ένα απλό έγκλημα) στο ιστορικό αφήγημα (Τιμάνδρα) και από εκεί στο μυθιστόρημα δρόμου, το οικογενειακό χρονικό ή την αυτοβιογραφική μαρτυρία (Μια νέα πατρίδα-Μητέρες και γιοι κ.ά. )

Μην επιχειρήσετε να βρείτε το στοιχείο που κάνει την αφήγηση του Καλλιφατίδη τόσο συναρπαστική. Δεν θα το βρείτε. Βεβαίως, θα μπορούσε κανείς να πει ότι η γραφή του χαρακτηρίζεται από συγκρατημένο συναίσθημα, υπόγειο χιούμορ, ελεγχόμενη θερμοκρασία, σωστές δόσεις μεσογειακής χαρμολύπης και την απαραίτητη υγρασία. Δεν είναι όμως αυτά ή μόνον αυτά. Το μυστικό του Καλλιφατίδη, που το κάθε βιβλίο του μου φέρνει στο νου τον στίχο του μείζονος Δ. Π. Παπαδίτσα…κι εγώ μισός άνθρωπος μισός διαδρομή// και στη μέση άγριο μελίσσι θυμωμένο, είναι καλά κρυμμένο μέσα στο ίδιο το σώμα της γραφής, σχεδόν αόρατο, κλειδωμένο για να μην το βρίσκει εύκολα κανείς.

Κάντε τον κόπο, παρακαλώ, και συναντηθείτε με την ευγένεια, το ήθος, την ακεραιότητα και την ταπεινοσύνη που μας μεταδίδει η γραφή του Έλληνα της διασποράς, ο οποίος έφυγε από τον τόπο του πριν από 45 χρόνια για να συναντήσει το όνειρο, που τόσο βίαια και αναίτια του στέρησε η μετεμφυλιακή Ελλάδα, η ευνουχισμένη πατρίδα μας.

Ο Λευτέρης Ξανθόπουλος είναι ποιητής και σκηνοθέτης