Η γνωστοποίηση της ποινής που επέβαλλε η UEFA στη Μάντσεστερ Σίτι «πάγωσε» την ποδοσφαιρική κοινή γνώμη. Ο διετής αποκλεισμός από τις διοργανώσεις της και το πρόστιμο των 30 εκατομμυρίων ευρώ, αλλάζουν πλήρως το προφίλ της απερχόμενης πρωταθλήτριας Αγγλίας και τη θέτουν στο περιθώριο.

Με την αυστηρότητα της τιμωρίας, η UEFA έστειλε το μήνυμα ότι έχει μηδενική ανοχή απέναντι στην παραβίαση του Financial Fair Play. Φυσιολογικά, η είδηση απασχόλησε και τους οπαδούς του Τριφυλλιού, οι οποίοι διαβάζουν για τις προσπάθειες του Γιάννη Αλαφούζου να πετύχει την άρση του αποκλεισμού του Παναθηναϊκού από την Ευρώπη ένα χρόνο νωρίτερα.

Ο συνδυασμός είναι αναπόφευκτος και εύλογα προκύπτει το συμπέρασμα ότι η UEFA δεν διάκειται θετικά σε ανάλογα αιτήματα. Ωστόσο, πρόκειται για δύο διαφορετικές περιπτώσεις που δεν πρέπει να συγχέονται.

Η Μάντσεστερ Σίτι τιμωρήθηκε από την UEFA επειδή επιχείρησε να την παραπλανήσει. Η αγγλική ομάδα παρουσίασε έγγραφα με εικονικές χορηγίες από εταιρίες συνδεδεμένες με τον ιδιοκτήτη της (τον Σεΐχη Μανσούρ των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων), για να δικαιολογήσει τις παραβάσεις στο Financial Fair Play. Κοινώς, η Σίτι κορόιδεψε την UEFA…

Από την άλλη, ο Παναθηναϊκός υπέπεσε σε άλλους είδους παραβάσεις: κήρυξε στάση πληρωμών και αδυνατούσε να πληρώσει. Πρόκειται για δύο εκ διαμέτρου αντίθετες κατηγορίες, με την σκόπιμη παραπλάνηση να έχει σαφώς μεγαλύτερη βαρύτητα ως παρατυπία. Εξαρχής, η προσπάθεια του Παναθηναϊκού δεν είναι εύκολη, αλλά δεν σχετίζεται με την ποινή της Μάντσεστερ Σίτι, την οποία αν η UEFA συγχωρούσε, θα άφηνε να εννοηθεί ότι δέχεται να τη… δουλεύουν.