Με έναν μαγικό τρόπο το καφέ – εστιατόριο Tivoli ακολούθησε όλη τη νεότερη πολιτική ιστορία από το 1974 μέχρι και σήμερα στο κέντρο της Αθήνας. Το 1974 στην Πανεπιστημίου 57 – κρατήστε το σημείο, καθόλου τυχαίο – ήταν τα γραφεία της πρώτης «Ελευθεροτυπίας», τα γραφεία του ΠΑΚ και μία ζωντανή στοά που ευδοκίμησε μία πρώιμη επιχειρηματικότητα της Μεταπολίτευσης. Εδώ ο αείμνηστος Γιώργος Νταργαράς – ο οποίος έφυγε από τη ζωή του 2019 – διαμόρφωσε ένα από τα πιο δυναμικά πολιτικά στέκια του κέντρου εκείνη τουλάχιστον την εποχή.
Οι νέοι του ΠΑΚ γεμάτοι προσδοκίες, ελπίδες και φιλοδοξίες ανεβοκατέβαιναν μαζί με τους δημοσιογράφους της «Ελευθεροτυπίας» στο στέκι του Γιώργου. Μυθικά πρόσωπα από τον Κίτσο Τεγόπουλο μέχρι τον εξωστρεφή Γιώργο Κατσιφάρα αλλά και αγωνιστές που είχαν αναδειχθεί στο αντιδικτατορικό κίνημα κατέβαιναν στο πρώτο Tivoli είτε για καφέ είτε για μεζέ.
O Γιώργος είχε θητεία στο Πατάρι του Λουμίδη, γεγονός που του έδινε τη δυνατότητα και την εμπειρία να διαχειρίζεται τις πιο λεπτές ισορροπίες και σχέσεις των ανθρώπων. Ηταν η εποχή – όπως λέει σήμερα ο Στράτος Νταργαράς γιος του Γιώργου και συνεχιστής της παράδοσης του Tivoli – των πρώτων μπιστρό, της ιταλοποίησης του κέντρου και της μόδας του καφέ από νωρίς. Το Tivoli μέχρι το 1990 κρατήθηκε στην Πανεπιστημίου. Ακολούθησε για ένα μικρό διάστημα από το 1990 έως το 1994 στην Εμμ. Μπενάκη (13 – 15) ενώ από το 1996 βρίσκεται στο σημείο που και σήμερα το συναντούμε: Εμμ. Μπενάκη 34.
Εχει σημασία το μέρος αφού παρά τις μεταμορφώσεις του κέντρου των Αθηνών, τα πολλά δικηγορικά γραφεία, οι γειτονικές εκδόσεις Καστανιώτη στη Ζαλόγγου και το βιβλιοπωλείο της Πρωτοπορίας φτιάχνουν την εικόνα και τη μικρογραφία μιας γειτονιάς μέσα στο κέντρο που συζητούν, ζυμώνονται, συντρώγουν και πίνουν οι παλιοί και οι νέοι θαμώνες του μαγαζιού.
Οταν το Tivoli ξεκίνησε το 1996 στο σημερινό σημείο ήταν λίγα μόνον χρόνια πριν η χώρα μπει στο ευρώ. Αν το παλιό μαγαζί συνδέθηκε με την Αλλαγή, το νεότερο φιλοξένησε τις δυνάμεις του εκσυγχρονισμού. Και όχι μόνον. Διαπαραταξιακό βέβαια και με θαμώνες όπως ο ευγενής Βαγγέλης Μεϊμαράκης και η αείμνηστη αδελφή του ή η Ελίζα Βόζενμπεργκ ή ο Φώτης Κουβέλης, συνέχισε μια παράδοση πολιτικής και βαριάς ή ελαφριάς ζύμωσης. Κάπως έτσι διαμορφώθηκε ο νέος άξονας των θαμώνων πολιτικών και επιχειρηματιών. Βεβαίως το παλιό κοινό της Πανεπιστημίου είχε ήδη μετακινηθεί εδώ με κύρια δυναμική τους πασοκογενείς, τους συνδικαλιστές (τα γεύματα της ΟΤΟΕ συχνά γίνονται εδώ) αλλά και μία παρέα διανοούμενων που αγάπησε τον Στράτο και το στέκι. Θανάσης Νιάρχος, Μάνος Ελευθερίου, Μένης Κουμανταρέας, Γιάννης Κοντός, Χριστόφορος Λιοντάκης.
Ο Κοντός αλλά και η Γεωργία Τριανταφυλλίδου (ποιήτρια έξοχη και συμβία του Αργύρη Μπακιρτζή) έχουν γράψει ποιήματα για το Tivoli. Σήμερα διάφοροι πίνακες μεγάλων ζωγράφων από τον Αλέκο Φασιανό μέχρι τον Βασίλη Σπεράντζα ή τον Ψυχοπαίδη που κοσμούν το μαγαζί υποδηλώνουν τη σχέση διανοούμενων και καλλιτεχνών με τον χώρο που όχι μόνο δεν είναι αμιγώς πολιτικός αλλά είναι μια μεικτή εστία όπου συναντιούνται οι φυλές της Αθήνας, τα κόμματα, οι ποιητές και οι παράγοντες της δημόσιας ζωής. Από εδώ περνούν ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ Ανδρέας Σπυρόπουλος, η παρέα του Εθνικού Συμβουλίου για τη διεκδίκηση των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα με τον Αριστομένη Συγγελάκη, ενώ πάντα ακούγονται ιστορίες από το πέρασμα του ιστορικού πασοκικού στελέχους και γνωστού συγκεντρωσιάρχη του Ανδρέα Παπανδρέου, Γιώργου Παναγιωτακόπουλου, όταν συγκρότησε την Αριστερή Πρωτοβουλία εντός κόμματος και έκανε όλες τις μυστικές συναντήσεις του στο Tivoli.O Παναγιωτακόπουλος κάποτε είδε έναν σύντροφό του Πυργιώτη να συζητά και να πίνει καφέ με έναν έτερο «πράσινο» Γιαννιώτη και είπε την περίφημη φράση: «Οταν μιλάει ένας Γιαννιώτης με έναν Πυργιώτη κάτι σίγουρα ετοιμάζουν».
Ο υπουργός και δημοσιογράφος Γιώργος Ρωμαίος πέρναγε από δω, ενώ επίσης είναι πολλές και οι διηγήσεις που έχει σήμερα να πει ο Στράτος Νταργαράς για βουλευτές και πολιτικά στελέχη που ατύπως μετέτρεπαν σε γραφείο το στέκι.
Σήμερα συνέταιρος του Στράτου είναι η Εύη Κρασαδάκη η οποία είναι και υπεύθυνη ανανέωσης του μενού και του κλίματος του μαγαζιού το οποίο επιμένει φιλικά, παρεΐστικα και με τον άξονα που έχει διατυπώσει ο Στράτος: φαγητό, αγάπη, ήθος. Η Αθήνα αλλάζει, ο τουρισμός έρχεται και επικαθορίζει τις νέες σχέσεις και διαστρωματώσεις και ανθρωπογεωγραφίες αλλά οι αναμνήσεις κρατούν και διασώζονται στο Τivoli είτε αφορούν τον παράγοντα του κέντρου και της άτυπης πολιτικής σκηνής και των παιγνίων του Γιάννη Μπίθα – δεύτερο άντρα της Πόλυς Πάνου – είτε αφορούν τις συναντήσεις του γέρου Λιβάνη και άλλων.
Από εδώ έχουν επίσης περάσει ο Γιώργος Παπανδρέου, συχνά τρώει ο Πάρις Κουκουλόπουλος, ενώ ήταν και το πέρασμα του αείμνηστου Δημήτρη Χατζηχρήστου, στενού φίλου του Στράτου και ιστορικού προσώπου της εξέδρας της ΑΕΚ. Μια νησίδα ζέστης και απόψεων αντέχει.
