Ο φόβος φυλάει μόνο τα έρημα

Η Τουρκία, δύναμη πιστή στις επιταγές του εθνικισμού της, αποφάσισε να κλιμακώσει – προχωρώντας σε μια εντελώς αυθαίρετη κίνηση με τη θνησιγενή κυβέρνηση της Λιβύης – τις διεκδικήσεις της απέναντι στην Ελλάδα. Το πρόσφατο γεγονός ήρθε σε συνέχεια σειράς προηγούμενων προκλήσεων – από την αμφισβήτηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων έως τις παράνομες ερμηνείες που αφορούν τη θρησκευτική μειονότητα στη Θράκη και εσχάτως την απειλή των μεταναστευτικών ροών. Η Τουρκία κάνει τη δουλειά της. Σε εμάς θυμίζει ότι είναι ένας επικίνδυνος γείτονας και στην Ευρώπη επιβεβαιώνει συχνά-πυκνά ότι αποτελεί τον μεγάλο «παίκτη» της περιοχής. Η δική μας δουλειά είναι η ψύχραιμη και αποτελεσματική αντιμετώπισή της. Η ετοιμότητα, η εγρήγορση και η εθνική συναίνεση είναι ζητήματα εθνικής επιβίωσης. Ως επίσημης Πολιτείας και Κράτους αυτή οφείλει να είναι η πρωταρχική μας υποχρέωση.  Η συγκυρία δεν είναι από τις ευνοϊκές για τη χώρα μας. Βγαίνοντας από μια δεκαετία απανωτών Μνημονίων, η πραγματικότητα δείχνει ότι δεν έχουμε ακόμη καταστρώσει ένα συνολικό βιώσιμο σχέδιο ανάκαμψης. Παρ’ όλα αυτά, επειδή ο χρόνος και η τουρκική προκλητικότητα δεν περιμένουν, μπορούμε να κλείσουμε ραντεβού με την Ιστορία. Η εικόνα της χώρας μας στις διεθνείς της σχέσεις δεν είναι ακόμη αυτή που χρειαζόμαστε. Η Ευρωπαϊκή Ενωση πού και πού θυμάται να ξυπνήσει, το ΝΑΤΟ είναι στη σφαίρα της στρογγυλοποίησης, οι ΗΠΑ αποφάσισαν να έχουν στραμμένο το βλέμμα στη μύτη τους, κάνοντας σημαία το «America First», μας στηρίζουν μόνο όταν και όσο θέλουν να τηρήσουν τα προσχήματα. Η Ρωσία κάνει το δικό της «παιχνίδι» με πολυεργαλείο την Τουρκία.