Τώρα με το σκάνδαλο των επιδοτήσεων από τον ΟΠΕΚΕΠΕ διαφόρων ψευτοαγροτών και ψευτοκτηνοτρόφων «κατόχων μεγαλοεκτάσεων ή μεγαλοκοπαδιών» αναδεικνύεται και πάλι η σχέση ρουσφετιού με τον σταυρό προτίμησης στις εκλογές. Μια «πολιτική» σχέση ερχόμενη από παλιά που εμφανίζεται και πάλι – μόνο που τώρα μας «πιάσαν στα πράσα» οι Ευρωπαίοι μιας και τα χοντρά μπαξίσια αφορούν σε ευρωπαϊκές επιδοτήσεις.
Ακούγεται λοιπόν τώρα, ως ένα ακόμα επιχείρημα ενάντια στον σταυρό προτίμησης, η κατάργησή του που εικάζεται ότι θα έχει ως συνέπεια την απάλειψη κινήτρου σε πολιτευόμενους να μοιράζουν ευρωπαϊκά λεφτά με αντάλλαγμα οικογενειακούς σταυρούς προτίμησης. Πράγματι έχει σοβαρή πιθανότητα η κατάργηση του σταυρού προτίμησης να οδηγήσει τουλάχιστον σε μείωση των παράνομων χρηματοδοτήσεων. Ομως πρέπει να δούμε τι θα σημάνει αυτό για το πολιτικό σύστημα. Σήμερα – δυστυχώς – τα κόμματα είναι αρχηγικά. Ο/η κατ’ όνομα πρόεδρος θα αποφασίζει τα ονόματα και τη σειρά των υποψηφίων βουλευτών. Οι προτιμήσεις των μελών ή των απλών ψηφοφόρων του κόμματος δεν θα έχουν σημασία παρά μόνον στο μυαλό του/της αρχηγού/προέδρου. Δηλαδή η κατάργηση του σταυρού προτίμησης σε αρχηγικά κόμματα μπορεί μεν να οδηγήσει σε μείωση της ρουσφετολογικής σταυροδοσίας αλλά πιθανότατα θα οδηγήσει σε τόνωση της μονοκρατορίας του/της αρχηγού/προέδρου.
Μήπως λοιπόν τα κόμματα οφείλουν να σκεφτούν τη δημοκρατική και συλλογική ηγεσία τους; Τα μέλη (τα γραμμένα όχι τα περιστασιακά των δύο ευρώ) να εκλέγουν τη συλλογική ηγεσία τους (Κεντρική Επιτροπή) και η Κεντρική Επιτροπή να επιλέγει τη σειρά των υποψηφίων βουλευτών, για να μη μειώσουμε το ένα στραβό με την ενίσχυση άλλου στραβού…
