Η πολιτική ανηθικότητα της απαξίωσης της οικονομίας
Κύριε διευθυντά,
Αν και οι πολιτικές αποφάσεις εξαρτώνται από αλλά και καθορίζουν την οικονομία σε έναν διαρκή αέναο κύκλο, τα όρια της πολιτικής δεν πρέπει να ξεπερνιούνται και να επιβουλεύονται στοιχειώδη οικονομικά φαινόμενα.
(…) Οι αποφάσεις που παίρνονται στο πλαίσιο της κανονιστικής οικονομικής (normative economics) που χαρακτηρίζονται από ιδεολογική απόχρωση, καθώς η αντικειμενικότητα των μοντέλων της θετικής οικονομικής σταματάει να μπορεί να δώσει λύσεις, είναι σεβαστές. Δεν γίνεται αλλιώς. Τα μοντέλα κάνουν χαρτογράφηση μιας κατάστασης αλλά οι τελικές αποφάσεις για τα μέτρα και τις μεταρρυθμίσεις είναι κανονιστικά – πολιτικά ζητήματα. Η πολιτική αλητεία ξεκινάει από τη στιγμή που δεν ενημερώνεις τον κόσμο για τα αποτελέσματα μιας πολιτικής όπως προκύπτει από τα οικονομικά υποδείγματα της θετικής οικονομικής (positive economics) και τον αντίκτυπο στην καθημερινή ζωή τους. Αντίθετα προσπαθείς με βαρύγδουπα ιδεολογικά μανιφέστα να επικαλεστείς το συναίσθημα, να δημιουργήσεις έναν συναισθηματικό παροξυσμό που δεν αφήνει χώρο στην ευθυκρισία και την κοινή λογική να δράσουν.
(…) Η απαξίωση των οικονομικών επιπτώσεων με τις λαϊκίστικές φωνές να χτυπάνε στις πιο ευαίσθητες ανθρώπινες χορδές του θυμικού και της ελπίδας έχουν μακροχρόνιες επιπτώσεις και δεν δημιουργούν τις προϋποθέσεις πολιτικής και κοινωνικής ωριμότητας. Είναι πολιτικός τυχοδιωκτισμός να μην τονίζονται σκόπιμα οι ολέθριες οικονομικές επιπτώσεις και να καλύπτονται από περίφημα ιδεολογικά μανιφέστα που ξεσηκώνουν.
Μιλάω για την ανάσα αξιοπρέπειας που θα έδινε το Οχι στο δημοψήφισμα, για την τραγική κατάσταση στη Βενεζουέλα και για την κατάρρευση της τουρκικής οικονομίας, καθώς η αυτοπεποίθηση του Ερντογάν δεν αρκεί για να δώσει άμεση αναβάθμιση στην ποιότητας ζωής των πολιτών.
Το παράδοξο σε όλη την υπόθεση είναι ότι η περιφρόνηση της οικονομίας έχει στόχο την πολιτική σωτηρία που συνεπάγεται άμεσα οικονομικά οφέλη για τα άτομα. (…) Οι λέξεις που δημιουργούν συναισθηματική ένταση είναι ασφαλώς καλύτερη φαρέτρα με βέλη για την αιχμαλώτιση ψηφοφόρων. Αλλά είναι οι λέξεις που περιγράφουν τα οικονομικά φαινόμενα και τις επιπτώσεις που μιλάνε με αλήθεια. Και η αλήθεια πάντα οδηγεί στο φως.
Γιώργος Σιούτζος
Η τραγωδία του 1922
Κύριε διευθυντά,
Το πόνημα του συνεργάτη σας κ. Μαλούχου για τα μικρασιατικά αφήνει μετέωρο τον αναγνώστη για τα αίτια της τραγωδίας του 1922. Ιστορικά, η Ιωνία ήταν πολιτισμικά ισάξιο τμήμα της κλασικής Ελλάδος, το ηπειρωτικό (σημερινή Ελλάδα), η Νέα Ελλάδα (από Ρώμη μέχρι Σικελία) και η Ιωνία. Και οι τρεις περιοχές απολάμβαναν τον διεθνή θαυμασμό.
Αμα τη εμφανίσει του ισλαμισμού, το όποιο ελληνικό στοιχείο, πιεζόμενο κυρίως από το Τουρκεστάν, περιορίστηκε στην περιοχή της Κωνσταντινουπόλεως και σε κάποιες παραλιακές πόλεις του Ευξείνου(παλαιό Βυζάντιο). Οι πολιτισμικές διαφορές υλοποιούντο σε κόντρες καθημερινής βάσεως, αίτινες ενισχύοντο από την, καθαρώς, σχεδόν, χριστιανική Ελλάδα. Ανεπτύχθη λοιπόν μίσος των λαών εντεύθεν και εκείθεν του Αιγαίου με προκλητικά συνθήματα.
Οι ανατολικά του Αιγαίου έφεραν βαρέως το γεγονός ότι οι αγώνες του 1821 προκάλεσαν τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οι δυτικά αντιδρούσαν με διεκδικήσεις τύπου «μαρμαρωμένου βασιλιά». Το σκηνικό, παρερχομένου του χρόνου, γινόταν ολοένα οξύτερο και αμφότερες οι πλευρές αναζητούσαν ευκαιρίες ικανοποιήσεως των διεκδικήσεών των. Ετσι οι Ελληνες βρήκαν την ευκαιρία των Βαλκανικών Πολέμων, ενισχυθέντες από την φιλοδοξίαν του Ελευθερίου Βενιζέλου, ερήμην βεβαίως των παραδοσιακών τους συμμάχων, και έφθασαν στον Γάγγη.
Κατόπιν αντεπίθεσης των Τούρκων, οι Ελληνες υπέστησαν σφοδρή ήττα, επηκολούθησε αξιολύπητη οπισθοχώρηση του ελληνικού Στρατού, με τα γνωστά γεγονότα πυρπολισμού της Σμύρνης και την εσπευσμένη διαφυγή του ελληνικού πληθυσμού.
Προς επίρρωσιν των ανωτέρω, θυμίζω την προσφάτως ανταλλαγήν σκληρών δηλώσεων του Προέδρου της Δημοκρατίας, όστις συνιστούσε στον κ. Ερντογάν να σταματήσει τις προκλητικές διεκδικήσεις του στο Αιγαίο, για να μην αναγκαστούμε οι Ελληνες να επαναλάβουμε τον αγώνα του 1821 και, σχεδόν αυθημερόν, απάντηση να ξαναδιαβάσει την Ιστορία, να δει τη σαρδελοποίηση των Ελλήνων στον Σαγγάριο, συμπληρώνοντας άποψη, προφανώς, παραχάραξης της Ιστορίας, ισχυριζόμενος ότι τη Σμύρνη έκαψαν οι Ελληνες και όχι οι Τούρκοι.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία,
Στέφανος Μπρούμας
Vidcast: Face2Face
Τελευταία Νέα