Και ναι, έχουμε φωτογραφία. Φωτογραφία καθαρή, ξάστερη, απεικονίζουσα χειραψία κανονική, με το βλέμμα στραμμένο στον φακό. Κι όχι μόνο έχουμε φωτογραφία, έχουμε και βίντεο από σύντομη συνομιλία. Μεταξύ του προέδρου Τραμπ και του προέδρου Κυριάκου. Το τεράστιας σημασίας (για τον Κυριάκο δηλαδή, εμάς δεν μας πέφτει λόγος) γεγονός καταγράφηκε στο Σαρμ ελ Σέιχ, κατά την τελετή της υπογραφής του συμφώνου ειρήνης για τη Γάζα, όπου ο Κυριάκος είχε κληθεί ως παρατηρητής – κάτι που πραγματικά συνιστά σημαντικό γεγονός. Μπορεί βέβαια ο Τραμπ να επιδαψίλευσε τιμές δημοσίως στον «πραγματικό φίλο που του στάθηκε πάντα», τον πρόεδρο Ερντογάν, και για τον δικό μας να μην είπε κουβέντα, αλλά από τη στιγμή που έχουμε φωτογραφία, όλα καλά.
Στα 30” που κράτησε η στιχομυθία του προέδρου Τραμπ με τον πρόεδρο Κυριάκο ειπώθηκαν ορισμένα πράγματα, αλλά δεν είμαι ειδικός στην ανάγνωση των χειλιών για να ξέρω τι. Ούτε ασχολήθηκε και κανείς από κάποια μεγάλη εφημερίδα, να μάθουμε, όπως λ.χ. με τη συγκρουσιακή χειραψία που είχε ο πρόεδρος Τραμπ με τον πρόεδρο Μακρόν.
Το μεγάλο μυστικό
Κρίμα γιατί θα είχαμε ίσως μια εξήγηση που ο πρόεδρος Κυριάκος απομακρύνθηκε κατακόκκινος από τη χειραψία με τον Τραμπ. Του έσφιξε δυνατά το χέρι; Μα κι ο δικός μας είναι fit, δεν μασάει από κάτι τέτοια. Εκανε ζέστη στην αίθουσα και δεν είχαν ρυθμίσει τον κλιματισμό σωστά; Αδιανόητο – θα έπεφταν κεφάλια στην Αίγυπτο, αν συνέβαινε. Ηρθε κοντά με τον άλλο, ο οποίος είναι ογκώδης, και επηρεάστηκε; Αγνωστο. Ομως, μου έκανε εντύπωση χθες το γεγονός ότι πουθενά δεν είδα κάποια διαρροή σχετικά με το τι διημείφθη μεταξύ τους κατά τη διάρκεια της χειραψίας. Εξού και όταν διάβασα κάτι δηλώσεις του προέδρου Τραμπ αργότερα, με έζωσαν τα φίδια. Διότι ο άνθρωπος, στην ακατάσχετη λογοδιάρροια που τον είχε πιάσει, είπε και το ακόλουθο: «Αλλά υπάρχουν εδώ και ορισμένοι (ηγέτες) που δεν συμπαθώ, μπορεί να μην το γνωρίζουν, αλλά ενδέχεται να το μάθουν».
Εχει γούστο να εννοούσε τον δικό μας, έχει γούστο…
Αποφάσεις στο πόδι
Τελικά, και αυτή η (πολύ σωστή) απόφαση του Πρωθυπουργού να λάβει ένα τέλος η ασχήμια μπροστά στο Μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη είχε τη μοίρα όλων των αποφάσεων που παίρνονται στο πόδι, χωρίς προηγούμενη ενδελεχή μελέτη. Κι επειδή, το τελευταίο διάστημα, ο ίδιος συνεχώς πέφτει στο ίδιο λάθος, νομίζω ότι μάλλον πρέπει να τα «βασανίζει» περισσότερο τα πράγματα, πριν σπεύσει να τα ανακοινώσει. Αποκαλύπτεται τώρα, προφανώς από «εξομολογήσεις» των γύρω γύρω, ότι όταν την Κυριακή ανακοίνωσε αυτή την μπαρούφα περί της ανάθεσης του χώρου του μνημείου στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας δεν είχε ιδέα για το τι «παίζει» με τον χώρο (ποιανού αρμοδιότητα είναι), και το χειρότερο τι θα ήθελε ακριβώς να γίνει από εδώ και πέρα, και βρέθηκε να κατηγορείται για… στρατικοποίηση, χουντοποίηση κι άλλες τέτοιες… ουρανομήκεις βλακείες από την αντιπολίτευση.
Και γιατί όλα αυτά; Διότι θέλησε να απαντήσει στην κριτική που του άσκησαν πολλοί και διάφοροι (κι εγώ επίσης) για τον τσαντιρομαχαλά που ανέχτηκε η κυβέρνηση να στηθεί μπροστά σε ένα μνημείο, το οποίο ανά τον κόσμο, και την Ελλάδα, συμβολίζει τους αγώνες των λαών για ελευθερία και ανεξαρτησία. Τουτέστιν, «μου τη λέτε όλοι εσείς, να τι θα κάνω και θα σας το τρίψω στη μούρη». Τόσο απλά…
Κλασικός Κυριάκος.
Τι δείχνει το «ντου» της OLAF
Τις παρενέργειες από το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ προσπαθεί να μαζέψει η κυβέρνηση, διότι οι αγρότες έχουν καβαλήσει πλέον τα κάγκελα και έχουν ανέβει στα κεραμίδια, καθώς οι σημαντικές καθυστερήσεις στην καταβολή των επιδοτήσεων έχουν ξεπεράσει τις αντοχές τους. Επειδή είναι κι αυτή η Κομισιόν, η οποία δεν λέει να γυρίσει σελίδα. Ολο εκεί γύρω (από το σκάνδαλο) φέρνει βόλτα. Τελευταία απόδειξη, το «ντου» της OLAF, της ευρωπαϊκής υπηρεσίας για την καταπολέμηση της ληστείας των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων. Δεν ξέρω τι ακριβώς αναζητούσαν σε στοιχεία οι απεσταλμένοι της OLAF και αν κατάφεραν να τα βρουν και να τα δεσμεύσουν. Δεδομένου ότι πριν από αυτούς είχαν επιδράμει στον ΟΠΕΚΕΠΕ οι της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας και αργότερα οι της δικής μας Οικονομικής Αστυνομίας. Τι μπορεί να περίσσεψε από στοιχεία για την OLAF λοιπόν; Αναρωτιέμαι.
Ομως δεν έχω καμία απορία για το τι σημαίνει αυτό το καινούργιο «ντου»: ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει στοχοποιήσει σε τέτοιο βαθμό την Ελλάδα για το σκάνδαλο, που είναι αποφασισμένη να το διαλευκάνει, με κάθε τρόπο…
«Βράζουν» αγρότες και κτηνοτρόφοι
Και όπως προανέφερα, οι αγρότες, και ειδικά οι κτηνοτρόφοι, που έχουν και την επιδημία της ευλογιάς να μαστίζει τον κλάδο, είναι σε κατάσταση παράκρουσης. Προετοιμάζονται, μαθαίνω, για κινητοποιήσεις οι οποίες «δεν θα έχουν προηγούμενο». Καμία σχέση με τις παραδοσιακές κινητοποιήσεις, που ξεκινούσαν εκεί πέρα στα τέλη Νοέμβρη – αρχές Δεκέμβρη και με μια μικρή παύση στις γιορτές επεκτείνονταν τον Ιανουάριο. Εδώ, σου λέει, μπορεί να ξεκινήσουν άμεσα και με τόση ένταση, που να μην μπορεί με τίποτα να τους φέρει βόλτα η κυβέρνηση. Ο υπουργός Τσιάρας τώρα, που ο άνθρωπος έχει βρεθεί στη δυσάρεστη θέση να κάνει τον κακό στους αγρότες, ενώ μαζί τους είναι, αλλά έχει τα χέρια δεμένα, θα πάρει σήμερα μια πρώτη γεύση των όσων προανέφερα. Θα συναντηθεί με τους νεοδημοκράτες βουλευτές της Θεσσαλίας και άλλων αγροτικών περιοχών της χώρας, οι οποίοι είναι κι αυτοί σε απόγνωση: τρώνε ξύλο, χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να κάνουν κάτι για να το αποφύγουν. Η σύσκεψη έχει κομματικά χαρακτηριστικά, αλλά και ενημερωτικό χαρακτήρα για το «τι συμβαίνει» στις περιοχές τους. Αν και ο Τσιάρας σε μια πρόσφατη προσωπική επαφή που είχε στη Βοιωτία με τον αγροτικό κόσμο δεν πέρασε καλά, καθόλου καλά για την ακρίβεια…
Μεταγραφή με… προϊστορία
Η είδηση κυκλοφόρησε χθες και έχει τη σημασία της. Ο διπλωμάτης Σωτήρης Σέρμπος μετακινείται στο διπλωματικό γραφείο του Πρωθυπουργού, προκειμένου να συνδράμει με τις άοκνες προσπάθειές του στην ενίσχυση της διεθνούς θέσης της χώρας – διότι τι άλλο μπορεί να κάνει ένας διπλωμάτης; Αυτή κατά βάση είναι η δουλειά του. Από πού τον ξέρουμε τον κύριο Σέρμπο, ώστε να απασχολεί την καθημερινότητά μας και τη δική μου στήλη; Από την… προϊστορία του! Οχι, όχι, δεν εννοώ το ότι στις περσινές ευρωεκλογές ο περί ου ο λόγος διπλωμάτης περιελήφθη στο ψηφοδέλτιο της ΝουΔου, αλλά από πριν κάνει αυτό το θαυμάσιο βήμα στη ζωή του (που δεν έφερε και το ποθητό αποτέλεσμα, εδώ που τα λέμε – απέτυχε να εκλεγεί). Τότε δηλαδή που ο πρόεδρος Νίκος της καρδιάς μας τον είχε προσλάβει, με το που εξελέγη δε, διπλωματικό σύμβουλο!!
Γιατί τον επέλεξε; Διότι ήταν… φιλαράκια, από την εποχή που σπούδαζαν και οι δυο στην Κομοτηνή. Αλλά όταν έσκασε ο πόλεμος στην Ουκρανία και η Ελλάδα άρχισε να στέλνει αφειδώς όπλα, λόγω της απόφασης Μητσοτάκη να συνταχθεί με τη «σωστή πλευρά της Ιστορίας», ο Ανδρουλάκης τον κατήγγειλε, και ο Σέρμπος που έβλεπε «μακριά» το πολιτικό και διπλωματικό του μέλλον… κατήγγειλε τον ευεργέτη του. Και αποχώρησε από το ΠΑΣΟΚ. Τρία χρόνια μετά, βρήκε τη θαλπωρή που αναζητούσε στο Μέγαρο Μαξίμου. Οσο να πεις, είναι… επιτυχία (του Ανδρουλάκη!).
