Οσοι εκτιμούσαν πως η εικόνα των δύο χθεσινών μονομάχων του ΟΑΚΑ θα ήταν αυτή που έβγαζαν το τελευταίο διάστημα, έπεσαν έξω. Γιατί πολύ απλά, τα δυνατά παιχνίδια, τα ντέρμπι κατά το κοινώς λεγόμενο, έχουν τους δικούς τους κανόνες.
Ο Παναθηναϊκός εδώ και κάμποσο διάστημα βρισκόταν στο μέσο μιας δίνης. Η κρίση έμοιαζε να είναι βαθιά. Ελάχιστοι μπορούσαν να προβλέψουν τον τρόπο αντίδρασής του. Κι όμως, το Τριφύλλι εμφανίστηκε αποφασισμένο να αφήσει πίσω τα άσχημα αποτελέσματα. Εστω και στο 90′, έστω και εκμεταλλευόμενο το δεύτερο υπέρ του πέναλτι, τα κατάφερε. Πήρε έναν βαθμό που τούτη τη στιγμή μοιάζει με οξυγόνο. Επιτρέπει σε παίκτες να προπονητή να δουλέψουν με σχετική ηρεμία ώστε να βελτιωθούν και να καλύψουν το χαμένο έδαφος.
Ο Ολυμπιακός από την άλλη, δεν είχε σχέση με την ομάδα που στρίμωξε για τα καλά την Τότεναμ. Κάτι η ελάχιστη διάθεση για αλλαγές από τον προπονητή και κάτι η κούραση, οδήγησαν την ομάδα να μην έχει τη φρεσκάδα των πρόσφατων εμφανίσεών της και να χάσει τους πρώτους βαθμούς σε αυτή τη διοργάνωση. Κρατούσε μέχρι και λίγο πριν από το φινάλε τη νίκη και τελικά την έχασε. Εχουμε, όμως, να κάνουμε με Μαραθώνιο. Ο Ολυμπιακός έχει όλα τα φόντα να επανέλθει στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο. Ας πούμε χθες ότι έκανε μια στάση. Γιατί θα έπρεπε να κάνει διαφορετικό «διάβασμα» των δεδομένων και να παρουσιαστεί ανανεωμένος, με αυξημένη διάθεση και κυρίως περισσότερες δυνάμεις. Τα συνεχή παιχνίδια και μάλιστα όταν αυτά είναι ανταγωνιστικά, αφαιρούν ενέργεια και αυτή χρειάζεται να αναπληρωθεί. Η συνέχεια προδιαγράφεται άκρως ενδιαφέρουσα και, άλλωστε, όλες πλέον οι ομάδες μετρούν απώλεια βαθμών.
