Από καταβολής τους, τα σπορ έχουν φροντίσει να επιβραβεύουν τις νίκες, τα ρεκόρ, τους τίτλους. Και η Σοφία Μπεκατώρου αναθρεμμένη στα κύματα του αθλητισμού έχει σίγουρα ένα δωμάτιο τρόπαια που να θυμίζουν τη σπουδαία καριέρα της. Μια από τις σημαντικότερες όλων των εποχών. Καπετάνισσα που τα πανιά της δόξασαν την Ελλάδα.

Μεταξύ όμως ούτε το χρυσάφι της Αθήνας του 2004, ούτε το χάλκινο μετάλλιο του 2008 ούτε οι τόσες διακρίσεις της σε παγκόσμιο επίπεδο μπορούν να συγκριθούν με αυτόν τον αγώνα που η ίδια αποφάσισε να ξεκινήσει από τις 20 Δεκεμβρίου. Τότε που για πρώτη φορά «έσπασε» τον κύκλο της σιωπής φέρνοντας στην επιφάνεια μια φρικιαστική ιστορία σεξουαλικής κακοποίησης.

Εναν αγώνα που επί της ουσίας από το Σάββατο έφερε και μια πρώτη μεγάλη νίκη. Το θάρρος με το οποίο πλέον μιλούν δημόσια μια σειρά από αθλήτριες για εφιάλτες που αντίκρισαν με μάτια ανοιχτά. Και το ενδιαφέρον της κοινωνίας να καταλάβει τι τελικά μπορεί να παραμονεύει εκεί έξω, ακόμη και εκεί που δεν θα περίμενε κανείς.

Οι οικογένειες ωθούν τα παιδιά τους στα σπορ, για να τα εφοδιάσουν με αξίες. Για να καταλάβουν ότι ο στίβος της ζωής δεν έχει μετάλλια, αλλά σίγουρα κρύβει αγώνες που αξίζει να τους δώσεις ως το τέλος. Που επιβάλλουν θέληση. Αγώνες σαν αυτόν που η Σοφία Μπεκατώρου δίνει σήμερα κερδίζοντας τον σεβασμό μας και που θα πρέπει να μάθει κάθε γονιός, κάθε παιδί. Για να μην υπάρξει άλλη ιστορία σαν τη δική της. Σαν το γεγονός του μακρινού 1998 που σημάδεψε ολόκληρη τη ζωή της. Που είναι βέβαιο πως ακόμη μοχθεί για να το ξεπεράσει – αν θα τα καταφέρει ποτέ.

Το ότι η καταγγελία αφορά σε έναν… ισόβιο παράγοντα της Ομοσπονδίας είναι ένα επιπλέον σοκ. Ενα κανονικό καμπανάκι κινδύνου για το ποιοι άνθρωποι κρατούν τις τύχες του αθλητισμού στα χέρια τους. Για το ποιοι άνθρωποι με αφορμή τον αθλητισμό αποκτούν πρόσβαση στις ζωές των παιδιών μας.