ΟΝΕΙΡΟ ΉΕΦΙΑΛΤΗΣ, ΤΟ ΑΣΥΛΛΗΠΤΟ
ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΓΟΥΟΡΙΣ ΝΤΙΡΙ ΞΕΠΕΡΝΑ ΚΑΘΕ
ΦΑΝΤΑΣΙΑ. ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΉΣΤΟ ΠΑΝΙ,
Ο ΜΥΘΟΣ ΥΠΟΚΛΙΝΕΤΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ
ΣΤΗ ΔΙΟΛΟΥ ΑΝΥΠΟΨΙΑΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ
ΣΤΑΧΤΟΠΟΥΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΗΡΕΤΕΙ!
«Μεγαλώνοντας στην Αφρική, δεν είχα αίσθηση της ιστορίας, που σε άλλα μέρη του κόσμου μοιάζει να είναι τόσο σημαντική», γράφει στο αυτοβιογραφικό, Λουλούδι της Ερήμου (Ωκεανίδα), η Γουόρις Ντίρι. Δίχως γραπτά κείμενα στη σομαλική γλώσσα μέχρι το 1973, ημερολόγια, ρολόγια ή… γενέθλια στη χώρα της, και πόσω μάλλον στις νομαδικές φυλές από τις οποίες προέρχεται, καθημερινότητα και επιβίωση εστιάζονταν στο παρόν. «Δεν πολυμιλούσαμε για το παρελθόν- κανένας δεν είχε καιρό για τέτοια πράγματα. Όλα αναφέρονταν στο σήμερα». Ένα σήμερα όμως, στο οποίο επιβίωναν προφορικές μνήμες και απαρέγκλιτες συνήθειες ζωής, βαθιά ριζωμένες στον χρόνο: «Πάνω από τέσσερις χιλιάδες χρόνια οι Αφρικανοί ακρωτηριάζουν τις γυναίκες τους. Πετσοκόβουν με ξυράφια, μαχαίρια, ψαλίδια, σπασμένα γυαλιά, μυτερές πέτρες και – σε ορισμένες περιοχές με τα δόντιατα γεννητικά τους όργανα». Στη θέση τους, μια ουλή. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, 130 εκατομμύρια είναι τα θύματα του βάναυσου εθίμου. Και η πεντάχρονη Γουόρις δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Εξαίρεση αποτέλεσε η ιστορία της, που σήκωσε κεφάλι στην προδιαγεγραμμένη ιστορία.

Κλειτοριδεκτομή στα πέντε, γάμος με έναν γέρο στα δεκατρία, αντί πέντε…καμηλών! Όποιος φοβάται τη ζωή αποδέχεται την πατρική εντολή. Όχι όμως και η μικρή Γουόρις. Θα προτιμήσει το οικείο απέραντο τοπίο της ερήμου από την εσωτερική ερήμωση. Το σκάει. Η ασύλληπτη περιπέτεια αρχίζει: θα περπατήσει εκατοντάδες μίλια, χωρίς φαγητό και νερό στις ερήμους της Σομαλίας. Φορέας του ανοίκειου και του μη αυτονόητου δυτικού τρόπου ζωής, θα αντικρύσει για πρώτη φορά πόλεις, αυτοκίνητα, δρόμους, ρολόγια, τρόφιμα σε ποσότητες, λεφτά που μετριούνται και μετράνε, λευκούς ανθρώπους, ζωή σε κλειστούς χώρους, χιόνι! Επίσης, τη διαχρονική δυσπιστία απέναντι στο διαφορετικόένα κορίτσι μόνο, στην εφηβεία. Πού νομίζει ότι θα πάει;

Καθαρίζοντας πατώματα, θα βρεθεί με ένα άλμα της ιστορίας στη σομαλική πρεσβεία στο Λονδίνο. Από εκεί στα Μακ Ντόναλντς. Και από εκεί, με ένα δεύτερο κλικ της συγκυρίας, στις διεθνείς πασαρέλες της μόδας. Αλλά όχι αναίμακτα. Λευκοί γάμοι, ανατροπές, αστυνομία.

Η περιπέτεια θέλει… αίμα, κυνηγητό, ανατροπές και σεξ. Το τελευταίο λείπει. «Σαν οι ραφές να εμπόδιζαν οποιονδήποτε άνδρα να μπει μέσα μου- σωματικά ή συναισθηματικά». Έχει όμως τα άλλα. Και κυρίως, την ασύλληπτη φαντασία της ζωής. Το Λουλούδι της ερήμου δεν είναι αφήγημα λογοτεχνικών αξιώσεων. Η μυθοπλασία, που προγραμματικά δεν είναι ζητούμενο, δεν επιβάλλει τις δομές της. Υπαναχωρεί μπροστά στην πραγματικότητα, σε μια ιστορία που άλλωστε εμφορείται από αντιθέσεις, ενώ αντιστέκεται και σε κάθε περιττό μελοδραματισμό. Στον μίσχο του «λουλουδιού» θα κρύβεται πάντα το αγρίμι.

Τελευταία Νέα