ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΗΣ

ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ: 26-10-1954, στην Τασκένδη της τότε Σοβιετικής Ένωσης.

ΝΟΣΤΑΛΓΕΙ: Τις εκδηλώσεις του κόσμου όταν αγωνιζόταν.

ΑΞΕΧΑΣΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ: Όταν κλήθηκε να αγωνιστεί με τη Μεικτή Κόσμου.

ΑΞΕΧΑΣΤΟ ΤΑΞΙΔΙ: Από την Τασκένδη στη Θεσσαλονίκη, για πρώτη φορά, στις

22 Νοεμβρίου 1975.

ΧΡΩΣΤΑ ΠΟΛΛΑ: Στον πρώτο του προπονητή, τον Σαλακίεφ.

Όταν το 1971 ο προπονητής της Παχτακόρ πήρε τον Βασίλη Χατζηπαναγή σε

ηλικία 17 χρόνων στην ανδρική ομάδα και τον έβαλε να αγωνίζεται στο πρωτάθλημα

της Α’ Εθνικής της τότε Σοβιετικής Ένωσης κάτι ήξερε. Δεν ήξερε όμως ο

Χατζηπαναγής ότι η επιλογή του να φύγει από την Τασκένδη και να έρθει στη

Θεσσαλονίκη τον Νοέμβριο του 1975 θα του στοίχιζε για όλη του τη ζωή. Ο

«Νουρέγιεφ» των ελληνικών γηπέδων, αγαπήθηκε από όλους τους Έλληνες φιλάθλους

όσο κανένας άλλος ποδοσφαιριστής. Παρ’ όλ’ αυτά, η γεύση που του έμεινε από

την ποδοσφαιρική του καριέρα είναι πικρή και αν ήταν στο χέρι του να γυρίσει

τον χρόνο πίσω, δεν θα ερχόταν στην Ελλάδα για να παίξει ποδόσφαιρο.

ΕΡ.: Γιατί νιώθεις πικραμένος από την καριέρα σου;

ΑΠ.: Είχα τις δυνατότητες να κάνω καριέρα στην Ευρώπη, αλλά από τη στιγμή που

ήρθα στην Ελλάδα όλες οι πόρτες για μένα ήταν κλειστές.

ΕΡ.: Μετάνιωσες που ήρθες στην Ελλάδα;

ΑΠ.: Μετάνιωσα που έκανα καριέρα στην Ελλάδα. Την Ελλάδα την αγαπώ. Απλώς

έπρεπε να κάνω καριέρα στο εξωτερικό και να έρθω για να ζήσω στην Ελλάδα.

ΕΡ.: Σου εξήγησε κανείς γιατί δεν έπαιξες στην εθνική ομάδα;

ΑΠ.: Ποτέ δεν μου εξήγησαν. Πιστεύω πως μπορούσα να παίξω.

ΕΡ.: Θεωρείς τον εαυτό σου τυχερό ή άτυχο;

ΑΠ.: Είμαι τυχερός που είμαι Έλληνας και άτυχος που έκανα καριέρα στην Ελλάδα.

ΕΡ.: Σου έλειψε περισσότερο η δόξα ή το χρήμα;

ΑΠ.: Δεν είναι το χρήμα που μου έλειψε. Είναι κυρίως η ευρωπαϊκή καριέρα.

ΕΡ.: Τι σου έμεινε από το ποδόσφαιρο;

ΑΠ.: Μου έμεινε η αγάπη του κόσμου.

ΕΡ.: Σου άρεσε που σε αποκαλούσαν «Νουρέγιεφ»;

ΑΠ.: Μου άρεσε πολύ. Με φώναζαν έτσι γιατί ήρθα από τη Ρωσία.

ΕΡ.: Προτιμάς να σε φωνάζουν Βασίλη Χατζηπαναγή ή Βάσια;

ΑΠ.: Το Βάσια μού αρέσει περισσότερο.

ΕΡ.: Σε φώναζαν Βάσια στη Ρωσία;

ΑΠ.: Στη Ρωσία με φώναζαν ο Βασίλης ο Έλληνας. Στην Ελλάδα με φώναζαν Βάσια.

ΕΡ.: Λένε ότι χόρευες με την μπάλα. Εσύ τι λες;

ΑΠ.: Εγώ απλώς είχα το ταλέντο. Έκανα αυτό που ήξερα.

ΕΡ.: Έφτανε μόνο το ταλέντο για να κάνεις αυτά που έκανες μέσα στο γήπεδο;

ΑΠ.: Όχι. Δούλεψα πάρα πολύ σκληρά. Χωρίς δουλειά, το ταλέντο χάνεται.

ΕΡ.: Τις ντρίμπλες που έκανες τις σχεδίαζες;

ΑΠ.: Όχι. Έβγαιναν από μόνες τους. Δεν σκεφτόμουν. Έκανα ό,τι μου έβγαινε την

κάθε στιγμή.

ΕΡ.: Οι παράγοντες της Δυναμό Μόσχας που θα ήρθαν στην Ελλάδα για τον Τετράτζε

ήθελαν να έρθουν να δουν και το παιχνίδι προς τιμήν σου.

ΑΠ.: Στη Ρωσία με ξέρουν καλά. Έπαιξα μόλις τέσσερα χρόνια στην Α’ Εθνική,

αλλά ήμουν από τα ανερχόμενα αστέρια τους.

ΕΡ.: Τι σε πίκραινε όταν αγωνιζόσουν;

ΑΠ.: Με πίκρανε που οι παράγοντες σκέφτονταν μόνο τον εαυτό τους και όχι τον

ποδοσφαιριστή.

ΕΡ.: Συμβαίνει και σήμερα αυτό;

ΑΠ.: Όχι. Τώρα πλέον ζούμε στην εποχή των ποδοσφαιριστών.

ΕΡ.: Παρακολουθείς ποδόσφαιρο;

ΑΠ.: Φυσικά.

ΕΡ.: Ποια θεωρείς καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα;

ΑΠ.: Αυτή τη στιγμή, τον Ολυμπιακό.

ΕΡ.: Οι ομάδες της Θεσσαλονίκης μπορούν να τον «χτυπήσουν»;

ΑΠ.: Από την περίοδο που σταμάτησα, ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ

παίζουν χωρίς αντίπαλο. Στον καιρό μας τους αντιμετωπίζαμε στα ίσια.

ΕΡ.: Ποιους ποδοσφαιριστές ξεχωρίζεις από αυτούς που γνώρισες;

ΑΠ.: Στον καιρό μου είχε μεγάλους ποδοσφαιριστές. Ξεχωρίζω τους Δομάζο,

Παπαϊωάννου και Κούδα.

ΕΡ.: Ποιους παίκτες ξεχωρίζεις σήμερα;

ΑΠ.: Υπάρχουν πολλοί καλοί ποδοσφαιριστές, αλλά δεν υπάρχουν ινδάλματα. Δεν

υπάρχουν αυτοί που θα φέρουν τον κόσμο στο γήπεδο.

ΕΡ.: Προπονητές που ξεχώρισες;

ΑΠ.: Τον Ράους και τον Άγκνες Σίμονσον που πέρα από καλός προπονητής ήταν και

καλός άνθρωπος.

ΕΡ.: Θα ήθελες να διδάξεις τα μυστικά σου στα μικρά παιδιά;

ΑΠ.: Πάρα πολύ.

ΕΡ.: Έχεις σχέδια για να το κάνεις;

ΑΠ.: Θα το κάνω από τη νέα χρονιά.

Τελευταία Νέα