ΤΟΝ ΛΕΝΕ ΠΕΤΡΟ, ΑΛΛΑ ΚΑΠΟΙΟΙ ΤΟΝ ΦΩΝΑΖΟΥΝ ΜΕΪΝΤΕΪ, ΠΑΡΑΤΣΟΥΚΛΙ ΠΟΥ ΤΟΥ
ΕΔΩΣΕ Η ΜΗΤΡΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΤΟΥ ΑΥΤΗ ΠΕΣΕΙ ΣΕ ΚΩΜΑ. ΕΙΝΑΙ 26 ΕΤΩΝ, ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ
ΜΟΥΣΙΚΟΣ (ΑΛΛΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟΝ ΝΤΕΛΙΒΕΡΑ) ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΑΝΟΝΙΚΑ, ΑΛΛΑ
ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΜΙΑΣ ΑΝΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ ΠΛΗΓΗΣ ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΦΗΝΕΙ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ.
ΕΝΙΟΤΕ ΟΥΤΕ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΕΙ
Ο τρόπος που επιλέγει η Μαρία Ξυλούρη να περιγράψει την «ασφυξία» που νιώθει ο ήρωά της στο πρώτο της μυθιστόρημα Rewind, έχει κάτι από την κλειστοφοβική ατμόσφαιρα ψυχολογικού θρίλερ, όπου η δράση τοποθετείται σε ένα μουντό και υγρό σκηνικό (θα μπορούσε να είναι μια εργατική γειτονιά του Λονδίνου)

και αναδίδει μια υποψία ντεϊβιντλυντσικού μυστηρίου. Από την αρχή καταλαβαίνεις ότι το βιβλίο δεν είναι για… παραλία- ούτε καν για καλοκαιρινές διακοπές. Ωστόσο δεν σε αφήνει εύκολα να το αφήσεις.

Η γραφή της συγγραφέως, κινηματογραφική. Το «μοντάζ» έξυπνο, συμπληρώνει σιγά σιγά τα κενά, πηγαίνοντας τον χρόνο πίσω και μπρος και βάζοντας πολλά πρόσωπα να διηγούνται το ίδιο γεγονός. Όσο προχωράμε μάλιστα προς το φινάλε και ξεκαθαρίζουν τα ερωτηματικά του ήρωά μας, διαλύονται και οι… καπνοί του λυντσικού μυστηρίου. Τα πρόσωπα αποκτούν ονόματα, τα συναισθήματα έρχονται στην επιφάνεια, τα γεγονότα μπαίνουν σε μια σειρά. Η αλήθεια πονάει μεν, λυτρώνει δε. Και για τον νεαρό ήρωά μας η αλήθεια (που έχει πολλά πρόσωπα) σημαίνει κάθαρση.

Τι αναζητάει με βουβό, σχεδόν αρρωστημένο τρόπο ο 26χρονος Πέτρος; Τι δεν τον αφήνει να ζήσει κανονικά; Ο πατέρας του είναι εκεί, αλλά δεν τολμάει να τον ρωτήσει:

Ήταν εκείνος που έφταιγε για τον θάνατο της μητέρας του; Μήπως ήθελε να την ξεφορτωθεί γιατί είχε βρει ήδη την επόμενη (τη μετέπειτα μητριά του). Και γιατί επιμένει τώρα να κρατάει ζωντανή τη δεύτερη γυναίκα του μέσα στο σπίτι τους, ενώ έχει «φύγει» (σε κώμα) εδώ και χρόνια; Μήπως μ΄ αυτή την ακατανόητη, υστερική του επιμονή, γλυκαίνει τις τύψεις του για την πρώτη του γυναίκα (τη μητέρα του Πέτρου)

που χάθηκε (ίσως)

εξαιτίας του; Αγάπη είναι αυτή που έχει για τη μητριά του ή εξάρτηση; Ή απλά μια παράλογη αντίδραση ενός ενόχου που θέλει να αποδείξει ότι είναι ικανός να αγαπήσει μια γυναίκα για πάντα;

Δεν υπάρχει καλύτερο πεδίο για να αναδειχθούν τα κενά της επικοινωνίας (οι αντιφάσεις, οι αδυναμίες, οι παραλείψεις, οι παρεξηγήσεις, τα κατά συνθήκην ψεύδη) από το πεδίο της οικογένειας. Πόσω μάλλον όταν η οικογένεια αυτή έχει στιγματιστεί από ένα τραυματικό γεγονός, που σκιάζει κάθε επικοινωνία. Εξαδέλφες, θείες, γκόμενες, φίλες, ακόμα και η «κοιμωμένη» μητριά μπερδεύονται μέσα στο κουβάρι των αναζητήσεων του Πέτρου- του Πέτρου που έχει ανάγκη την αλήθεια αλλά φοβάται να την ψάξει.

Η αλήθεια όμως είναι μία ή πολλές; Κι αν το κάθε πρόσωπο έχει τη δική του αλήθεια και πρέπει να μάθουμε να ζούμε μ΄ αυτό;