Δεν ήταν ότι δεν υπήρχε ο χρόνος για να γίνει η συνάντηση του Ερντογάν με τον Μητσοτάκη. Δεν υπήρχε ο λόγος να γίνει – από τουρκικής πλευράς τουλάχιστον – και γι’ αυτό δεν έγινε. Η σχέση της Τουρκίας με τις ΗΠΑ και η εξισορρόπηση του ανταγωνισμού της με το Ισραήλ στην περιοχή: αυτές είναι οι προτεραιότητες για τον Ερντογάν, όχι εμείς. Ο διεθνής ρόλος της Τουρκίας ήταν η προτεραιότητα στην ατζέντα του ηγέτη της Τουρκίας, όχι τα τοπικά θέματα, στα οποία εντάσσεται η περίπτωσή μας. Το μόνο ζήτημα στρατηγικής σημασίας, για το οποίο μπορεί να υπήρχε λόγος συνεννόησης με την ελληνική πλευρά ήταν το περίφημο καλώδιο, για την ηλεκτρική διασύνδεση Ισραήλ, Κύπρου και Ελλάδας. Δεν χρειάστηκε όμως, γιατί τα καταφέραμε μόνοι μας, εμείς με τους Κύπριους, και το τινάξαμε στον αέρα. Κατά τα λοιπά, δεν ενοχλούμε, δεν προκαλούμε και σεβόμαστε τη διεθνή νομιμότητα. Γιατί να ανησυχεί η Τουρκία; Επειδή ψωνίζουμε φρεγάτες ή επειδή αναβαθμίζουμε αισθητικά τα κτίρια του ΥΕΘΑ; Συνεπώς, γιατί να δώσει έστω και μισή ώρα από τον χρόνο του ο Σουλτάνος; Χάρη θα μας έκανε μόνο, γιατί εμείς μετά θα ήμασταν εκείνοι που θα βγάζαμε ξίγκι από τη μύγα της συνάντησης. Και δεν είχε λόγο να μας την κάνει τη χάρη.
Καταλαβαίνω ότι τα διαδικαστικά της ματαίωσης (πώς, πότε, γιατί κ.λπ.) έχουν τη σημασία τους, ιδίως για την πλευρά που έχει συμφέρον να εξωραΐσει την αποτυχία. (Εμείς είμαστε αυτοί…) Αποπροσανατολίζουν όμως από την ουσία του θέματος και, μακροπρόθεσμα, συντηρούν τις αυταπάτες μας. Η πραγματικότητα είναι ότι, δυστυχώς, έξω δεν πάμε καλά. Ο λόγος δεν είναι κανένα μυστήριο, όταν η διεθνής τάξη όπως την ξέραμε καταρρέει. Το μόνο μυστήριο, για μένα τουλάχιστον, είναι για ποιον λόγο διάφοροι εδώ, στο εσωτερικό, επιχαίρουν. Δεν είναι πρόβλημα της κυβέρνησης οι δυσμενείς εξελίξεις στα διεθνή. Είναι πρόβλημα της χώρας…
Ο ΤΟΙΧΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥΣ
Τους καταλαβαίνω και συμπάσχω – εξ αποστάσεως, εννοείται. Ο Νίκος μπορεί, αλλά οι ρημάδες οι δημοσκοπήσεις δεν ανταποκρίνονται. Για να το πω διαφορετικά, το ΠΑΣΟΚ θέλει, ο λαός όμως δεν πείθεται και αδιαφορεί. Δεδομένου μάλιστα ότι έχουν εγκλωβιστεί στη σχετικά πρόσφατη επανεκλογή του λάθος προσώπου στην ηγεσία, δεν μπορούν να κάνουν τίποτα και τους πιάνει η απελπισία. Βλέπουν τον τοίχο μπροστά τους, τον οδηγό να έχει αποκοιμηθεί στο τιμόνι και αναστατώνονται. Και δεν είναι να πεις ότι το όχημα κινείται με ταχύτητα. Με δέκα χιλιόμετρα τσουλάει προς τον τοίχο. Η πρόσκρουση, όταν συμβεί, δεν θα είναι τραγωδία· θα είναι γελοιότητα.
Για τον λόγο αυτόν, ο Παύλος Γερουλάνος υπαγορεύει από την Αρκαδία τους όρους του προς την ηγεσία, ο Χάρης Δούκας ζητάει συνέδριο «άμεσα», ο Χάρης Καστανίδης διαμαρτύρεται για την καμαρίλα και τα ανενεργά κομματικά όργανα και η Αννα Διαμαντοπούλου ψάχνεται. Είναι ψυχολογικό μαρτύριο η παρατεταμένη αναμονή μιας προδιαγεγραμμένης αποτυχίας. Αν μάλιστα αυτή η άχαρη κατάσταση διαρκέσει μέχρι τις επόμενες εκλογές, εκτός από δοκιμασία για τα νεύρα τους, θα είναι και επιζήμια για το κόμμα τους. Στα μάτια των τρίτων, αυτή η αδυναμία τους να αντιδράσουν στην προδιαγεγραμμένη συμφορά θα είναι η απόδειξη της ανικανότητάς τους. Θα είναι η απόδειξη ότι δεν έχουν λόγο να υπάρχουν στην πολιτική, αφού δεν μπορούν να αποτρέψουν τις συνέπειες της αδυναμίας τους να συνεννοηθούν μεταξύ τους. Γιατί, ας μην αυταπατώμεθα, αυτό και μόνο αυτό είναι το πρόβλημα τους: όσο μειώνεται η απήχηση του κόμματος τόσο αυξάνονται οι επίδοξοι αρχηγοί.
Κατά συνέπεια, αν υφίσταται μέσα τους το ένστικτο της επιβίωσης είναι υποχρεωμένοι να κάνουν κάτι για την αλλαγή, με περισσότερη σοβαρότητα όμως αυτή τη φορά. Κυρίως επειδή μετά τις εκλογές δεν θα υπάρχει χρόνος, καθώς το πιθανότερο είναι να έχουμε αλλεπάλληλες εκλογικές διαδικασίες. Αν λοιπόν δεν μπορούν να το κάνουν στα επόμενα δύο χρόνια, είναι βέβαιο ότι δεν θα μπορούν να το κάνουν μέσα σε έναν μήνα…
ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΗ
Με αφορμή σχόλιο της 9ης του μηνός, σχετικά με την αναβολή επίσκεψης του υπουργού Υγείας στο Νοσοκομείο Δράμας, εξαιτίας απειλών, διαμαρτυρήθηκε ο πρόεδρος του σωματείου των εργαζομένων στο νοσοκομείο, Ιωάννης Παπαδόπουλος, επειδή στη λεζάντα δεν διευκρινίζεται ότι εκείνος που υπέγραψε τις απειλές, που διάβασε ο κ. Γεωργιάδης από το βήμα της Βουλής, δεν είναι ο πρόεδρος του σωματείου κ. Παπαδόπουλος. Εχει δίκιο ο κ. Παπαδόπουλος να διαμαρτύρεται για την εκ μέρους μου παράλειψη. Το αναγνωρίζω και με τη διευκρίνιση αυτή τη διορθώνω.
