Σε έναν από τους σπουδαιότερους σύγχρονους Έλληνες συγγραφείς, τον Δημήτρη

Νόλλα (γεν. 1940), το εξαίρετο περιοδικό του Κορδομενίδη αφιερώνει 26 σελίδες

με κείμενα κριτικών και λογοτεχνών, που αναδεικνύουν το έργο και την

προσωπικότητα του συγγραφέα.

Το αφιέρωμα αρχίζει με το μικρό πεζό του Νόλλα «Τα αμπελοπούλια στην

Πλεχάνοβα» και ακολουθούν τα κείμενα: «Εντός χιλίων σελίδων» της Μάρης

Θεοδοσοπούλου, «Ο Δημήτρης Νόλλας και η αναζήτηση της ιθαγένειας» του Αλέξη

Ζήρα, «Μια συνομιλία», διάλογος του Δημήτρη Νόλλα και της Σοφίας Νικολαΐδου σε

εκδήλωση του «Εντευκτηρίου» τον Μάιο του 2002, «Όπως θυμάμαι τον φίλο μου τον

Νόλλα» του Αντώνη Μανιτάκη. Δημοσιεύονται ακόμα και κείμενα-χαιρετισμοί της

Ιωάννας Καρυστιάνη, του Γιώργου-Ίκαρου Μπαμπασάκη, του Νίκου Γ. Ξυδάκη και

επιστολές προς τον Νόλλα του Παύλου Ζάννα, του Τάκη Σινόπουλου και του Νίκου

Σπάνια. Γράφοντας για το έργο του Νόλλα («έντεκα βιβλία, το σύνολο περί τις

χίλιες σελίδες»), η Μάρη Θεοδοσοπούλου σημειώνει:

«Πριν από χρόνια είχαμε χαρακτηρίσει το διήγημα προνομιούχο χώρο του Νόλλα

(…). Διαβάζοντας σήμερα, από κοινού, διηγήματα και μυθιστορήματα, μένουμε με

την εντύπωση ενός εν εξελίξει πεζού, με ευδιάκριτα και ενιαία χαρακτηριστικά:

τις εντυπωτικές σκηνές με συντμήσεις στο μοντάρισμα και απότομα περάσματα· τα

ψήγματα του συναισθηματισμού· την ανοιχτή δομή· το παιγνίδισμα της μυθοπλασίας

με την πραγματικότητα· την πλοκή αστυνομικής χροιάς, μια και οι ιστορίες

εκτυλίσσονται, κατά προτίμηση, σε δίσεκτους καιρούς – τη δεκαετία του ’40, τη

Δικτατορία ή και την τρομοκρατία των τελευταίων δεκαετιών».

Ο Νόλλας έγραψε το πρώτο του βιβλίο («Νεράιδα της Αθήνας») το 1974 και το

τελευταίο του («Φωτεινή μαγική») το 2000. Γι’ αυτή τη συγγραφική διαδρομή

βρήκα απολαυστική τη συνομιλία του με τη Νικολαΐδου, η οποία, μεταξύ άλλων,

τον ρωτά για τα πολλά ταξίδια του και για τις τύχες των ηρώων του όταν

τελειώνει η ιστορία… Η απάντηση του Νόλλα:

«Οι ήρωες των ιστοριών μου, απ’ τη στιγμή που εγκατέλειψαν τη στέγη που

ιδιοτελώς τους παρείχα, θέλω να πιστεύω πως εγκαταστάθηκαν σε άλλων ανθρώπων

το κεφάλι, προσφέροντάς τους τη ζεστασιά της παρέας τους. Δεν ξέρω τι απέγινε

ούτε ένας απ’ αυτούς, κι ούτε με νοιάζει. Είναι μεγάλα παιδιά τώρα πια.

Δεν μου χρειάζεται τίποτα όταν γράφω, εκτός από το γράψιμο. Τα ταξίδια μου

είναι άσχετα με «αυτό που δουλεύω», όπως τόσο χαριτωμένα διατυπώνεται. Τα

ταξίδια είναι ευκαιρία για μεγάλης διάρκειας σουλάτσα, οπότε, όσο και να μην

κάνεις τίποτα για να προκαλέσεις τη μοίρα σου, μπορεί κάτι να συμβεί (σε εμένα

ή στον τόπο) και να προκύψει ένα πεζό κείμενο, κάτι μεταξύ ημερολογιακής

καταγραφής και ταξιδιωτικών εντυπώσεων, με μεγάλες δόσεις μυθοπλασίας.

Παράξενα πράγματα, αλλόκοτα».

«ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ»

Εκεί, στο Γκουαντάναμο

Ο Τζόζεφ Λέλιβελντ είναι δημοσιογράφος των «Ν.Υ. Times». Επισκέφθηκε πριν από

λίγους μήνες τη ναυτική βάση των ΗΠΑ (εδώ και 104 χρόνια) στο Γκουαντάναμο της

Νοτιοανατολικής Κούβας, εκεί που κρατούνται Ταλιμπάν και άλλοι φερόμενοι ως

τρομοκράτες της Αλ Κάιντα. Επιστρέφοντας δημοσίευσε την έρευνά του στο «New

York Review of Books», απ’ όπου η «Νέα Εστία» την μετέφρασε (Γιάννης Δ.

Βογιατζής) και την δημοσιεύει ολόκληρη σε 23 σελίδες του περιοδικού. Ομολογώ

ότι δεν έχω διαβάσει πολλές δημοσιογραφικές έρευνες με τέτοια πληρότητα

στοιχείων, με άποψη που δεν βγαίνει με κραυγές αλλά καίριες φράσεις ή μόνο

λέξεις – αποστάγματα του συνεπούς και απροκατάληπτου ρεπορτάζ. Δίχως να το

δηλώνει ο συγγραφέας, καθώς τελειώνει η ανάγνωση του ψιλοκεντημένου κειμένου

με το υποδόριο πικρό χιούμορ που μας προσφέρουν συχνά οι καλοί γραφιάδες των

αμερικανικών εντύπων, έχεις τη βεβαιότητα ότι οι ΗΠΑ έχουν καταπατήσει – και

στο Γιουαντάναμο – τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου. (Ας αναζητήσουν την

έρευνα οι υπεύθυνοι των Ανωτάτων Σχολών ΜΜΕ, με τη βεβαιότητα ότι θα

προσφέρουν ένα υψίστης σημασίας μάθημα στους υποψήφιους συναδέλφους).

Από την υπόλοιπη ύλη του τεύχους: Το θεωρητικό κείμενο του Κοσμά Ψυχοπαίδη

«Επικοινωνία και μεταφρασιμότητα στην κοινωνική θεωρία». Το συγκλονιστικό πεζό

του Άρη Μαραγκόπουλου «Ζείδωρος Πνοή». Το μελέτημα του Βαγγέλη Χατζηβασιλείου

«Οι Έλληνες στα Βαλκάνια, τα Βαλκάνια στην Ελλάδα – τα πρώτα βήματα της

σύγχρονης ελληνικής πεζογραφίας στην αναγνώριση του άλλου της διπλανής

πόρτας». Τα πέντε νέα ποιήματα του Φαίδωνα Χατζηδημητρίου. Από τις

βιβλιοκρισίες να εντοπίσω την μετά γνώσεως παρουσίαση από τον Στάθη Κουτσούνη

του ΣΤ’ τόμου της «Ανθολογίας – Γραμματολογίας» των εκδόσεων Σόκολη για τη

δεύτερη μεταπολεμική γενιά των Ελλήνων ποιητών.

Την εισαγωγή, την ανθολόγηση και την επιμέλεια έχει κάνει ο Κώστας Γ. Παπαγεωργίου.

«ΤΕΤΡΑΔΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ»

Ευρώπη, πού πας;

Νέα περιοδική έκδοση στον ευρύτερο χώρο της πολιτικής επιστήμης. Τα «Τετράδια»

(Εκδόσεις Κριτική) έχουν ως βάση το Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του

Πανεπιστημίου Κρήτης, αλλά στο Επιστημονικό Συμβούλιο του περιοδικού μετέχουν

επιστήμονες όχι μόνο εκτός Πανεπιστημίου Κρήτης, αλλά και εκτός Ελλάδας. Είναι

φανερό από τα προλεγόμενα, σ’ αυτό το πρώτο τεύχος, ότι το περιοδικό θα ρίξει

μεγάλο βάρος σε θέματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ξεκινάει δημοσιεύοντας

αφιέρωμα 113 σελίδων με τίτλο «Φεντεραλισμός και Κρατικότητα στην Ευρωπαϊκή

Ένωση».

Την επιμέλεια του αφιερώματος έχει ο Κώστας Α. Λάβδας (Πανεπιστήμιο Κρήτης), ο

οποίος υπογράφει και το θέμα «Δημόσιες σφαίρες στο πολιτικό σύστημα της

Ευρωπαϊκής Ένωσης: κρατικότητα, πολυφωνία και θεσμοποίηση στις διαδικασίες

εξευρωπαϊσμού».

Γράφουν ακόμα ο Αργύρης Γ. Πασσάς (Πάντειο), ο Άρης Αλεξόπουλος (Πανεπιστήμιο

Κρήτης), ο Νίκος Γιαννής (Γενική Διεύθυνση «Ανάπτυξη», Ευρωπαϊκή Επιτροπή), ο

Μιχάλης Ι. Τσινισιζέλης (Πανεπιστήμιο Αθηνών).

Εκτός αφιερώματος: Ο αναπληρωτής καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας στο

Πανεπιστήμιο Κρήτης Δημήτρης Κοτρόγιαννος διαπραγματεύεται το θέμα για την

τέχνη της πολιτικής στον φιλόσοφο Λέο Στράους, ο οποίος κατά τον συγγραφέα του

άρθρου «αναδεικνύει ουσιαστικά το καθεστώς του πολιτικού ως την υπέρτατη και

τελική τέχνη, ως την κατ’ εξοχήν άσκηση της σωκρατικής φρόνησης και της σοφίας».

«ΕΞΩΠΟΛΙΣ»

Παβέζε

Με το ανέκδοτο στα ελληνικά ποίημα του Τσέζαρε Παβέζε «Μετά» ξεκινάει το 17ο

τεύχος του λογοτεχνικού περιοδικού της Αλεξανδρούπολης. Λίγοι στίχοι από το

ποίημα (μετάφραση Γιάννης Η. Παππάς):

«… Είναι ευχάριστο να περπατάς στο δρόμο, απολαμβάνοντας / την ανάμνηση του

κορμιού και να την νοιώθεις διάχυτη γύρω σου. / Στα φυλλώματα των λεωφόρων,

στο νωθρό βήμα των γυναικών, / στις φωνές όλων, υπάρχει λίγο από ζωή / που τα

δυο κορμιά ξεχάσαν, όμως ακόμα είναι ένα θαύμα».

Την υπόλοιπη ύλη της «Εξώπολις» που διευθύνει ο Βασίλης Κάργας αποτελούν πεζά,

ποίηση, χρονικά, μελετήματα και βιβλιοκρισίες. Ξεχώρισα τις περί ποιήσεως και

ποιητών απόψεις του Διονύση Καρατζά στη συνέντευξή του στον Κάργα.

ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΙΣ

* «ΕΝΤΕΥΚΤΗΡΙΟ»: Τ.Θ. 50011, Θεσσαλονίκη – 540 13. Τηλ. 2310-279.607.

* «ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ»: Ευριπίδου 84, Αθήνα – 105 53. Τηλ. 210-3213.030.

* «ΤΕΤΡΑΔΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ»: Κωλέττη 25, Αθήνα – 106 77. Τηλ. 210-3803.730.

* «ΕΞΩΠΟΛΙΣ»: Αγίου Δημητρίου (τέρμα), Αλεξανδρούπολη – 681 00. Τηλ.

25510-24.222.