… και πέντε που δεν έπρεπε να γίνουν

Πέντε ανακατασκευές κλασικών ταινιών που είναι σαν να μη γυρίστηκαν

1. «Γκλόρια» – «Gloria» (1999)

του Σίντνεϊ Λουμέτ

Η Σάρον Στόουν δεν φτάνει ούτε στο νυχάκι την πρώτη διδάξασα Τζίνα Ρόουλαντς της κλασικής γκανγκστερικής περιπέτειας του Τζον Κασσαβέτη (1980)

2. «Ψυχώ» – «Psycho» (1999)

του Γκας Βαν Σαντ

Η Αν Χεκ και ο Βινς Βον αντικατέστησαν τους Τζάνετ Λι και Αντονι Πέρκινς της κλασικής ταινίας του Αλφρεντ Χίτσκοκ (1960) – ουδείς έμαθε για ποιον λόγο ξαναγυρίστηκε.

3. «Η νύχτα και η πόλη» – «Night and the city» (1992)

του Ερβιν Γουίνκλερ

Αρυθμο ριμέικ του αξέχαστου νουάρ του Ζυλ Ντασσέν (1950), όπου ο  Ρίτσαρντ Γουίντμαρκ είχε υποδυθεί τον «καταραμένο» διοργανωτή αγώνων πυγμαχίας (εδώ ο Ρόμπερτ ντε Νίρο).

4. «Απόλυτη αμαρτία» – «Original sin» (2001)

του Μάικλ Κρίστοφερ

Glossy αμερικανικό ριμέικ της «Σειρήνας του Μισισιπή» (1968) του Φρανσουά Τριφό με έμφαση στα χείλη της Αντζελίνα Τζολί (στη θέση της Κατρίν Ντενέβ) και το στέρνο του Αντόνιο Μπαντέρας (στη θέση του Ζαν Πολ Μπελμοντό).

5. «Οι διαβολογυναίκες» – «Diabolique» (1996)

του Τζερεμάια Τζέτσικ

Οσο ατμοσφαιρικό παραμένει το πρωτότυπο – οι «Διαβολογυναίκες» (1955) του Ανρί Ζορζ Κλουζό με τις Σιμόν Σινιορέ και Βερά Κλουζό – τόσο άδειο είναι το ριμέικ με τις Σάρον Στόουν και Ιζαμπέλ Ατζανί.