Το «Carpe diem» μιας κλαψιάρας!

Μια μαμά, τρεις κόρες, η παραλία στη Νέα Χώρα Χανίων και μια μπάλα σαν το τόπι στην ταινία «Το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο», να πόσο απλά, τρυφερά και ανυποψίαστα αρχίζει η ιστορία της Φιλιώς Μανωλιουδάκη στην ελληνική υδατοσφαίριση.

Ηταν το καλοκαίρι του 1999 και εκεί που κολυμπούσαν ανέμελες οι δίδυμες αδερφές, έσκασε μια μπάλα πάνω τους! «Την πήραμε, την πετάξαμε πίσω και ως διά μαγείας ήρθε ένας κύριος και μας είπε να περάσουμε μια βόλτα από το κολυμβητήριο» θυμάται γελώντας η αρχηγός της ομάδας γουότερ πόλο του Ολυμπιακού.

Εκείνος ο κύριος λέγεται Μανώλης Φαρμάκης και κατάφερε με μια κουβέντα να… αποπλανήσει τη Φιλιώ και τη Μαρία. «Αρχίσαμε να παίζουμε, ύστερα έπιασε ο χειμώνας και σταματήσαμε, αλλά ο Φαρμάκης το βιολί του. Μας πέτυχε πάλι κάπου τον Μάρτιο, μας ρώτησε «Γιατί χαθήκατε;», ξαναμπήκαμε στην ομάδα του Ναυτικού Ομίλου Χανίων, κατακτήσαμε το πανελλήνιο πρωτάθλημα νεανίδων και κολλήσαμε»!

Δεκαοκτώ χρόνια αργότερα η Φιλιώ εξακολουθεί να ζει το όνειρό της, προς χάριν του οποίου (κάνει όσες δουλειές του σπιτιού προλαβαίνει, αλλά) αφήνει το μαγείρεμα στα χέρια του συζύγου της Μάρκο Μίτσιτς, με τον οποίο γνωρίστηκαν στο κολυμβητήριο του Πειραιά, όταν ο σέρβος πολίστας αγωνιζόταν στον Εθνικό.

Δώσ’ της μπάλα από μικρή και πάρ’ της την ψυχή! Επαιζε μπάσκετ, βόλεϊ, ακόμη και ποδόσφαιρο, ένα φεγγάρι ασχολήθηκε και με τον στίβο τρέχοντας 800 μέτρα, «αλλά φαίνεται πως το πεπρωμένο μου ήταν το γουότερ πόλο, που όχι μόνο δεν με ζόρισε, αλλά πάντοτε αισθανόμουν ότι μου έβγαινε σαν κάτι έμφυτο». Κάπου εκεί, ανάμεσα στις μπάλες και στο κόλλημα με τα σπορ, προέκυψε εξ αποστάσεως και ο Ολυμπιακός, χωρίς τότε να περνάει από το μυαλό της τι θα συνέβαινε αργότερα στη ζωή της. «Ημουν… Γαυράκι από μικρή, μάλιστα στο δωμάτιό μου είχα κρεμάσει μια αφίσα της ομάδας μπάσκετ που στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης το 1997 στη Ρώμη. Τότε μου άρεσαν πολύ ο Σιγάλας, ο Ρίβερς και ο Τόμιτς, αλλά δεν είχε περάσει ποτέ από το μυαλό μου ότι κάποια στιγμή θα γινόμασταν συνάδελφοι. Το ονειρευόμουν αυτό από μικρή, αλλά προσγείωνα απότομα τον εαυτό μου, λέγοντας ότι δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ».

Ε, λοιπόν, ποτέ μην πεις «ποτέ»! Εκτός από τον Σιγάλα, τον Ρίβερς και τον Τόμιτς του 1997, η Φιλιώ έγινε συνάδελφος και με τον… Ζιοβάνι, κάποιοι μάλιστα της κόλλησαν αυτό το παρατσούκλι το 2011 ύστερα από μερικά συνεχόμενα γκολ με μακρινά σουτ. «Είσαι ο Ζιοβάνι του νερού» της είπαν και την έστειλαν αδιάβαστη! Η Μανωλιουδάκη το φυσάει και δεν κρυώνει που δεν φορά το σκουφάκι με το Νο 7, αλλά ας όψεται η Βάσω Μαυρέλη, που το είχε καπαρωμένο το 2007, όταν ελόγου της αρίβαρε στον Πειραιά προερχόμενη από μια διετή θητεία στη Γλυφάδα. Το φορούσε στα Χανιά, στη Γλυφάδα και για ένα φεγγάρι στην Εθνική, αλλά δεν της έκατσε στον Ολυμπιακό, στον οποίο αγωνίζεται με το Νο 5. Μπορεί να μη φορά το Νο 7 στο σκουφάκι της, αλλά το έχει πάνω στο κορμί της σε τατουάζ, μαζί με το σήμα του δαφνοστεφανωμένου εφήβου, ο οποίος εικονίζεται περιστοιχισμένος από τους τίτλους τους οποίους έχει κατακτήσει με τον Ολυμπιακό. «Πρέπει όμως να ξαναπάω στο εργαστήριο γιατί στο μεταξύ πήραμε και άλλα τρόπαια και πρέπει να τα προσθέσω». Το πρώτο τατουάζ η Φιλιώ το χτύπησε το 2010 και πρόκειται για τη φράση «Carpe diem» από την ταινία «Ο κύκλος των χαμένων ποιητών», που αποτελεί το μότο της ζωής της και ταιριάζει κιόλας με την ψυχοσύνθεσή της, υπό την έννοια ότι «είμαι επίμονη, δύσκολα αφήνω κάτι στη μέση και προσπαθώ να αδράξω κάθε μέρα».

Πλάκα πλάκα αδράχνει κάθε μέρα και στη δερματοστιξία! Εκτός από το σήμα του Ολυμπιακού και το «Carpe diem», έχει επίσης πάνω της σε τατουάζ το χρυσό μετάλλιο του παγκόσμιου πρωταθλήματος, το οποίο κατέκτησε με την Εθνική το 2011 στη Σαγκάη (κρατώντας από τότε παγωμένα στη μνήμη της τα τελευταία 19 δευτερόλεπτα του τελικού με την Κίνα, μετά την καθοριστική άμυνα με παίκτρια λιγότερη) και τον θυρεό της πόλης της Φλωρεντίας, όπου το 2014 ο Ολυμπιακός κατέκτησε το Len Trophy. Eναν χρόνο αργότερα στον Πειραιά οι Ερυθρόλευκες στέφθηκαν πρωταθλήτριες Ευρώπης και στη συνέχεια κατέκτησαν το Super Cup, ενώ το 2017 ήταν φιναλίστ στην κορυφαία διοργάνωση. Φέτος σημάδεψαν πάλι τον τίτλο, αλλά αποκλείστηκαν στον προημιτελικό από την Κίνεφ Κίρισι, ύστερα αστόχησαν στον τελικό του Len Trophy «και τώρα πρέπει να ανασυνταχθούμε, μετά το Κύπελλο να κατακτήσουμε και το πρωτάθλημα και να κοιτάξουμε μπροστά».

Η επιμονή, η στοχοπροσήλωση και η αφοσίωσή της συνιστούν ένα case study. H απόδειξη; Στις 12 Μαρτίου του 2017 στον αγώνα με την Πάντοβα που κρίθηκε υπέρ του Ολυμπιακού στα πέναλτι, αγωνιζόταν με σπασμένα πλευρά από μια κλωτσιά αντιπάλου, αλλά δεν είπε κουβέντα! Εμεινε στα χαρακώματα έως το τέλος και όταν έληξε το ματς είπε γελώντας στον προπονητή Χάρη Παυλίδη και στις συμπαίκτριές της: «Σας αφήνω τώρα. Θα πεταχτώ μέχρι το νοσοκομείο, γιατί νιώθω ότι μου έχουν σπάσει μερικά παΐδια»!

Μικρή στα Χανιά η Φιλιώ ονειρευόταν να γίνει αρχαιολόγος. Μπορεί να μη βάδισε στα χνάρια του Ερρίκου Σλήμαν και του Μανώλη Ανδρόνικου, αλλά αποδεικνύεται μανούλα στις υποβρύχιες ανασκαφές!

Παράλληλα με το γουότερ πόλο η αρχηγός του Ολυμπιακού φοιτά στη Σχολή Ναυτιλιακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιά, ενώ ένα από τα άμεσα σχέδιά της είναι να γίνει μαμά! Γεννημένη στις 19 Μαρτίου του 1986, το ζώδιο της Μανωλιουδάκη είναι Ιχθύες. «Και μάλιστα Ιχθύες με ωροσκόπο Καρκίνο, δηλαδή ό,τι πιο ευαίσθητο και κλαψιάρικο ον μπορεί να υπάρχει στην οικουμένη, και αυτό είναι κάτι που σιχαίνομαι στον εαυτό μου, αλλά δεν μπορώ να το αλλάξω» αυτοσαρκάζεται.