|
|
ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ ΕΝΟΡΓΑΝΗΣ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗΣ
ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ: 12-11-76, στη Θεσσαλονίκη.
ΑΓΑΠΑΕΙ: Τη ζωή, την οικογένεια, την πατρίδα και τον Θεό.
ΔΙΑΒΑΖΕΙ: «Δεν ήξερες, δε ρώταγες», του Άρη Σφακιανάκη.
ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΦΑΓΗΤΟ: Σπιτικό και χορτοφαγικό.
ΘΥΜΩΝΕΙ: Μόνο με τον εαυτό του.
ΕΚΤΙΜΑ: Κάθε ειλικρινή και μεγάλη προσπάθεια.
ΜΕΡΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΕΙ: Θεσσαλονίκη και Δρακότρυπα Καρδίτσας.
Ο Ελληνισμός πανηγύρισε την παγκόσμια επιτυχία του 23χρονου πρωταθλητή από
τη Θεσσαλονίκη Δημοσθένη Ταμπάκου στο 34ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ενόργανης
Γυμναστικής. Γι’ αυτόν η ελληνική σημαία στον ιστό μεγάλων διεθνών
διοργανώσεων είναι μεγάλη χαρά και μεγάλη ευθύνη. Παράλληλα, ο πρωταθλητής μας
έχει βάλει στόχο τη διάκριση στην Ολυμπιάδα του Σίδνεϊ το 2000.
ΕΡ.: Τιαντζίν – Κίνα;
ΑΠ.: Σημείο αναφοράς για ένα ακόμη βήμα.
ΕΡ.: Μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα: όνειρο ετών;
ΑΠ.: Απλά ένα βήμα μπροστά.
ΕΡ.: Προσωπική ή εθνική επιτυχία;
ΑΠ.: Και τα δύο, με πρώτη την προσωπική.
ΕΡ.: Πότε άρχισες τη γυμναστική;
ΑΠ.: Γύρω στα 9 χρόνια άρχισα με μαζικό αθλητισμό, αλλά κατόπιν προτάθηκα για
πρωταθλητισμό στη γυμναστική.
ΕΡ.: Η ελληνική σημαία στον ιστό μεγάλων διεθνών διοργανώσεων;
ΑΠ.: Μεγάλη χαρά και μεγάλη ευθύνη.
ΕΡ.: Ποιοι σε βοήθησαν;
ΑΠ.: Ο προπονητής μου Αλέκος Ιωακειμίδης, η οικογένειά μου, ο Γιώργος Ρογδάκης
φυσικοθεραπευτής και το υπόλοιπο ιατρικό τιμ, ο προπονητής Θανάσης Καπνίδης
και πολλοί άλλοι.
ΕΡ.: Σε ποιον θα λέγατε ευχαριστώ;
ΑΠ.: Στον Θεό.
ΕΡ.: Ποια η γνώμη σου για τη γυμναστική στην Ελλάδα;
ΑΠ.: Είναι σε καλό δρόμο.
ΕΡ.: Μέχρι πού φθάνουν οι φιλοδοξίες σου;
ΑΠ.: Η λέξη φιλοδοξία δεν μ’ αρέσει.
ΕΡ.: Σίδνεϊ και Αθήνα;
ΑΠ.: Ναι. Πρωταρχικός στόχος το Σίδνεϊ. Για την Αθήνα είναι νωρίς.
ΕΡ.: Ποιες οι σχέσεις σου με τους συναθλητές σου;
ΑΠ.: Αδελφικές, φιλικές.
ΕΡ.: Υποδομή υπάρχει στο άθλημά σας;
ΑΠ.: Καλύτερη από κάθε άλλη φορά, με αρκετά όμως περιθώρια βελτίωσης.
ΕΡ.: Η Πολιτεία συνεισφέρει;
ΑΠ.: Έχει δείξει μεγάλο ενδιαφέρον ο υπουργός Αθλητισμού κ. Φούρας για το
άθλημά μας.
ΕΡ.: Συμβουλή σε όσους ξεκινούν τώρα:
ΑΠ.: Αν και η καλύτερη συμβουλή βγαίνει μέσα από τις πράξεις, θα έλεγα
υπομονή, ηρεμία και δουλειά.
ΕΡ.: Ελεύθερος χρόνος υπάρχει;
ΑΠ.: Αυτό που κάνω είναι προσωπική μου επιλογή και δεν μπορώ να πω ότι δεσμεύω
τον χρόνο. Ο χρόνος είναι ένας και προσπαθώ να βρίσκομαι στο παρόν.
ΕΡ.: Ποια η συνταγή της επιτυχίας;
ΑΠ.: Πίστη στον εαυτό μου και πίστη στον Θεό.
ΕΡ.: Πιστεύεις στην τύχη;
ΑΠ.: Τίποτα δεν είναι συμπτωματικό ή τυχαίο. Όλα έχουν κάπου βαθιά τη ρίζα τους.
ΕΡ.: Είσαι προληπτικός;
ΑΠ.: Όταν είσαι εντάξει με τον εαυτό σου και τους γύρω σου και ανταποκρίνεσαι
σωστά στις απαιτήσεις της εργασίας σου, τότε «κάθε αστέρι μπορεί να είναι
ευοίωνο και η μέρα καλή».
ΕΡ.: Μετά τη γυμναστική σκοπεύεις προπονητής;
ΑΠ.: Ανάλογα με την ποιότητα και τον τρόπο ζωής τού σήμερα, καθορίζεις το αύριο.
ΕΡ.: Ποιο το πρόγραμμά σου μέχρι τους Ολυμπιακούς του 2000;
ΑΠ.: Από αγωνιστικής και τεχνικής άποψης κατά περιόδους το πρόγραμμα
διαφοροποιείται. Απαραίτητες προϋποθέσεις, ηρεμία, υπομονή, δουλειά και
συνεχής επαγρύπνηση.
ΕΡ.: Τι είναι για σένα ο πρωταθλητισμός;
ΑΠ.: Ένα είδος μύησης στη ζωή.
ΕΡ.: Τι είναι για σένα η Θεσσαλονίκη;
ΑΠ.: Όπως είπε κάποτε ο Χατζιδάκις για την Αθήνα ότι «είναι μια πόλη μαγική»,
η Θεσσαλονίκη είναι εξίσου μαγική για μένα και ακόμα περισσότερο.
ΕΡ.: Άλλα σπορ που σου αρέσουν;
ΑΠ.: Οι πολεμικές τέχνες και, γενικά, τα σπορ που έχουν ρίσκο και μεγάλο βαθμό δυσκολίας.
ΕΡ.: Αξέχαστος αγώνας;
ΑΠ.: Η Βαλκανιάδα Ανδρών – Γυναικών 1990 στο Πλοέστι και το Παγκόσμιο
Πρωτάθλημα 1995 στο Σαμπάε της Ιαπωνίας.
ΕΡ.: Τι σκέπτεσαι την ώρα των ασκήσεων;
ΑΠ.: Διώχνεις κάθε σκέψη. Βρίσκεσαι στο παρόν.
ΕΡ.: Μετά τους κρίκους, ποιο αγώνισμα στη γυμναστική σε εκφράζει;
ΑΠ.: Αν και είμαι πιο καλός στο δίζυγο, μετά τους κρίκους μου αρέσει το
μονόζυγο γιατί υπάρχει το ρίσκο.