Η «Εκδίκηση της γυφτιάς» των Μανώλη Ρασούλη και Νίκου Ξυδάκη έσκασε σαν βόμβα το 1978 στο ελληνικό δισκογραφικό τοπίο. Αν την ίδια εποχή το πολιτικό είχε ήδη κυριαρχήσει και το λαϊκό είχε αρχίσει να παραδίδεται στα χέρια των μαέστρων στις θηριώδεις πίστες (και άρα να οριστικοποιείται η ελαφροποίησή του), ο εν λόγω δίσκος αιμοδότησε το σύνολο του τραγουδιού. Καρπός μιας παρέας (Νίκος Παπάζογλου, Γιώργος και Δημήτρης Κοντογιάννης, Διονύσης Σαββόπουλος, Μανώλης Ρασούλης, Νίκος Ξυδάκης, Τάσος Φαληρέας), ο καθοριστικός κύκλος τραγουδιών φαίνεται πως ήταν ο κυρίαρχος σε ένα ολόκληρο ρεύμα και κλίμα.
Ο Σαββόπουλος μάλιστα ήταν αυτός που μεσολάβησε για να γίνει και ηχογραφήθηκε στο στούντιο Αγροτικόν του Παπάζογλου στη Θεσσαλονίκη (ακόμη τα καλώδια έβαζε τότε ο Νίκος). Αρχικά μπουζούκι έπαιζε ο Νίκος Παππάς (ή Κακούργος) από το Δίστομο. Στη συνέχεια, βέβαια, δεν του πολυάρεσε το κλίμα και έφυγε, οπότε αντικαταστάθηκε από τον Δημήτρη Γεωργόπουλο. Ολη αυτή η παλέτα είχε πριν και μετά και άλλα βήματα. «Τα τραγούδια της Χαρούλας», «Τα δήθεν», «Οι κυβερνήσεις πέφτουνε», «Παίξε Χρήστο επειγόντως».
ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ. Ενοποιητικός κρίκος υπήρξε ο στιχουργός Μανώλης Ρασούλης. «Με την “Εκδίκηση της γυφτιάς” και με όλους αυτούς τους δίσκους σημειώθηκε η απαρχή της ανανέωσης του λαϊκού τραγουδιού και εισήχθη το λόγιο στοιχείο στο λαϊκό μοτίβο» λέει ο τραγουδιστής Δημήτρης Κοντογιάννης, που συμμετείχε σε όλη αυτή την αλυσίδα μουσικής «καινοτομίας». Τώρα μάλιστα ο ίδιος και μια σειρά νεότερων τραγουδιστών (Ηρακλής Κοντός, Σοφία Τσέρου και Βασιλική Στεφάνου) θα επιχειρήσουν να αναβιώσουν όλη αυτή την εποχή απενοχοποίησης του λαϊκού αισθήματος –και με νεότερα βέβαια κομμάτια –σε ένα πρόγραμμα με τον τίτλο «Η επιστροφή της γυφτιάς», στο οποίο την επιμέλεια της ορχήστρας θα έχει ο έμπειρος μουσικός και ραδιοφωνικός παραγωγός Αλέξης Βάκης.
Μπορεί να αναβιώσει όμως όλο αυτό το μεταπολιτευτικό αναρχικό κλίμα; «Κάθε γενιά νέων από τότε ανακαλύπτει αυτόματα όλα αυτά τα τραγούδια, χωρίς εμάς. Ολη αυτή η σχολή του Ρασούλη ήταν αιτία να διαμορφωθεί ένα ρεύμα με πρωτόγνωρες λέξεις στον στίχο και αρκετές καινοτομίες όσον αφορά τις εναρμονίσεις» συμπληρώνει ο Δημήτρης Κοντογιάννης και βέβαια σημειώνει πως η «Γυφτιά» είχε και επιγόνους όπως τον Θανάση Παπακωνσταντίνου, τον Σωκράτη Μάλαμα, τον Ορφέα Περίδη ή τον Παντελή Θαλασσινό που έχουν επιρροές από εκείνη την ιδιότυπη φόρμα. «Το μπαγλαμαδάκι» (σε στίχους του Τάκη Σιμώτα), «Τρελή κι αδέσποτη», «Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια», «Ο Αύγουστος», «Αχ Ελλάδα σ’ αγαπώ» είναι ορισμένα μόνο δείγματα από ένα νεολαϊκό είδος που πέραν του Ρασούλη κόσμησαν και συνδιαμόρφωσαν δημιουργοί όπως ο Νίκος Ξυδάκης, η Βάσω Αλαγιάννη, ο Χρήστος Νικολόπουλος και ο Πέτρος Βαγιόπουλος.

INFO

«Η επιστροφή της γυφτιάς» κάθε Σάββατο στο HolyWood stage (Λ. Βουλιαγμένης 289, Αγ. Δημήτριος, στάση μετρό Δάφνης) τηλ. 210-9700.418. Στις 21.30.

Τελευταία Νέα