Είναι η ιστορία που παλιότερα γνωρίσαμε – και στον κινηματογράφο, διά χειρός Ανρί Ζορζ Κλουζό – ως «Διαβολογυναίκες». Στις «Διαβόλισσες» λοιπόν (εκδ. Αγρα, μτφ. Ελγκα Καββαδία, 2018) εμφανίζονται για πρώτη φορά τα χαρακτηριστικά στοιχεία της πεζογραφίας των Μπουαλό – Ναρσεζάκ: το τριγωνικό μοτίβο, το επαρχιακό σκηνικό, το κίνητρο ενός δράστη που βασανίζεται από τύψεις και φόβο, η συνάφεια αθωότητας και ενοχής. Στην υπόθεση: ο Φερντινάν επιστρέφει κάθε Σάββατο βράδυ στη σύζυγό του Μιρέιγ, ενώ έχει την ερωμένη Λουσιέν. Οι δύο εραστές πνίγουν τη Μιρέιγ, αλλά το επόμενο πρωί το πτώμα εξαφανίζεται…







