ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΝΙΑΡΧΟΥ

Για το πόσο καταλυτική είναι η ύπαρξη και η σημασία των τραγουδιών στη ζωή μας, φτάνει να σκεφτούμε πως τα περισσότερα τραγούδια που έχουν εξελιχθεί σε σημεία αναφοράς στη ζωή μας τα έχουμε ακούσει τυχαία. Δεν υπήρξε μια προγραμματισμένη εκπαίδευση που μας έκανε να τα αγαπήσουμε, το πολύ ένας φίλος να μας συνέστησε να τα ακούσουμε, χωρίς και ο ίδιος να φαντάζεται πως επειδή θα συνδυαζόταν μαζί τους, θα καταχωρούνταν μέσα μας αξεκούνητα με τις πιο ζωηρές αισθηματικές μας αναμνήσεις. Ακόμη και στις προσωπικότερές μας ώρες, τις ερωτικές ή όταν κατά μόνας αναλογιζόμαστε τη ζωή μας, ευδαιμονία ή απογοήτευση, πληρότητα ή πίκρα, συνδυάζονται πάντα με ένα τραγούδι ή με έναν στίχο τραγουδιού ώστε ανακαλώντας τον να επανέρχονται τα ίδια τα συγκεκριμένα αισθήματα, σαν να μην έχει διαρρεύσει ο χρόνος που τα έκανε στο μεταξύ ακόμη και τα πιο στενάχωρα τόσο αξιοθύμητα και νοσταλγημένα. Ολόκληρη η ζωή οποιουδήποτε ανθρώπου θα μπορούσε να συγκροτηθεί, στο εναργέστερο μέρος του βιογραφικού του, σε συνδυασμό με τα τραγούδια που αγάπησε. Ακόμα και η αφέλεια να χαρακτηρίζει ένας προχωρημένης ηλικίας άνθρωπος τον εαυτό του ως ρομαντικό, γιατί νοσταλγεί τα τραγούδια της γενιάς που προηγήθηκε της δικής του, παραμένει μια πολύ χαρακτηριστική λεπτομέρεια της κεφαλαιώδους σημασίας που έχουν τα τραγούδια στη ζωή όλων μας. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως μαζί με τα πρώτα ονόματα των τραγουδιστών της κάθε εποχής, διασώζονται ονόματα τραγουδιστών που διέγραψαν μια σύντομη χρονικά καριέρα, ή αν και πολύχρονη η καριέρα τους δεν έγιναν ιδιαίτερα γνωστά ή δημοφιλή, έτσι ώστε τα ονόματα της Μάριον Σίβα ή της Μπέμπας Διαμαντοπούλου για όσους τις είχαν ακούσει και τις θυμούνται να προκαλούν την ίδια συγκίνηση με εκείνη που δημιουργείται στο άκουσμα του ονόματος της Καίτης Μπελίντα ή της Στέλλας Γκρέκα.