Αντε και Χιονάτη!
Κατά τις ώρες της ρέμβης μου, φωλιάζω στην αγκαλιά της. Κι ας έχει με τα χρόνια ξεχαρβαλωθεί, παραμένει στοργικότατη. Βουλιάζω μέσα της, με έναν αχνιστό καφέ ή ένα κρασί. Ο νους μου φεύγει από τα καθημερινά, τα τετριμμένα. Πλάθω εναλλακτικές εκδοχές της ζωής μου, βαδίζω σε δρόμους που όσο κι αν με έθελγαν δεν τόλμησα […]





