Μια προσέγγιση, η οποία θα εξελιχθεί σε μέτωπο, φαίνεται να είναι η μοναδική λογική λύση για την εκλογική επιβίωση του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς, λοιπόν. Η μητέρα των μαχών ανάμεσα στους ορθολογιστές (που δείχνουν να έχουν αποδεχθεί το αναπόδραστο μιας κοινής μοίρας) και τους διαφωνούντες αναμένεται να δοθεί τον Ιούνιο, όταν θα συγκληθούν τα συνέδρια των δύο κομμάτων. Πάντως, όση σωφροσύνη κι αν υποδηλώνει η ιδέα της συμμαχίας, δύσκολα θα λύσει το πραγματικό τους πρόβλημα: αυτό της απήχησης στο ευρύ κοινό. Τα δημοσκοπικά νούμερα αποτυπώνουν πολύ καθαρά την αδιαφορία των ψηφοφόρων για ό,τι έχουν να πουν. Σήμερα, μέχρι κι οι πολακικές μπαλοθιές δεν φτάνουν για να βγάλουν τον χώρο τους από την αφάνεια. Κι όμως, αν η Ζωή κάνει πουλ πάρτι στις εκλογικές δεξαμενές του ΣΥΡΙΖΑ, είναι γιατί εκείνος τοποθέτησε τα κάγκελα στο κέντρο της πολιτικής σκηνής. Η καταγγελτική μέθοδος που η Κωνσταντοπούλου τελειοποίησε, εισήχθη από τους αριστερούς. Αυτοί εκπαίδευσαν ψηφοφόρους στην αναζήτηση του πιο μαξιμαλιστικού αντισυστημισμού, κι όταν δεν εκπλήρωσαν τις υποσχέσεις που τους έδωσαν, δεν κατόρθωσαν να τους εξηγήσουν τα εγγενή ελαττώματα της μεθοδολογίας τους. Οπότε, τους έστειλαν στην καλύτερη απ’ τους ίδιους λαϊκίστρια.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή