«Τούτοςοτόποςείν’ ένας μύθος από χρώμα και φως, ένας μύθος κρυφός με τον κόσμο του ήλιου δεμένος». Ιδανικό ξεκίνημα για ένα αφήγημα που κλείνει μέσα του τη νεότερη ιστορία του τόπου με λέξεις που περιέχουν τον ποιητικό παλμό του Νίκου Γκάτσου, τη φλόγα του Σταύρου Ξαρχάκου και τον «παιδικό» ενθουσιασμό μιας ερμηνεύτριας όπως η Αλκηστις Πρωτοψάλτη. Αυτή η «Συνάντηση της χρονιάς», όπως τιτλοφορείται η παράσταση των δύο καλλιτεχνών στη σκηνή του Gazarte, κλείνει πάντα την κρυφή επιθυμία μας να βρεθούμε με την ακριβή πλευρά μας και να κερδίσουμε τις απαραίτητες ανάσες μέσω της τέχνης. Εμοιαζε σχεδόν φυσική η επόμενη επιλογή τραγουδιού που ήρθε με το «Αυτόν τον κόσμο τον καλό» (σε στίχους του Βασίλη Ανδρεόπουλου). Στο κλείσιμο του κομματιού η σπουδαία ερμηνεύτρια μίλησε για τη συγκίνησή της γι’ αυτήν τη συνεργασία με τον Ξαρχάκο: «Με τα τραγούδια του Σταύρου μεγαλώσαμε και μάθαμε να ονειρευόμαστε. Και θα μεγαλώσουν και άλλες γενιές με αυτά».

Ο πλούτος και η σπουδαιότητα του έργου του αναδεικνύονταν κάθε φορά που η αίθουσα γέμιζε με τους στίχους από τη «Νύχτα», το «Να με θυμάσαι», «Τα τρένα που φύγαν», το «Προσκύνημα» (του Ιάκωβου Καμπανέλλη). Μικρά αριστουργήματα όχι μόνο για τον λόγο των ποιητών και τις μελωδίες του Ξαρχάκου, αλλά και επειδή υποδεικνύουν την ανάγκη για πειθαρχία σε στιβαρούς συμβολισμούς. Εδώ εντάσσεται και ο τρόπος ερμηνείας της Αλκηστης Πρωτοψάλτη που τέθηκε υπό τις οδηγίες του μαέστρου και στάθηκε απέναντι στο έργο του σαν μαθήτρια. Ξανά από την αρχή για να δοθεί ένα ακόμη νεύρο δημιουργικότητας. Σαν κι εκείνο που κάνει τον Σταύρο Ξαρχάκο να κινείται με χορευτικές φιγούρες και να διευθύνει με το πάθος ενός πρωτάρη.

«ΕΝΑ ΠΡΩΙΝΟ». Υπήρχαν και τραγούδια που χρωματίστηκαν διαφορετικά, αλλά κράτησαν τη φρεσκάδα τους, όπως το «Ενα πρωινό» σε στίχους του Γιώργου Παπαστεφάνου. Ή το «Μάτια μπλε», ερμηνευμένο από τον εξαίσιο πιανίστα Νεοκλή Νεοφυτίδη, που ανέσυρε συνεργασίες του Σταύρου Ξαρχάκου, όπως η συγκεκριμένη με τον Γιάννη Πάριο. Και κάποια σαν το «Λευτέρη Λευτέρη», στα οποία το μπρίο και η ζωντάνια της σπουδαίας ερμηνεύτριας υπογράμμισαν το παιχνιδιάρικο και χιουμοριστικό DNA τους. Είναι ένα ακόμη επιχείρημα που τονίζει ότι κανείς από τους δύο καλλιτέχνες δεν είχε διάθεση να υπενθυμίσει τη σπουδαιότητά του ξεχωριστά.

Αυτή η συνάντηση έγινε αφορμή για να ακουστούν ξανά τραγούδια με μελωδίες που αντέχουν στο πέρασμα των δεκαετιών. Και έμοιαζε σαν να ψιθύρισαν όλοι μια κοινή προσευχή όταν ακούστηκαν στην αίθουσα το «Ανθρωπάκια του σωλήνα», το «Νυν και αεί» ή εκείνα τα τραγούδια που δεν βρίσκονταν στο κύριο σώμα του προγράμματος αλλά ακούστηκαν στο ανκόρ: «Απονη ζωή», «Φτωχολογιά», «Ονειρο δεμένο», «Κάτω στον Πειραιά» ή «Κάντε υπομονή». Ολα υπογραμμισμένα με την ερμηνευτική δεινότητα μιας μπάντας –Νεοκλής Nεοφυτίδης (πιάνο), Παντελής Ντζιάλας (κιθάρα), Βασίλης Δρογκάρης (ακορντεόν), Ηρακλής Ζάκκας (μπουζούκι), Δημήτρης Ρέππας (μπουζούκι),

Πέτρος Βαρθακούρης (κοντραμπάσο), Αλέξανδρος Καψοκαβάδης (κιθάρα, νυκτά, έγχορδα), Φίλιππος Τσεμπερούλης (πνευστά) –που έβαζε τα «καλά» της σε κάθε τραγούδι. Ξεχωριστή η στιγμή που ο κάθε μουσικός ερμήνευσε στίχους από το «Πρακτορείο» –ένα τραγούδι που έχει την ισχυρή σφραγίδα του Σταύρου Ξαρχάκου –δίνοντας ένα καινούργιο ηχητικό τοπίο.

INFO

Η παράσταση επαναλαμβάνεται 26-27/11, 3, 4, 10, 11, 17, 18/12. Είσοδος: 15-48 ευρώ. Gazarte, Βουτάδων 32-34, τηλ. 210-3460.347, 210-3452.277

Τελευταία Νέα