Κι εκεί που νομίζεις ότι τα έχεις δει όλα με τον Τζοβάρα την Κυριακή στο Κλεάνθης Βικελίδης, έρχεται ο Τσαμούρης τη Δευτέρα στη Λαμία και του παίρνει μέσα από τα χέρια τη χρυσή σφυρίχτρα. Στο βόλεϊ το χέρι του Βιεϊρίνια θα το έλεγες «πιαστό». Στο ποδόσφαιρο, για να θυμηθούμε και τον παοκτζή Σταύρο Τσιώλη, «ο ορισμός του πέναλτι κυρία μου». Και να πεις ότι ήτανε καμιά δύσκολη φάση; Οτι ο διαιτητής δεν είχε καλό οπτικό πεδίο; Κι από τις απέναντι πολυκατοικίες έξω από το γήπεδο είδαν το σηκωμένο χέρι του Βιεϊρίνια να διώχνει την μπάλα. Ο Τσαμούρης το είδε αλλά φοβήθηκε να το δώσει. Ο τέταρτος ο Βρέσκας το είδε κι έκανε την πάπια. Ο βοηθός ο Κωνσταντόπουλος, που το είδε κι αυτός, θα ήταν το κορόιδο να βγάλει το φίδι από την τρύπα; Ιδού λοιπόν τα έργα και οι ημέρες του διαβόητου Μέλο Περέιρα. Του εκλεκτού της FIFA, για να καταλαβαινόμαστε. Κι επειδή το καλό είναι και ακριβό, το κόστος της μηνιαίας αποζημίωσης του εν λόγω Περέιρα ανέρχεται στις 22.500 ευρώ.
Κυνηγημένος
Χωρίς να συμπεριλαμβάνονται τα παρελκόμενα: Τα έξοδα για στέγαση, αυτοκίνητο, μετακινήσεις εντός κι εκτός Ελλάδος, προσωπική φρουρά. Μιλάμε για έναν τύπο που έφυγε κυνηγημένος από την Πορτογαλία. Επειδή αβαντάριζε την Μπενφίκα. Αυτόν βρήκαν να στείλουν στην Ψωροκώσταινα για να φτιάξει τη Διαιτησία. Για να κρατάει κατά περίπτωση τα μπόσικα ή το φανάρι. Ανάμεσα στους δύο χαλίφηδες της νέας κατάστασης στην ΕΠΟ. Την ισορροπία στις απαιτήσεις. Ποιοι διαιτητές θα μπούνε και θα βγούνε από τον πίνακα, ποιοι θα οριστούν κάθε αγωνιστική. Κι όταν παίρνεις αυτά τα λεφτά, θα πάρεις και χαρτάκι. Σιγά που θα καθόταν ν’ ασχοληθεί ο Περέιρα ποιοι είναι οι ικανοί διαιτητές για να ανέβουν στη Σούπερ Λίγκα. Πήρε το χαρτάκι με τα δικά μας παιδιά από τις δικές μας Ενώσεις κι έκανε κουμάντο. Επειδή όμως, ποτέ και πουθενά στο ποδόσφαιρο, δεν ευδοκίμησε η μοιρασιά, ο πονηρός και καπάτσος Πορτογάλος βρήκε τη λύση.
Κέντα
Αφού ο ένας μετά τον άλλον οι «κορυφαίοι» έλληνες διαιτητές, βγήκαν αναξιόπιστοι, κατέφυγε στους ξένους. Αυτό ακριβώς είναι το αποτέλεσμα. Να γυρίσουμε στη δεκαετία του ’70. Να επανέλθουν, ύστερα από μισό αιώνα, οι ξένοι διαιτητές. Αυτό και μόνο, αναδεικνύει το μέγεθος της παταγώδους αποτυχίας. Να βγουν οι έλληνες διαιτητές σκάρτοι και να σφυρίζουν τα δύσκολα ματς ξένοι. Τα εύκολα, εκεί που παίζουν οι μικροί, τσιμέντο να γίνουν. Ο κάθε Λάμπρου, μαθαίνει κουρέας στου κασίδη το κεφάλι. Σφυρίζει στο Λάρισα – Ξάνθη και το τινάζει στον αέρα. Κι επειδή όπως λέει και το τραγούδι, «όσο υπάρχει τράπουλα θα βγαίνουνε ρηγάδες», εμφανίζονται καινούργια φυντάνια. Οπως η βοηθός Δέτση τις προάλλες στο Αγρίνιο. Πάνω η σημαία στο πρώτο ημιχρόνιο στις επιθέσεις του Παναιτωλικού, κάτω η σημαία στο δεύτερο στις επιθέσεις της ΑΕΚ. Κι όταν για να κάνεις ρουσφέτια βάζεις διαιτητές από τον σωρό, πέφτεις στην κέντα Τζοβάρα.
Τζιμάνια
Για να έρθει ο Τσαμούρης στη Λαμία και να σπάσει όλα τα κοντέρ. Ο Τζοβάρας στο Κλεάνθης Βικελίδης δεν είχε καλή θέση και την πάτησε ενώ η μπάλα είχε βρει στο σώμα του Γιόχανσον. Και βρίσκει την ευκαιρία στις καθυστερήσεις. Με το που έρχονται σε επαφή ο Σιώπης με τον Μπουζούκη, δίνει πέναλτι υπέρ του Παναθηναϊκού για να ρεφάρει. Με το χέρι του Βιεϊρίνια σε κοινή θέα, ο Τσαμούρης τι δικαιολογία μπορεί να έχει; Ποιος να ελέγξει όμως τον Πορτογάλο; Τα τζιμάνια της FIFA που τον στείλανε; Η περίφημη η Επιτροπή Παρακολούθησης; Ο Αυστριακός, ο Μαλτέζος κι ο Ισπανός που επίσης καλοπληρώνονται και καλοπερνάνε; Στο ίδιο συνεργείο της FIFA ανήκουν. Η διαιτησία και κατ’ επέκταση το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι αιχμάλωτο των δεσμεύσεων του Περέιρα. Μ’ έναν πίνακα που στην πλειοψηφία του αποτελείται είτε από εξαρτημένους, είτε από ανίκανους, είτε από φοβισμένους διαιτητές.
