Εκδόθηκε από τη διάσημη «Ομάδα του Πιγκουίνου». Η κριτική το υποδέχθηκε με διθυράμβους. Συναγωνίστηκε μάλιστα ο ένας τον άλλον σε υπερθεματισμούς και έξαρση.

Προς το παρόν, συνιστά ομολογουμένως το τολμηρότερο έργο του γνωστότατου δεδηλωμένου αγνωστικιστή Χάρολντ Μπλουμ, ο οποίος χρειάστηκε- όπως συχνά τονίζει – περίπου μισό αιώνα για να το ολοκληρώσει. Αφού γίνει με ακαδημαϊκή νηφαλιότητα και άλλο τόσο τακτ η διάκριση μεταξύ του ιστορικού και του θεολογικού Ιησού, ο συγγραφέας αναφέρεται διεξοδικά στην παράδοση, η οποία συνδέεται με το τετραγράμματο όνομα του ΥΗWΗ, δηλαδή το φοβερό όνομα του Θεού, όπως απαντά στην εβραϊκή Βίβλο. Εννοείται ότι η προσφυγή στη λόγια παρακαταθήκη εμβληματικών δημιουργών, στους οποίους προέχει ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ, είναι αδιάπτωτη και ενδελεχής ταυτοχρόνως. Τα συμπεράσματα είναι ενδεικτικά της ρηξικέλευθης μεθοδολογίας που ακολουθείται συστηματικά.

Αυτό που θα φάνταζε γκροτέσκο, καρναβαλικό ή απλώς αδιανόητο στις διατριβές κάποιων άλλων λιγότερο διορατικών ή εμπνευσμένων συγγραφέων, στην προκειμένη περίπτωση φαίνεται ότι αποτελεί τη μεγάλη χρησμική αλήθεια. Το ότι η αποτελεσματικότερη πρόσληψη του έργου απαιτεί φυσικά την παράλληλη ή πρότερη αφομοίωση των καταθέσεων διάσημων ερευνητών του είδους, όπως φέρ΄ ειπείν είναι οι Jacob Νeusner, Βarbara Τhiering, Ηugh Schonfield, Μoshe Ιdel, Gershom Scholem, John Μarco Αllegro, Jack Μiles, Εlaine Ρagels δεν θα πρέπει να αποθαρρύνει τους αναγνώστες. Συντροφιά με ένα λεξικό της γλώσσας που δόξασε, μεταξύ των άλλων, ο Λόρδος Βύρων, ας αρχίσει η περιδιάβαση στα μοναδικά τοπία του Χάρολντ Μπλουμ, ο οποίος αν ζούσε τον Μεσαίωνα θα είχε ασφαλώς το βίαιο τέλος του Τζιορντάνο Μπρούνο.

Ο Γιώργος Βέης είναι ποιητής.