ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ ΕΝΟΡΓΑΝΗΣ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗΣ

ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ: 12-11-76, στη Θεσσαλονίκη.

ΑΓΑΠΑΕΙ: Τη ζωή, την οικογένεια, την πατρίδα και τον Θεό.

ΔΙΑΒΑΖΕΙ: «Δεν ήξερες, δε ρώταγες», του Άρη Σφακιανάκη.

ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΦΑΓΗΤΟ: Σπιτικό και χορτοφαγικό.

ΘΥΜΩΝΕΙ: Μόνο με τον εαυτό του.

ΕΚΤΙΜΑ: Κάθε ειλικρινή και μεγάλη προσπάθεια.

ΜΕΡΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΕΙ: Θεσσαλονίκη και Δρακότρυπα Καρδίτσας.

Ο Ελληνισμός πανηγύρισε την παγκόσμια επιτυχία του 23χρονου πρωταθλητή από

τη Θεσσαλονίκη Δημοσθένη Ταμπάκου στο 34ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ενόργανης

Γυμναστικής. Γι’ αυτόν η ελληνική σημαία στον ιστό μεγάλων διεθνών

διοργανώσεων είναι μεγάλη χαρά και μεγάλη ευθύνη. Παράλληλα, ο πρωταθλητής μας

έχει βάλει στόχο τη διάκριση στην Ολυμπιάδα του Σίδνεϊ το 2000.

ΕΡ.: Τιαντζίν – Κίνα;

ΑΠ.: Σημείο αναφοράς για ένα ακόμη βήμα.

ΕΡ.: Μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα: όνειρο ετών;

ΑΠ.: Απλά ένα βήμα μπροστά.

ΕΡ.: Προσωπική ή εθνική επιτυχία;

ΑΠ.: Και τα δύο, με πρώτη την προσωπική.

ΕΡ.: Πότε άρχισες τη γυμναστική;

ΑΠ.: Γύρω στα 9 χρόνια άρχισα με μαζικό αθλητισμό, αλλά κατόπιν προτάθηκα για

πρωταθλητισμό στη γυμναστική.

ΕΡ.: Η ελληνική σημαία στον ιστό μεγάλων διεθνών διοργανώσεων;

ΑΠ.: Μεγάλη χαρά και μεγάλη ευθύνη.

ΕΡ.: Ποιοι σε βοήθησαν;

ΑΠ.: Ο προπονητής μου Αλέκος Ιωακειμίδης, η οικογένειά μου, ο Γιώργος Ρογδάκης

φυσικοθεραπευτής και το υπόλοιπο ιατρικό τιμ, ο προπονητής Θανάσης Καπνίδης

και πολλοί άλλοι.

ΕΡ.: Σε ποιον θα λέγατε ευχαριστώ;

ΑΠ.: Στον Θεό.

ΕΡ.: Ποια η γνώμη σου για τη γυμναστική στην Ελλάδα;

ΑΠ.: Είναι σε καλό δρόμο.

ΕΡ.: Μέχρι πού φθάνουν οι φιλοδοξίες σου;

ΑΠ.: Η λέξη φιλοδοξία δεν μ’ αρέσει.

ΕΡ.: Σίδνεϊ και Αθήνα;

ΑΠ.: Ναι. Πρωταρχικός στόχος το Σίδνεϊ. Για την Αθήνα είναι νωρίς.

ΕΡ.: Ποιες οι σχέσεις σου με τους συναθλητές σου;

ΑΠ.: Αδελφικές, φιλικές.

ΕΡ.: Υποδομή υπάρχει στο άθλημά σας;

ΑΠ.: Καλύτερη από κάθε άλλη φορά, με αρκετά όμως περιθώρια βελτίωσης.

ΕΡ.: Η Πολιτεία συνεισφέρει;

ΑΠ.: Έχει δείξει μεγάλο ενδιαφέρον ο υπουργός Αθλητισμού κ. Φούρας για το

άθλημά μας.

ΕΡ.: Συμβουλή σε όσους ξεκινούν τώρα:

ΑΠ.: Αν και η καλύτερη συμβουλή βγαίνει μέσα από τις πράξεις, θα έλεγα

υπομονή, ηρεμία και δουλειά.

ΕΡ.: Ελεύθερος χρόνος υπάρχει;

ΑΠ.: Αυτό που κάνω είναι προσωπική μου επιλογή και δεν μπορώ να πω ότι δεσμεύω

τον χρόνο. Ο χρόνος είναι ένας και προσπαθώ να βρίσκομαι στο παρόν.

ΕΡ.: Ποια η συνταγή της επιτυχίας;

ΑΠ.: Πίστη στον εαυτό μου και πίστη στον Θεό.

ΕΡ.: Πιστεύεις στην τύχη;

ΑΠ.: Τίποτα δεν είναι συμπτωματικό ή τυχαίο. Όλα έχουν κάπου βαθιά τη ρίζα τους.

ΕΡ.: Είσαι προληπτικός;

ΑΠ.: Όταν είσαι εντάξει με τον εαυτό σου και τους γύρω σου και ανταποκρίνεσαι

σωστά στις απαιτήσεις της εργασίας σου, τότε «κάθε αστέρι μπορεί να είναι

ευοίωνο και η μέρα καλή».

ΕΡ.: Μετά τη γυμναστική σκοπεύεις προπονητής;

ΑΠ.: Ανάλογα με την ποιότητα και τον τρόπο ζωής τού σήμερα, καθορίζεις το αύριο.

ΕΡ.: Ποιο το πρόγραμμά σου μέχρι τους Ολυμπιακούς του 2000;

ΑΠ.: Από αγωνιστικής και τεχνικής άποψης κατά περιόδους το πρόγραμμα

διαφοροποιείται. Απαραίτητες προϋποθέσεις, ηρεμία, υπομονή, δουλειά και

συνεχής επαγρύπνηση.

ΕΡ.: Τι είναι για σένα ο πρωταθλητισμός;

ΑΠ.: Ένα είδος μύησης στη ζωή.

ΕΡ.: Τι είναι για σένα η Θεσσαλονίκη;

ΑΠ.: Όπως είπε κάποτε ο Χατζιδάκις για την Αθήνα ότι «είναι μια πόλη μαγική»,

η Θεσσαλονίκη είναι εξίσου μαγική για μένα και ακόμα περισσότερο.

ΕΡ.: Άλλα σπορ που σου αρέσουν;

ΑΠ.: Οι πολεμικές τέχνες και, γενικά, τα σπορ που έχουν ρίσκο και μεγάλο βαθμό δυσκολίας.

ΕΡ.: Αξέχαστος αγώνας;

ΑΠ.: Η Βαλκανιάδα Ανδρών – Γυναικών 1990 στο Πλοέστι και το Παγκόσμιο

Πρωτάθλημα 1995 στο Σαμπάε της Ιαπωνίας.

ΕΡ.: Τι σκέπτεσαι την ώρα των ασκήσεων;

ΑΠ.: Διώχνεις κάθε σκέψη. Βρίσκεσαι στο παρόν.

ΕΡ.: Μετά τους κρίκους, ποιο αγώνισμα στη γυμναστική σε εκφράζει;

ΑΠ.: Αν και είμαι πιο καλός στο δίζυγο, μετά τους κρίκους μου αρέσει το

μονόζυγο γιατί υπάρχει το ρίσκο.