Εχει κάθε λόγο να εκπλήσσεται κανείς καθημερινά με ανακολουθίες τόσο στα λόγια όσο και στις συμπεριφορές ανθρώπων που, όσο μικρός και αν είναι ο αριθμός τους, μπορεί να τις φανταστεί πολλαπλασιασμένες με την αναπόφευκτη αναπαραγωγή τους σε ευρύτατα στρώματα ανθρώπων, αφού τις παρατηρείς στο οικείο και συγγενικό πολλές φορές περιβάλλον σου. Στρώματα και περιβάλλοντα μιας οικουμενικής θα πρόσθετε κανείς διάστασης. Εχει να κάνει με την τηλεόραση και με εκπομπές της που συμβαίνει – όπως άλλωστε είναι φυσικό – να μοιράζονται ισομερώς ή ανισομερώς, άλλοτε τον θαυμασμό και συχνά μάλιστα και τη λατρεία και άλλοτε την άρνηση, την κατάκριση, ή ακόμη και την αποστροφή για όσα παρουσιάζουν, είτε πρόκειται για εκπομπές ψυχαγωγικού και ειδησεογραφικού χαρακτήρα είτε για εκπομπές με συζητήσεις πολιτικού και καλλιτεχνικού περιεχομένου, αλλά και εκπομπές με κυρίαρχο το στοιχείο της μυθοπλασίας – και εννοούμε την πληθώρα των σίριαλ που έχουν και τους φανατικότερους, όχι όλα βέβαια, τηλεθεατές. Ως εδώ όλα καλά και ωραία, αν παραμείνει κανείς σε μια επιφανειακή και επιπόλαιη αντιμετώπιση των πραγμάτων και δεν προχωρήσει λίγο βαθύτερα ώστε να θυμηθεί και να δικαιολογήσει απολύτως τον γελοιογράφο Κώστα Μητρόπουλο που έκανε κάποτε μια μεγαλοφυή παρατήρηση, όσον αφορά τη σημασία του «συμβάντος» που λέγεται τηλεόραση σημειώνοντας: «Κάποτε, όπως λέμε αιώνες τώρα προ και μετά Χριστόν, θα λέμε προ και μετά τηλεόραση».
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
