Τοξικότητα
Ποιος φταίει για την τοξικότητα; Η κυβερνητική πλευρά δείχνει με το δάχτυλο προς εκείνη της αντιπολίτευσης. Οταν ακόμη και τα σοβαρά κόμματά της κοπιάρουν το κωνσταντοπουλικό και το βελοπουλικό στυλ πολιτικής αντιπαράθεσης – όταν δηλαδή παρομοιάζουν τον αντίπαλό τους με Μαφία –, λέει, ρίχνουν το επίπεδο και στέλνουν ψηφοφόρους στην γκρίζα ζώνη των αναποφάσιστων. Το ίδιο συμβαίνει και κάθε φορά που καταγγέλλουν την κυβέρνηση χρησιμοποιώντας το λεξιλόγιο που προτιμούν οι αντισυστημικοί για να απαξιώσουν το «κατεστημένο», συμπληρώνει. Οι παρατηρήσεις της δεν είναι άτοπες. Αυτοί οι αντιπολιτευόμενοι, επιλέγοντας τους πιο εύκολους αντιπολιτευτικούς αυτοματισμούς, ποντάρουν στην πόλωση και τελικά ενισχύουν την αλήθεια της φράσης «όλοι ίδιοι είναι», που εκφράζει την πλειονότητα των απογοητευμένων από το σύνολο του κομματικού συστήματος πολιτών. Ομως, κανένας δεν είναι αθώος έπειτα από την εμπειρία συμμετοχής σε έναν πολιτικό καβγά. Οι κυβερνητικοί ρίχνουν ευθύνες στη Χαριλάου Τρικούπη και την Κουμουνδούρου για τα άσχημα νούμερα των ποιοτικών στοιχείων των γκάλοπ αλλά ξεχνούν βολικά να σκύψουν και να σηκώσουν τις δικές τους.
Λόγοι
Προτού ο Πρωθυπουργός πει «η δικιά μας η δουλειά είναι επίσης να κλείνουμε τα αφτιά στην τοξικότητα, να βάζουμε το κεφάλι κάτω, να εργαζόμαστε σκληρά και να λύνουμε προβλήματα», για παράδειγμα, οι επίσημες φωνές Μαξίμου και Πειραιώς επαναλάμβαναν σχεδόν μονότονα κατηγορίες για «πράσινους φραπέδες» και μιλούσαν για τη «διαχρονική πληγή» των αγροτικών επιδοτήσεων – φροντίζοντας να επισημάνουν την «υποκριτική στάση» του ΠΑΣΟΚ. Ο συμψηφισμός είναι το πιο παλιό κόλπο εκείνων που επενδύουν στη δημιουργία τοξικού κλίματος χωρίς να το παραδέχονται ευθέως. Γιατί το τελευταίο μπετονάρει τις κοινοβουλευτικές ομάδες στις οποίες ακούγονται ολοένα και δυνατότεροι ψίθυροι δυσαρέσκειας. Τονώνει το κομματικό φρόνημα εκλογικών βάσεων που αμφιβάλλουν όλο και πιο πολύ για το κόμμα τους. Και θυμίζει στους ψηφοφόρους χωρίς κομματικές ταυτίσεις πού μπορεί να οδηγήσει μια κάλπη απ΄την οποία θα προκύψει πολιτική αστάθεια. Για να το πούμε με λιγότερα λόγια: η κυβέρνηση έχει αρκετούς τακτικίστικους λόγους να επιθυμεί την τοξικότητα την οποία δήθεν απεχθάνεται και καταδικάζει. Αυτή, άλλωστε, είναι σαν τον λατινοαμερικάνικο χορό. Θέλει δύο εξίσου παθιασμένους.
