ΤΑ ΝΕΑ

Στις χθεσινές συζητήσεις των μόνιμων αντιπροσώπων ετοιμάστηκε ένα προσχέδιο συμπερασμάτων για τη σημερινή Σύνοδο Κορυφής  σύμφωνα με το οποίο η  Ευρωπαϊκή Ενωση θα διευρύνει τον κατάλογο των ατόμων και των επιχειρήσεων από την Τουρκία που θα υποστούν κυρώσεις για τις δραστηριότητες στην Ανατολική Μεσόγειο. Και θα εξετάσει τις επιλογές της τον Μάρτιο.  

Πόσοι από αυτούς που σήμερα δηλώνουν αρνητικοί στο εμβόλιο, θα ήταν το ίδιο διστακτικοί αν ο κορωνοϊός ονομαζόταν πολιομυελίτιδα, ιλαρά ή ευλογιά; Γιατί σ' αυτές τις περιπτώσεις ο εμβολιασμός είναι πράξη προστασίας, ενώ στην περίπτωση του Covid-19 η επιστήμη δεν χαίρει της ίδιας εμπιστοσύνης; Η απάντηση κρύβει μια πικρή αλήθεια: εδώ και καιρό, ο εμβολιασμός εν γένει έχει πάψει να θεωρείται αυτονόητος.

Δύο είναι τα βασικά ερωτήματα σε σχέση με την πιθανότητα επιβολής κυρώσεων στην Τουρκία από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Το ένα είναι αν υπάρχει η απαιτούμενη συναίνεση στους κόλπους του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Η απάντηση είναι αρνητική. Είναι πιθανότερο να αποφασίσει το αμερικανικό Κογκρέσο κυρώσεις στην Αγκυρα για την αγορά των πυραύλων S-400 από το να τιμωρήσει την ερχόμενη εβδομάδα η ΕΕ την κυβέρνηση Ερντογάν για την προκλητική της συμπεριφορά στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο.

Το Συμβούλιο της Επικρατείας αποφάνθηκε ότι η συνταγματική δημόσιου σκοπού πρόβλεψη του κράτους να λαμβάνει μέριμνα για τη δημόσια υγεία επιτρέπει να διαγράφονται από τους παιδικούς σταθμούς και τα νηπιαγωγεία τα παιδιά, σε περίπτωση κατά την οποία οι γονείς αρνούνται να τα εμβολιάσουν. Και πολύ σωστά έπραξε.  

Oι Ηνωμένες Πολιτείες είναι, ως γνωστόν, η χώρα όπου, αντίθετα με την Ευρωπαϊκή Ενωση, ξέρεις σε ποιον να τηλεφωνήσεις αν χρειάζεσαι κάτι. Είναι επίσης η χώρα που χαρακτηρίζεται από τη συνέχεια της εξωτερικής της πολιτικής. Οι αποφάσεις που θα λάβει έτσι ο απερχόμενος πρόεδρος Τραμπ μέχρι την ημέρα που θα παραδώσει την εξουσία, όπως η επιβολή νέων κυρώσεων κατά της Κίνας, δεν θα ανατραπούν, σε πρώτο τουλάχιστον στάδιο, από τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο Μπάιντεν.

Είναι κοινός τόπος πως η κρίση της πανδημίας είναι πρωτόγνωρη όχι μόνο για τη χώρα μας, αλλά για όλο τον κόσμο. Η αντιμετώπισή της και εδώ αναπροσανατολίζει τις πολιτικές, διαμορφώνει επείγουσες στρατηγικές, επιτάσσει ευελιξία και ένα νέο crisis management για τη διάσωση του πληθυσμού και τη στήριξη του ΕΣΥ.

«Επιθετική», «προκλητική», «απογοήτευση»: σε μια μετριοπαθή και χαμηλών τόνων πολιτικό όπως η Ανγκελα Μέρκελ, τέτοιες λέξεις αποκτούν ακόμη μεγαλύτερο βάρος. Με τις δύο πρώτες, η γερμανίδα καγκελάριος χαρακτήρισε τη συμπεριφορά της Τουρκίας στη Μεσόγειο. Με την τρίτη, περιέγραψε τα δικά της αισθήματα για τα πενιχρά αποτελέσματα που είχαν οι προσπάθειές της για την αποκλιμάκωση της έντασης.

Σήμερα συμπληρώνεται ένας μήνας από τη μέρα που το νησί της Σάμου βρέθηκε αντιμέτωπο με το μένος του Εγκέλαδου. Κι όμως, οι κάτοικοί του συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν τα μεγάλα προβλήματα που προκάλεσαν στην καθημερινότητά τους τα 6,9 ρίχτερ, όπως αποκαλύπτει το ρεπορτάζ των «ΝΕΩΝ». Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους. Τετρακόσιοι άνθρωποι ζουν ακόμη σε […]

Τι κοινό έχει ένας πιτσιρικάς από το Μπουένος Αϊρες με έναν παππού από τη Νάπολι; Ο πρώτος μεγάλωσε με ιστορίες για τον μεγάλο Μαραντόνα. Ο δεύτερος τον είδε με τα μάτια του να παίζει, να οδηγεί την ομάδα της καρδιάς του στην κατάκτηση δύο καμπιονάτο και ενός Κυπέλλου UEFA. Τι ενώνει έναν αριστοκράτη Βρετανό που ψήφισε υπέρ του Brexit με έναν ψηφοφόρο της Ανγκελα Μέρκελ από το Σαρλότενμπουργκ του Βερολίνου; Το 1986 και οι δύο είδαν τον Ντιεγκίτο, με θεϊκή παρέμβαση ή όχι, να τους στερεί το Μουντιάλ. Αν συμφωνήσουμε πως οι μύθοι είναι συλλογικά όνειρα, τότε ο Μαραντόνα κατάφερε, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, να μας κάνει να ονειρευόμαστε μαζί. Κι ας μην άντεξε το βάρος της αποστολής του.

Πιθανώς οι αντιπολιτευόμενες δυνάμεις δεν το καταλαβαίνουν μα ο πολιτικός χρόνος για τη χώρα είναι κρίσιμος και καθοριστικός για την επόμενη δεκαετία.

Η βία κατά των γυναικών δεν έχει πατρίδα. Δεν έχει χρώμα, θρησκεία ή κοινωνική τάξη. Eχει όμως πάντα τον ίδιο αντίκτυπο για το θύμα και την κοινωνία που την ανέχεται. Στην πραγματικότητα, η βία εναντίον των γυναικών είναι ένδειξη ότι κάτι πάει στραβά. Oσοι μαθαίνουν να γυρνούν από την άλλη για να μην έρθουν αντιμέτωποι με φαινόμενα λεκτικής, σωματικής και σεξουαλικής βίας είναι εκείνοι που δεν έχoυν μάθει ακόμα να αντικρίζουν το πρόσωπο του τέρατος, που δεν θέλουν να παλέψουν ενάντια στις αδυναμίες τους.

Ευσεβής πόθος του ΣΥΡΙΖΑ είναι μια ευρεία αντιπολίτευση της οποίας θα ηγείται ο ίδιος και θα εκταμιεύει μόνος χρησιμοποιώντας τους άλλους. Μια τακτική που επιχείρησε να ακολουθήσει με τη φετινή επέτειο του Πολυτεχνείου - όπου και σύρθηκε πίσω από μια πρωτοβουλία του ΚΚΕ κατά της κυβέρνησης - και που όπως φαίνεται θέλει να επαναλάβει.

Ολες μας οι ελπίδες για την υπέρβαση αυτής της πρωτοφανούς υγειονομικής κρίσης, το ξέρουμε πια καλά, στηρίζονται στο εμβόλιο. Ή, καλύτερα, στα εμβόλια. Ευτυχώς τα νέα είναι καλά: η αποτελεσματικότητα τριών εμβολίων κινείται μέχρι στιγμής πάνω από το 90%, ενώ τις επόμενες εβδομάδες αναμένονται ανακοινώσεις και για άλλα. Αν δεν υπάρξουν ανατροπές, με το νέο έτος θα αρχίσουν και οι εμβολιασμοί. Βλέπουμε επιτέλους την έξοδο του τούνελ.

Ζούμε δύσκολους καιρούς, σε μια χώρα που πριν προλάβει καλά καλά να νιώσει ότι βγήκε από την κρίση των Μνημονίων, βυθίστηκε ξαφνικά, μαζί με όλο τον υπόλοιπο πλανήτη, στη βαθιά κρίση της πανδημίας, απέναντι σε έναν άγνωστο εχθρό. Εναν ιό που δεν απειλεί μονάχα την ανθρώπινη ζωή αλλά διακόπτει την οικονομική δραστηριότητα, βαθαίνει τις ανισότητες, δηλητηριάζει τις κοινωνίες και δοκιμάζει τις ψυχικές αντοχές των ανθρώπων.

Το τούνελ δεν είναι τελείως σκοτεινό, ένα αχνό φως έχει αρχίσει να φαίνεται. Σε εθνικό επίπεδο, με μια πρώτη εικόνα αναχαίτισης του κορωνοϊού στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη και με τη διαπίστωση - όπως έγραψαν χθες «ΤΑ ΝΕΑ» - ότι παρά τις εκατόμβες των νεκρών η Ελλάδα εξακολουθεί να τα πηγαίνει καλύτερα από τις περισσότερες άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

H Αμερική και η Ρωσία σημειώνουν καθημερινά νέα ρεκόρ. Η Αγγλία, η Γαλλία, η Ισπανία, η Ιταλία στενάζουν. Η Γερμανία επιβάλλει αυστηρότερα μέτρα. Η Σουηδία αντελήφθη κι αυτή τη σοβαρότητα της κατάστασης. Και, βέβαια, η Ελλάδα θρηνεί κάθε μέρα δεκάδες νεκρούς. Μόνο οι ανακοινώσεις για την αποτελεσματικότητα των εμβολίων προσφέρουν την ελπίδα ότι το επόμενο καλοκαίρι θα αρχίσουμε να επιστρέφουμε σε κάποια κανονικότητα.

Οι νεκροί στην Ελλάδα από την πανδημία ξεπέρασαν τους 1.100. Ο αριθμός των διασωληνωμένων αυξάνεται διαρκώς και το σύστημα υγείας κινδυνεύει με κατάρρευση. Το δεύτερο κύμα έχει φτάσει στην κορύφωσή του και εξαρτάται από τη συμπεριφορά όλων μας το αν θα συνεχίσει να θερίζει τις επόμενες εβδομάδες ή αν θα ανακοπεί.

To μέρος των απομνημονευμάτων του Μπαράκ Ομπάμα που δημοσιεύουν σήμερα κατ' αποκλειστικότητα «ΤΑ ΝΕΑ Σαββατοκύριακο», και αφορά τις σκέψεις και τις παρεμβάσεις του για τη σωτηρία της Ελλάδας, είναι συναρπαστικό.

Αν η κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο ήταν μαθηματική εξίσωση, τότε η Τουρκία θα ήταν ο άγνωστος παρονομαστής. Η ηγεσία της είναι απρόβλεπτη, ανεξέλεγκτη και αρέσκεται να ξεπερνάει τα όρια που έχουν τεθεί με στόχο το μίνιμουμ της συνεννόησης. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ρισκάρει στις σχέσεις του με τον δυτικό κόσμο, όμως η τακτική της αυξημένης έντασης που ξεκίνησε στα τέλη του 2019 στον Εβρο και συνεχίζεται με τις διαρκείς παράνομες Navtex έπιασε στον ύπνο τόσο την Ελλάδα όσο και την Ευρώπη.

Οι μέρες της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και οι μέρες όπου το κόμμα της Κουμουνδούρου επέστρεψε στα έδρανα της αξιωματικής Αντιπολίτευσης κόμισαν έναν ευφυή νεολογισμό στην πολιτική σκηνή: τον πολακισμό.

Τα κυβερνητικά στελέχη και η επιστημονική κοινότητα το επαναλαμβάνουν σχεδόν μονότονα: Για να αποδώσουν τα μέτρα κατά της διασποράς του κορωνοϊού και να αποσυμπιεστεί το Εθνικό Σύστημα Υγείας, θα πρέπει όλοι μας να τα τηρήσουμε ευλαβικά. Ισως οι εκκλήσεις τους δεν ακούγονται πια με την ίδια προσοχή.

Οι πρώτες μέρες του δεύτερου λοκντάουν έδειξαν μια τάση: η ετοιμότητά μας δεν είναι η ίδια με εκείνη που επιδείξαμε την άνοιξη. Η αυξημένη κίνηση στους δρόμους, τα κρυφά πάρτι και οι διαδηλώσεις των αρνητών της μάσκας ρισκάρουν ακόμα τη ζωή των υπολοίπων, που εφαρμόζουν κατά γράμμα τα μέτρα ασφαλείας.

Η πολιτική αλλαγή στις ΗΠΑ και η επικράτηση των Δημοκρατικών και του Τζο Μπάιντεν χαιρετίζεται ήδη από πολλούς ηγέτες και πολιτικές δυνάμεις σε όλο τον κόσμο. Είναι λογικό, το εκλογικό αποτέλεσμα και η εξέλιξη της εκλογικής μάχης να συγκέντρωνε και να συγκεντρώνει το ενδιαφέρον όλου του πλανήτη λόγω και του ότι οι ΗΠΑ αποτελούν κορυφαίο πολιτικό, οικονομικό και γεωπολιτικό πόλο. Βεβαίως, παρατηρείται το φαινόμενο και στη χώρα μας - πέραν των θεσμικών συγχαρητηρίων του Πρωθυπουργού και της Εθνικής Αντιπροσωπείας που είναι αυτονόητα και σωστά - να σημειώνονται πανηγυρισμοί από δημοσιολόγους ή και πολιτικούς επειδή πιθανώς θεωρούν πως ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ θα μεταβάλει απότομα και στο ευμενές τη θέση της πατρίδας μας στον ρευστό γεωπολιτικό χάρτη.

Η κριτική είναι θεμιτή, χρήσιμη και αναγκαία. Οχι προς τους επιστήμονες: αυτοί διαβάζουν, παρακολουθούν, συζητούν, κρίνουν, ψηφίζουν, προτείνουν - αλλά δεν αποφασίζουν. Τις αποφάσεις, αφού ακούσει τους επιστήμονες, τις λαμβάνει η κυβέρνηση και εν τέλει ο Πρωθυπουργός. Εκείνοι λοιπόν μπορεί και πρέπει να δέχονται κριτική για τις όποιες καθυστερήσεις, τα λάθη ή τις αστοχίες τους στη διαχείριση αυτής της κρίσης

Τις ώρες που γράφονταν ετούτες οι γραμμές το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών ήταν ακόμη αμφίρροπο. Αυτό από μόνο του ως γεγονός αρκεί για να δούμε ορισμένες αλήθειες που πιθανώς συχνά διαφεύγουν από την ευρωπαϊκή ανάγνωση των διεργασιών στις ΗΠΑ. Η Αμερική είναι πια μια βαθιά διχασμένη χώρα. Μια χώρα πολωμένη και διαιρεμένη πάνω σε μια σειρά ζητημάτων. Ο Τραμπ, ευφυώς για τα δικά του δεδομένα, ενθάρρυνε αυτές τις πολώσεις. Το φαινόμενο του «τραμπισμού» βαθύ και ριζωμένο πια στις ΗΠΑ διαβάστηκε με επιπολαιότητα στην εδώ μεριά του Ατλαντικού.

Οι πληροφορίες θέλουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη να ανακοινώνει σήμερα νέα καθολική καραντίνα. Πρόκειται για μια απόφαση που προφανώς δεν ελήφθη ελαφρά τη καρδία από το Μέγαρο Μαξίμου, ήταν εμφανές πως όλες οι πιθανές εναλλακτικές εξετάστηκαν διεξοδικά. Στο τέλος, όμως, το συμπέρασμα δεν άλλαξε: η ζωή των πολιτών δεν μπαίνει στη ζυγαριά.

Τα μέτρα που συμφωνήθηκαν ανάμεσα στον Πρωθυπουργό και τους πρυτάνεις υπό το σοκ της επίθεσης στον πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου είναι αναγκαία και έπρεπε να έχουν ληφθεί νωρίτερα. Τα πανεπιστήμια πρέπει με κάποιον τρόπο να φυλάσσονται. Η είσοδος στις κτιριακές τους εγκαταστάσεις δεν μπορεί να είναι ελεύθερη. Και η φοιτητική ιδιότητα δεν συμβιβάζεται ούτε με βανδαλισμούς ούτε με πράξεις βίας εναντίον πανεπιστημιακών δασκάλων.

Η σημερινή ημέρα είναι από όλες τις απόψεις ιστορική. Δεν κορυφώνεται απλώς η εκλογική διαδικασία στις ΗΠΑ για την ανάδειξη του νέου προέδρου.

«Δεν επιτρέπεται καμιά ανοχή». Ετσι κατέληγε την περασμένη Παρασκευή το κύριο άρθρο αυτής της εφημερίδας σχετικά με τη φασιστική επίθεση κατά του πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου. Η αποκρουστική φωτογραφία που δημοσιοποίησαν στη συνέχεια οι δράστες καθιστά την πάνδημη αντίδραση στην πράξη τους ακόμη πιο επιτακτική. Στο εξής, όποιος σιωπά είναι συνυπεύθυνος. Οποιος ανέχεται είναι συνένοχος.

Είμαστε όλοι Γάλλοι. Είμαστε όλοι Γάλλοι όχι γιατί απλά στηρίζουμε μια σύμμαχο χώρα. Ούτε διότι έτυχε να γειτονεύουμε με μια χώρα που ο ηγέτης της καλλιεργεί τη μισαλλοδοξία και προσπαθεί να ηγηθεί ενός θρησκευτικού πολέμου.   

«Επιτέλους τέλος!» έγραψε ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη στις 11 Οκτωβρίου του 2019 στο Twitter, αναφερόμενος σε επιχείρηση της Αστυνομίας δίπλα στο κτίριο του Οικονομικού Πανεπιστημίου, κατά τη διάρκεια της οποίας βρέθηκαν ναρκωτικά, πιστόλια και άλλα αντικείμενα. «Η νομιμότητα επιστρέφει, τα πανεπιστήμια θα καθαρίσουν», είπε μερικές εβδομάδες αργότερα στη Βουλή, απαντώντας στις επικρίσεις για τον τρόπο που έδρασε η ΕΛ.ΑΣ. σε έφοδό της μέσα στην παλιά ΑΣΟΕΕ.

«Εμείς οι Ελληνες να πάρουμε τη μοίρα μας στα χέρια μας»: η φράση ανήκει στη Γιάννα Αγγελοπούλου, την πρόεδρο της Επιτροπής 2021, που έχει μπει στο στόχαστρο το τελευταίο διάστημα. Οποια γνώμη κι αν έχει κανείς για το πρότζεκτ του εορτασμού για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση ή ακόμα και για τα περίεργα παιχνίδια που παίζει καμιά φορά στο μυαλό η νοσταλγία, οφείλει να παραδεχτεί πως η Αγγελοπούλου δεν έχει άδικο.

Μέχρι πρότινος, στην Ευρώπη έδειχναν να μην έχουν αντιληφθεί τι εστί Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Πολλές φορές αντιμετώπισαν τις διαμαρτυρίες της Ελλάδας και της Κύπρου ως συνηθισμένη γκρίνια. Η ΕΕ είχε πάρει σωστά την απόφαση να δημιουργήσει δεσμούς με την τουρκική πλευρά, αγνοώντας όμως την έκταση του προβλήματος.

H σύγκρουση της Τουρκίας με την Ευρώπη, αλλά και με μεγάλο μέρος του υπόλοιπου κόσμου, είναι πλέον ολοκληρωτική. Και δεν αφορά φρεγάτες, πρόσφυγες ή κοιτάσματα φυσικού αερίου. Αλλά τον ίδιο τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής, όπως επισήμανε χθες ο Μαργαρίτης Σχοινάς απαντώντας σε επίθεση που εξαπέλυσε κατά της Ευρώπης ο υπεύθυνος επικοινωνίας του Ερντογάν.  

Η ιστορική απόφαση του δικαστηρίου που έστειλε στη φυλακή 39 πρώην βουλευτές και άλλα στελέχη της Χρυσής Αυγής έγινε δεκτή με ένα δάκρυ κι ένα αίσθημα λύτρωσης.